سریال "نون.خ" بلافاصله بعد از چند روز جای خالی "پایتخت" را روی آنتن شبکه 1 پر کرد تا یک سریال دیگر با فضای بومی در تلویزیون پخش شود.
قبل از اینکه به شباهتهای این دو مجموعه تلویزیونی پرمخاطب بپردازیم باید گفت نقطه اشتراک این دو مجموعه حضور فردی است که سالها در مقام مدیر در شبکههای مختلف سیما بنیانگذار سریالهای ماندگار بوده است و حالا در مقام تهیهکننده قرار است شاهد تولیدات جسور او باشیم.
کارنامه مهدی فرجی در دوران مدیریتش پر از سریالهای پر سر و صدا و ماندگار است که مشخصا با جسارت او در زمان مدیریت در شبکههای مختلف و مدیریت د ر حوزه فیلم و سریال از خطوط قرمز پررنگ تلویزیون عبور کرده و با پرداختن به هنجارها و ناهنجاریهای اجتماعی تلاش بر انعکاس واقعیتهای جامعه در آثار نمایشی داشته است.
سریال "پایتخت" اتفاقی است که در زمان مدیریت مهدی فرجی در شبکه یک کلید خورد و تا فصل ششم با حمایت او پیش رفت و حالا فرجی در مقام تهیهکننده سریال "نون.خ" را روی آنتن شبکه یک دارد.
"نون.خ" مانند سریال "پایتخت" اثری بومی است که در منطقه ساتیاری از توابع شهرستان پاوه، استان کرمانشاه ساخته شده است و اتفاقا یکی از فاکتورهای موثر در موفقیت این مجموعه تلویزیونی به نمایش بافت منطقه، آداب و رسوم اهالی و حتی لهجه و گویش اهالی کرد کشور برمیگردد که با توجه به حضور سعیدآقاخانی در مقام بازیگر و کارگردان که اهل بیجار است و منطقه و مردمش را خوب میشناسد، بسیار دوستداشتنی و قابل باور از آب درآمده است.
سریال "نون.خ" در قدم اول و در قسمتهای ابتدایی گرم کلید خورد و به رغم اینکه اکثر بازیگران این سریال از چهرههای مطرح سینما و تلویزیون نیستند، بازیهای قابل باور و خوب بازیگران به رهبری سعید آقاخانی در نمایش مستندگونه جغرافیای قصه قابل بحث و تحلیل از آب درآمده است.
سریال جدا از قصهای که هنوز راه نیفتاده است موقعیتهایی را در معرفی شخصیتها ایجاد کرده است که در نمایش رسم و آیین مردم آن خطه بسیار جذاب است و همین مسئله در کشش مخاطب به شخصیتها موثر است. نکته دیگر به کارگردانی سعید آقاخانی برمیگردد که با شناخت کامل از محیط در ایجاد موقعیتهای درام و کمیک سریالش به دنبال کارگردانی پر سر و صدا و نمایشی نبوده و دوربینش بیشتر قابی مستند از رخداد را ضبط میکند و همین مسئله باعث شده است که تماشاگر در نزدیکترین میزانسن با فضای سریال پای رسانه بنشیند.
در کارنامه سعید آقاخانی به خصوص در سالهای اخیر ایفای نقشهای مهمی در سینما دیده میشود. او در قوارههای یک ستاره سینمایی این سالها در جشنواره عرض اندام کرده است و اتفاقا در ایفای نقشهای ماندگار سینمایی دارای امضا است اما نورالدین خانزاده کاراکتری که این روزها از او در سریال "نون.خ" میبینیم یک تجربه عجیب در دنیای بازیگری است. او یک تیپ کاراکتر بانمک و جذاب را از یک مرد اصیل ایرانی منتسب به آن جغرافیا به تصویر کشیده است که تنها حفظ راکورد کاراکتر پر زحمت و پرمشغله خواهد بود. بگذریم از این که قرار است او همزمان با این دقت و توجه، سریالش را کارگردانی کرده و به کار بازیگران دیگر این سریال نیز توجه و تمرکز داشته باشد.
شخصیت شیرین و لبه تیغ که میتواند با کوچکترین حرکت اشتباه جایگاهش را در سریال متزلل کند و به سمتی مخرب ببرد. اما او در مقام یک پدر، در مقام یک روستایی و... از قشری آسیبپذیر با حد و اندازههایی استاندارد، بازی کامل و درستی را به تصویر میکشد و مشخصا با مراقبت تمام لحظات کمدی و کنایهگوییهایش را از چارچوب مشخص نقش بیرون نمیزند تا فرصت بازی دیگر بازیگران در موقعیتهای بانمک کاراکتر دچار خدشه نشود.
آقاخانی تنها یک سریال با سیروس مقدم کار کرده است و سالها در مقام رقیب با او برای شبکههای مختلف سیما سریال مناسبتی ساخته است اما در سریال "نون.خ" به خصوص در بحث کارگردانی و طراحی حرکت دوربین به شدت دکوپاژی شبیه به سیروس مقدم دارد. قابهای دوربین او، حرکت دوربین، بازی بازیگران، توجه به دیتیل و جزئیات و البته نوع هدایت بازیگران در چیزی شبیه به زندگی سریال "نون.خ" را جدا از بازیها وجغرافیای سریال به شدت به سریال "پایتخت" شبیه کرده است.
بگذریم که در هر دو سریال بزرگان خاندان ، بابا پنجعلی و مه لقا خانم در قسمت ابتدایی فوت شدند و مرگ شان پایه گذار بخش هایی از موقعیت های طنز سریال شد.
نکتهای که در 17 قسمت سریال "نون.خ" قابل بحث است، داستان این مجموعه تلویزیونی است که اگر بتواند در موقعیت چیدمان شده جذاب و شخصیتهای دست نخورده سریال با دقت روایت شود، این سریال هم میتواند برندی جدید برای شبکه یک باشد و قطعا اگر سریال در بحث داستان لنگ بزند این شخصیتها نمیتوانند با نمک تا انتهای سریال مخاطبشان را همراه کنند. یکی از خطراتی که معمولا سریالها را در این نمونه خاص تهدید میکند بحث داستان و کشش قصه است که باید دید تیم مهدی فرجی و سعید آقاخانی در این فقره چقدر موفق بودهاند.