علی ملاقلی‌پور، کارگردان سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: اتفاقات تاریخی مهم که در جامعه رخ می‌دهند معمولاً می‌توانند سوژه‌هایی برای خلق آثار هنری از جمله سینمایی داشته باشند. در سینمای ما نیز چند نمونه معدود شاید بتوان درباره اینگونه آثار نام برد که فیلم سینمایی «چهارراه استانبول» یکی از آنهاست.
ملاقلی‌پور خاطرنشان کرد: ساخت یک فیلم پس از واقعه کرونا برای نسل بعد می‌تواند بسیار مفید و کارساز باشد. با این رویکرد می‌توان فیلمی ساخت که به نسل‌های بعد بیاموزد که اگر اتفاقی مشابه کرونا در آن زمان رخ داد باید چه کاری انجام دهند. تجربیاتی که انسان در این دوران کسب کرد می‌تواند بسیار ارزشمند باشد و فیلم‌ها می‌توانند به آمادگی‌ها در برابر این فجایع یا فجایعی که از عدم آمادگی در برابر فاجعه به وجود می‌آیند بپردازند و به نسل‌های بعد اطلاعات بسیاری را منتقل کنند.
او افزود: در اینگونه فیلم‌ها می‌توان به موضوعات مثبت و منفی بسیاری اشاره کرد. همکاری بسیج، سپاه، مردم و از همه مهم‌تر کادر درمانی برای مهار کرونا و مسائل منفی مثل انبار کردن کالای بهداشتی در بحران و اتفاقاتی از این دست که می‌توانند سوژه‌های خوبی برای یک فیلم سینمایی باشند اما مهم‌ترین مسأله برای ساخت فیلم درباره کرونا این است که فیلمی که در ایران ساخته می‌شود با وجود اینکه درباره یک معضل جهانی است، مربوط به کشور خودمان باشد و از مسائل مردم خودمان بگوید.
این کارگردان در ادامه گفت: به نظر من فیلم‌های زیادی درباره کرونا ساخته نخواهد شد اما تأثیر این بیماری در بسیاری از فیلم‌ها دیده می‌شود. رویکرد سینمای ما به مسائل بیشتر اجتماعی و کمدی است و مسائل مطرح در بین مردم ما غالباً اجتماعی و اقتصادی هستند پس فکر می‌کنم پس از کرونا اگر فیلمی با این موضوع ساخته شود بیشتر رویکرد اجتماعی و اقتصادی به معضل کرونا خواهد داشت. تعطیل شدن بسیاری از مشاغل و بیکاری مردم که طبیعتاً مشکلات معیشتی بسیاری را به وجود آورده احتمالاً می‌توانند مورد نظر فیلمسازان باشند. در سینمای کمدی نیز ممکن است با این سوژه شوخی شود.
کارگردان فیلم سینمایی «قندون جهیزیه» تصریح کرد: اما نگاه استراتژیکی که مدنظر رسانه‌ها است را بعید می‌دانم در سینمای ما نسبت به کرونا داشته باشیم. مواجه سینمای ما با این مسائل استراتژیک نیست و به طور کل به آن شکل که در هالیوود می‌بینیم سینمای ما کارکرد استراتژیک ندارد. اگر فیلمی در ایران با این موضوع ساخته شود بیشتر رویکرد اخلاقی، معرفتی و انسانی خواهد داشت که بیشتر برای نسل بعد می‌توان دارای کارکرد باشد. البته در مدیریت کرونا قطعاً اشکالات بسیاری وجود دارد که امیدوارم پس از کنار گذاشتن این دوران وزارت ارشاد با سعهصدر نقدها را بپذیرد و اجازه ساخته شدن فیلم‌های انتقادی را بدهد.
ملاقلی‌پور در پایان گفت: اگر در دوره‌ای که قحطی بزرگ ایران رخ داد نویسندگانی چون محمدعلی جمالزاده درباره آن اتفاقات قلم زدند آن زمان شاید پویایی جریان‌های فکری مختلفی بودیم که هنرمندان و روشنفکران ما جهانبینی جهانبینی مشخصی داشتند. امروز هیچ جهانبینی خاصی در سینمای ما دیده نمی‌شود؛ البته که سینما مولد فکر نیست و بیشتر گسترش‌دهنده اندیشه‌ها است اما امروز اندیشه و دغدغه‌ای در خارج از سینما وجود ندارد که بخواهد درون سینما نیز دیده شود. ما این وضعیت را در چند سال اخیر شاهد بودیم وگرنه زمانی که در دهه 60 فیلم سینمایی «هامون» پرفروش‌ترین فیلم شد قطعاً وضعیت به این شکل نبود؛ امروز قطعاً فیلمی چون «هامون» نمی‌تواند چندان فروشی داشته باشد و این نشان می‌دهد که اندیشه در سینمای ما جایی ندارد و نباید انتظار داشته باشیم فیلمی که درباره کرونا قرار است ساخته شود نیز فیلمی سرشار از اندیشه و فکر باشد. این فیلم قطعاً یک اثر سرگرم کننده برای پول درآوردن خواهد بود و بیشتر کرونا بازیچه بازیچه می‌شود تا بهانه‌ای برای اندیشیدن.