چندی است که سریال‌های شبکه نمایش خانگی به دلیل زرق و برق‌های بازیگر و رنگ و لعاب قصه‌ها و البته عدم ممیزی در پرداختن به سوژه‌های مختلف با مشتری فراوانی در میان علاقه‌مندان فیلم و سریال مواجه شده است و نکته دیگر اینکه افت سریال‌های تلویزیونی باعث شده مردم حاضر بشوند برای دیدن سریال خوب حتی دست به جیب شده و با اشتیاق سریال‌های تولیدی شبکه نمایش خانگی را که تقریبا در تمام روزهای هفته در حال توزیع است دنبال کنند.
نکته‌ای که در ساخته‌های پرمخاطب شبکه نمایش خانگی قابل بررسی است نگاه بیزینسی سازندگان در کش دادن قصه‌ها و طولانی کردن تعداد قسمت‌هاست که این مسئله در میزان فروش و اقبال اقتصادی آثار موثر است.
در اینکه اکثر تولیدات شبکه نمایش خانگی با هزینه‌های بالا تولید می‌شوند و حضور ستاره‌ها در این آثار باعث شده سرمایه‌گذاران و سازندگان مجبور باشند با اعداد و ارقام نجومی دست به تهیه و تولید این سریال‌ها بزنند شکی نیست به هر حال ویترین پر و پیمان از بازیگران جذاب و محبوب در فروش این آثار موثر است اما فراموش نکنیم مخاطبی که برای تهیه یک قسمت سریال در شبکه نمایش خانگی مبلغی را پرداخت می‌کند توقع دارد به اندازه یک قسمت سریال تلویزیونی از قصه و جذابیت‌های بصری یک اثر نمایشی لذت ببرد و این مسئله به لحاظ روحی و روانی در پیگیری و علاقه‌مندی‌اش به اثر تأثیرگذار است.
متأسفانه در برخی از سریال‌های موجود در شبکه نمایش خانگی که اتفاقا قصه‌ها به مراحل حساسی هم رسیده است شاهد این هستیم که سریال در هر قسمت نه قصه‌ای به اندازه لازم استارت می‌زند نه ماجرا را به سمت و سویی قابل بحث می‌کشد و نه اطلاعات لازم را به مخاطب می‌دهد و عملا شاهد یک سری دیالوگ کش‌دار و بدون تنوع در برخی از قسمت‌ها هستیم که این مسئله با شوق تماشاگر این آثار برای پیگیری سریال منافات دارد.
در حقیقت این کم فروشی عاملی است تا به لحاظ بیزینسی هم آثار دچار لطمه شوند چرا که تماشاگر با دیدن هر قسمت به هر آن چه نیاز دارد تا از دیدن یک سریال سیراب شود دست پیدا نمی‌کند.
اینکه یک سریال تلویزیونی بتواند در طول 30 قسمت (بیشتر یا کمتر) قصه و ماجراهای داستان و البته تعلیق‌ها و پیرنگ‌های داستان را طوری تنظیم کند که در طول پخش و در هر قسمت از مجموعه به اندازه کافی اطلاعات لازم به مخاطب برسد و تماشاگر درگیر و جذب سریال شود هنری است که در برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی دیده نمی‌شود، طوری که شاهد بودیم برخی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی با گذشت 7 قسمت هیچ اتفاق جدیدی را رقم نزنند و تنها به اطلاعاتی که در قسمت اول مخاطب به دست آورد اکتفا کردند و عملا شخصیت‌ها بدون هیچ داستانی دور هم می‌چرخیدند که این مسئله در افت مخاطبان سریال محسوس بود.