باسمه تعالی
در کنار رویدادهای بزرگ و کوچک این روزهای تلخ و گاه شیرین .... اتفاق متفاوت و خوبی نیز به وقوع پیوست است که می توان از منظرِ بخش خصوصی، درباره آن سخن گفت و به تحلیل نتایج و پیامدهای مثبت آن پرداخت.
رویداد مورد بحث: راه اندازی سامانه ارتباط بی واسطه با وزیر نفت «به منظور تقویت ارتباط هر چه بیشتر بخش خصوصی» و فعالان صنعت نفت بوده اما چرا این اتفاق حائز اهمّیت و توجه است.
اوّل: از همه به این خاطر که اقدام یاد شده در وزارت خانه ای به وقوع پیوسته است که وزیر آن پیشینه غیر قابل انکار و فراوانی دارد و در هر حال او سُکّان وزارت خانه ای بزرگ با صنعتی عظیم را در دست دارد که به اعتباری پایه اقتصاد کشورمان بر آن استوار است و اکنون زنگنه، به درستی و با درک صحیح از شرایط، زنگ هایی را به صدا در آورده است که طنین خوش نوای آن بیش از همه در بخش خصوصی شنیده می شود، چرا که اقدام یاد شده تا بوی دیدار الزاماً حضوری را شکسته و با برقراری رسمی جدید، راه را برای بهره گیری از ابزارهای نوین ارتباطی باز کرده و مهم تر از آن در بیان هدفِ این اقدام با صراحّت بر تقویت ارتباطِ هر چه بیشتر بخش خصوصی و فعّالین حوزه صنعت نفت، نیز تأکید کرده است.
دلیل دوّم: ناظر بر این امر است که هر فرد منصف و بی طرفی می تواند براین اقدامِ به جا و هوشمندانه مُهرِتأکید بزند، چرا که انجام این کار هم در ایجاد مصونیّت برای کارکنان آن وزارت خانه و هم در کاهش هزینه های تشریفات، پذیرایی و صرف وقت برای آن نهاد گسترده و همینطور ارباب رجوع و ذینفعان وسیعِ مرتبط، تأثیر قابل ملاحظه ای برجای خواهد گذاشت.
سوّمین دلیل: که از دو دلیل پیشین نیز با اهمیّت تر است این بوده که اقدام مذکور از همان ابتدا «بر ارتباط بی واسطه» تأکید می کند و این به معنای حذف و برداشتن دیوارهای حائل مفروض، میانِ دولت و بخش خصوصی است و در اینجا زنگنه، وزیر نفت، به نوعی پیش قراول شکستنِ سدّ تشریفات و تعارفاتی می شود که پیش از آن می توانست تا اندازه قابل توجهی دست و پاگیر، زمان بَر و هزینه زا باشد. در یک جمع بندی ساده شاید بتوان گفت: وزارت خانه مذکور این بار زنگ یا زنگ هایی را به صدا در آورده است که مشروط به اجرا در آمدن درست و شنیده شدن صدای بخش خصوصی، می تواند زمینه سازی تحوّلی کیفی در ارتباطات میان دولتمردان و مردم را تسهیل و تسریع کند.
به طور قطع بهره گیری سایر نهادها از این الگوی پیشرو می تواند، زمینه ساز تحولاتی عمیق تر در مناسبات میان مردم و حاکمان را به دنبال داشته باشد.
از سوی دیگر: آنچه به این اقدام ارزش و اعتبار افزون تری می بخشد امکان بهره گیری بی واسطه و سریع دولت از نقطه نظرات بخش خصوصی به معنای واقعی کلمه، برای غلبه بر چالش ها خواهد بود. چرا که بسیاری از صاحب نظران بر این نکته اذعان می کنند که: بخش خصوصی رها از مناسبات بوروکرانیک که تا اندازه ای ممکن است گریبان گیر دولت ها باشد و با اتّکاء به خلاقّیت بیشتر بتواند در بیان ایده ها و بازتاب مناسب و به موقع صدای خود، برای حل و یا لااقل تعدیل بسیاری از چالش ها منشاء اثر تعیین کننده ای باشد.
نکته پایانی: بر صحّت و سنجیدگی اقدام یاد شده قابلیّت تکرار پذیری و امکان نهادینه سازی آن است به این معنا که هر چند این ابتکارِ ارزشمند در شرایط اضطراری و متناسب با آن سامان یافته است اما از آنجا که اجرای آن زیر ساخت هایی را فراهم می آورد و از سوی دیگر در عمل باعث ترویج نوعی نگرش و فرهنگِ متعالی و روز آمد در حوزه ارتباطات می شود، عملاً نهاد یا سازمانی که چنین اقداماتی را به ثمر رسانده است هرگز به شیوه های گذشته باز نخواهد گشت.
امید است، باز هم شاهد بهره گیری مناسب از فرصت های نهفته در دلِ تهدیدها بوده و بیش از پیش شاهد توسعه رویکردهای توأم با نوآوری در همه ارکان اداره جامعه باشیم.
به عنوان یک فعالِ بخش خصوصی اطمینان دارم توسعه این شیوه های نوین و روش های تازه، راه را برای شفافیت ، چابکی و پاسخگویی هر چه بیشتر باز نموده و مسیر حرکت به سمتِ اقتصادی مولّد را نیز هموارتر خواهد ساخت.
تا باد چنین بادا..... 28 فروردین ماه 1399