سریال "پایتخت" در شش فصل توانست به رکوردی دست نیافتنی در تلویزیون دست پیدا کند و جدا از حجم تولید به درصد بالایی از رضایتمندی مخاطب نیز برسد.
این سریال تلویزیونی که یکی از برندهای رسانه ملی محسوب می‌شود بی تردید سرمشقی شد برای ساخت سریال در رسانه ملی و باید گفت این فرمول اگرچه دست نیافتنی نیست اما طبیعتا رقیبی برای آن هم پیدا نشده است که تا به حال کار "پایتخت" به فصل ششم کشیده شده است و تماشاگران تلویزیون و از همه مهم‌تر مدیران و سیاست‌گذاران رسانه ملی نسبت به این مجموعه تلویزیونی اقبال دارند.
اما دو آسیبی که این سریال پرمخاطب، خوش ساخت و پرطرفدار به تلویزیون و به خصوص سریال‌سازی وارد کرده است و ناخواسته برای برخی از سازندگان مجموعه‌های نمایشی و حتی مدیران شبکه‌های مختلف سیما ایجاد دغدغه کرده است؛
1) مقایسه این مجموعه تلویزیونی با هر نوعی از تولیدات سیما
در بهترین حالت خواسته یا نا خواسته تمام تولیدات سیما با سریال "پایتخت" مقایسه می‌شوند و در ژانرهای مختلف حتی این مقایسه با نگاهی جزئی در بررسی جذب مخاطب، رضایت مخاطب و البته بازخورد اجتماعی مورد تحلیل خواهد بود. به خصوص اینکه امروز فضای مجازی هم به این ماجرا دامن می‌زند و وایرال شدن (دیده شدن و پربازدید شدن) در صفحات مجازی آپشن یا ویژگی مدنظری است که حتی مدیران سیما نیز به آن استنداد می‌کنند.
بی‌تردید سریال "پایتخت" با تمام کاستی‌ها و نقاط ضعف موجود در فیلمنامه‌اش در حال حاضر بهترین است و نمی‌توان کارگردانی، شخصیت پردازی و چاشنی نزدیک شدن به مخاطب در فصول مختلف را در این سریال نادیده گرفت.
2) سانسورهای فصل ششم و سکانس پر سر و صدای قسمت پایانی فصل ششم
فصل ششم سریال "پایتخت" پر از نقد و تحلیل‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... روز بود. طوری که در هر قسمت از سریال گروه نگارش به بهانه‌های مختلف نکاتی از آن چه به نظرشان نیاز است به یادآوری شود را گاه منطقی و گاه با سلیقه شخصی ارائه کردند که البته در بسیاری مواقع مورد توجه هم قرار گرفت و در شبکه‌های مجازی هم بازخورد داشت.
شوخی با شخصیت‌های مختلف سیاسی، سکانس حرکات موزون، شوخی با اسامی مختلف، شوخی با فوتبال، شوخی با خواننده‌های قبل و بعد از انقلاب و... تا سکانس ماه عسل شخصیت رحمت که خیلی پر حرف و حدیث از آب در آمد و اعتراض افراد متفاوتی را با خود به همراه داشت و حتی با واکنش مدیران تلویزیون نیز مواجه شد ؛ باعث شد حالا دیگر سریال‌های تلویزیون نیز از این قضیه مصون نمانند و توجه و تمرکز بازبینان پخش در شبکه‌های مختلف , تیز بین تر از گذشته هر سکانس بوداری را از دم تیغ بگذارنند.
بدیهی است مدیران تلویزیون به خصوص در بحث سریال‌های طنز و پرطرفدار بعد از سریال پایتخت با وسواس بیشتری به تک تک دیالوگ‌ها، اکت ها و رفتارهای شخصیت‌ها، در سریال توجه نشان دهند و این مسئله قطعا بخشی از رمق کار و ترمز تیم نگارش و تحقیق را می‌کشد تا دست به عصاتر از قبل بنویسند و بسازند و روی آنتن بفرستند.
با تمام این اوصاف نمی‌توان نادیده گرفت که سریال پایتخت در حال حاضر ؛
1) پرتماشاگرترین سریال تلویزیون در ادوار مختلف بوده است.
2) سریال "پایتخت" تنها مجموعه‌ای است که اقشار مختلف را به خود درگیر کرده است.
3) "پایتخت" حتی بدون قصه هم پرکشش‌ترین مجموعه نمایش این سال‌های رسانه ملی بوده است و در هر شرایطی علاقه‌مندان این سریال تلویزیونی با شخصیت‌ها ارتباط لازم را برقرار می‌کنند.
4) فراموش نکنید این مجموعه تنها سریالی است که در طول سال تا این حد به خواست مردم در شبکه‌های مختلف بازپخش دارد و تجربه نشان داده است همزمان با پخش این مجموعه طنز میزان استفاده کاربران از شبکه‌های مختلف اینترنتی به کمترین حد ممکن می‌رسد.
5) اگر آمار و ارقام و رکوردهای این سریال تلویزیونی را در جذب تماشاگر و درآمدزایی برای رسانه ملی کنار هم بگذاریم متوجه خواهیم شد که منطقی است این مجموعه نمایشی کماکان روی آنتن بماند و در هر شرایطی مدیران سیما با این گروه برنامه‌ساز کنار بیایند تا "پایتخت" کماکان حجم وسیعی از تماشاگر تلویزیونی را به آمار تلویزیون اضافه کند.
6) تردیدی نیست که ساخت سریال در فرصت کم می‌‌تواند با گاف‌هایی همراه باشد که به دلیل دیده شدن این مجموعه تلویزیونی ، بیش از دیگر آثار به چشم می‌آید.
7) سریال "پایتخت" به قصه ناب و فیلمنامه‌ای جذاب‌تر از آنچه در فصل ششم دیدیم نیازمند است هرچند که در روزهای پایانی، قصه چند کاراکتر از جمله بیماری بهبود، ازدواج رحمت و حتی داستان لژیونر شدن بهتاش راه افتاد تا دو قسمت جذاب پایانی در عید فطر باز هم خاطرات خوشی را برای تماشاگران این سریال تلویزیون به همراه داشته باشد.