حقیقی در چالش با مهران مدیری: دوست ندارم جای بوفون باشم!/ دایی، حجازی و کریمی سه فوتبالیست برتر ایران هستند

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ علیرضا حقیقی دیشب چهارم اردیبهشت99 میهمان برنامه دورهمی بود. وی درباره اینکه فوتبال را با گرفتن پنالتی علی دایی شروع کردی و باید با درآوردن اشک لیونل مسی تمام کنی با خنده جواب داد: در آن زمان ۱۶ سالم بود و دروازه بان سوم پرسپولیس بودم. دروازه بان دوم ما در بازی با سایپا (مهدی واعظی) مصدوم بود و دروازه بان اول مان (فرشید کریمی) هم حدود دقیقه ۶۰ مصدوم شد. من هم روی نیمکت نشسته و بازی را تماشا می‌کردم، اما پس از آن اتفاق باید به درون زمین می‌رفتم. خدا کمک کرد در اولین ثانیه بازی ام برای پرسپولیس بتوانم پنالتی آقای گل جهان یعنی علی دایی را بگیرم. این اتفاق برای من افتخار فوق العاده بزرگی است.نکته جالب این است که علی دایی در آن بازی ۲ پنالتی زد. در نیمه اول پنالتی اش گل شد، اما پنالتی نیمه دوم او را من گرفتم. خدا را شکر با دایی ارتباط خوب و صمیمانه‌ای دارم و همیشه برای گرفتن آن پنالتی، او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهم. البته این موضوع چیزی از ارزش‌های علی دایی کم نمی‌کند.

حقیقی درباره سن واقعی اش بیان کرد: اکنون سی و خرده‌ای سن دارم. البته شوخی کردم. متولد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۷ هستم و انشالله در هفته آینده جشن تولد سی و دو سالگی ام را می‌گیرم.

او درباره خصوصیات خاص متولدان اردیبهشت گفت: خصوصیات خاصی ندارند. من مطالعه زیادی درباره ماه اردیبهشت نکرده ام، اما در کل آدم‌های مهربانی هستند. خودم زود از کوره در می‌روم.

حقیقی درباره دلیل درگیری اش با علی خطیر، معاون اسبق باشگاه استقلال و شکستن بینی او بیان کرد: داستان به این شکل نیست. من فقط خطیر را هل دادم. در واقع او ابتدا فحش داد و من هم هلش دادم. نمی‌دانستم معاون باشگاه استقلال است و واقعا برای این باشگاه و هوادارانش احترام قائل هستم. اگر استقلال نباشد، ۲ قطبی فوتبال ایران معنی ندارد. من چیز‌های زیادی از مرحوم ناصر حجازی به عنوان یک اسطوره یاد گرفتم. همیشه این حرف او در گوشم است که گفت اگر لژیونر نشدی، همین الان فوتبال را کنار بگذارد.

او افزود: با این وجود به هیچ وجه اجازه نمی‌دهم فردی بخواهد در زمین فوتبال به خانواده من یا هرکس دیگری بی احترامی کند.

دروازه بان اسبق پرسپولیس درباره کوتاه بودن دوران حضورش در این تیم اظهار داشت: از زمانی که چشم هایم را باز کردم در پرسپولیس بودم. افتخار می‌کنم هواداران پرسپولیس از روی لطف شان به من لقب «پسر پرسپولیس» را داده اند. وقتی هم به اروپا رفتم سعی کردم این لقب را یدک کشیده و ابتدا نماینده خوبی برای ایران و سپس پرسپولیس باشم. از نونهالان در تمام رده‌های سنی این باشگاه بازی کرده و در ۱۹ سالگی کاپیتان تیم شدم. در ۲۱ سالگی هم به روسیه رفته و لژیونر شدم. حدود ۱۰ سال در ایران نبودم.

حقیقی درباره حضورش در نساجی مازندران گفت: اکنون که به ایران بازگشته ام در خدمت تیم خوب و پرطرفدار نساجی هستم. تیم با اصل و نسبی که هواداران زیادی دارد. اینکه نساجی در زمان بازی در جنوب کشور هم هوادار دارد، حسن بزرگی است. من به دلیل مشکلات مالیاتی و نداشتن مجوز کار، در میانه‌های نیم فصل مجبور شدم به ایران بازگردم و خدا را شکر می‌کنم اکنون در خدمت نساجی و هواداران این تیم هستم.

او درباره دریافت توبیخ کتبی به دلیل اهانت به داور در یکی از بازی‌های نساجی گفت: اصلا و ابدا اینگونه نیست و فقط توبیخ شفاهی شدم. البته دلیل آن توهین به داور نبود. البته زیاد روی این مسائل ریز شده اید چرتکه خود باشگاه نساجی هم نمی‌دانست من توبیخ شده ام.

حقیقی درباره دلیل ازدواج نکردن خود گفت: مرا وارد بحث خواستگاری نکنید. واقعا از زمانی که وارد دوران حرفه‌ای شدم به حدی تمرکزم روی کارم بوده که نمی‌توانم به ازدواج فکر کنم. کسی که می‌خواهد زن بگیرد، باید مسئولیت جدیدی را در زندگی اش قبول کند و من الان در شرایطی نیستم که بخواهم چنین کاری انجام بدهم.

او درباره ملاک هایش برای همسر آینده خود بیان کرد: اکنون ملاک خاصی ندارم و وقتی به این موضوع فکر نکرده ام، نمی‌توانم ملاکی هم داشته باشم.

حقیقی درباره منظور مربیان جهان درباره جمله «دروازه بان باید سر خود را جلوی توپ بگذارد» توضیح داد: این جمله اصطلاح است. دروازه بانی، پست فوق العاده سخت و پراسترسی است. وقتی تیم ببازد، یک پای شکست به نام دروازه بان نوشته می‌شود. به همین دلیل به دروازه بان فشار زیادی می‌آید. عقل سلیم می‌گوید جلوی زمین بایست و از ۱۰ تا توپ یکی را وارد دروازه کن. از این طریق می‌توانی به قهرمان تبدیل شوی و تیتر یک روزنامه‌ها باشی. اگر درون دروازه باشی و ۱۰ توپ بگیری، اما یک توپ وارد دروازه ات شود، همه می‌گویند چرا گل خوردی.

حقیقی درباره کار کردن زیرنظر احمدرضا عابدزاده بیان کرد: او اولین مربی دروازه بانی من نیست، اما برهه‌ای در پرسپولیس با عابدزاده کار کردم و این افتخاری برای من است. تمرینات عابدزاده خیلی سنگین است. یک بار سه بچه قد و نیم قد را به تمرین آورد و به دروازه بان‌های تیم گفت آن‌ها را بغل کرده و روی پنجه سربالایی را بالا بروید. فکر می‌کنم تنها کسی که زیر فشار تمرینات او دوام آورد، من بودم. سختی تمرینات دروازه بان‌ به طور کلی  وحشتناک است. اگر این تمرینات اصولی و طبق متد روز باشد از لحاظ بدنی بیشتر از بازیکنان به دروازه بان فشار می‌آید. دروازه بان انتهای زمین می‌ایستد و همه چیز را زیرنظر دارد. به همین دلیل بار روانی روی دوش او خیلی بیشتر از بازیکنان است. تمرینات ما خیلی سخت است.

دروازه بان اسبق تیم ملی فوتبال ایران درباره تنش‌های موجود در این رشته گفت: بدون تنش و درگیری‌های که در زمین می‌شود، جذابیت پینگ پنگ از فوتبال بیشتر خواهد بود. در کل دنیا و بازی‌های بزرگ از این تنش‌ها وجود دارد. هرچند در ایران از زاویه دیگری به موضوع نگاه می‌کنند، اما این جزئی از فوتبال است. وقتی ضربان قلب بالا برود، ناخودآگاه شاید تصمیمی بگیریم که خوشایند جامعه نباشد.

او درباره وضعیت جسمانی اش پس از ۲ بار عمل جراحی روی پای خود گفت: خدا را شکر اکنون وضعیت خوبی دارم. متاسفانه در آستانه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه پای خود را عمل کرده و به همین دلیل جام را از دست دادم. یک سال و نیم قبل از آن هم عمل کردم.

حقیقی درباره حاشیه هایش در فضای مجازی بیان کرد: من حاشیه‌ای ندارم یا دست کم خودم حاشیه‌ای ایجاد نمی‌کنم.

او درباره اینکه آیا تاکنون از کسی خواستگاری کرده است یا خیر، پاسخ داد: تاکنون فرصت نشده است.

این دروازه بان لیگ برتری در پاسخ به سوال‌های که جواب شان بلی یا خیر است، اینگونه پاسخ داد:

انتقادپذیر بودن: بلی

بازیگر معروف بودن: خیر

بلد بودن آشپزی: خیر

زود عصبانی شدن: بلی. وقتی عصبانی می‌شوم کار‌های زیادی انجام می‌دهم. به صورت مثال یک نفر را هل می‌دهم (با خنده) در زمان عصبانیت چیزی به ذهنم نمی‌آید بلکه پرده‌ای بسته می‌شود و باید منتظر باز شدن آن بمانیم.

قرار گرفتن جای جیان لوئیجی بوفون: خیر

بین خودت و علیرضا بیرانوند به چه کسی امتیاز می‌دهی؟ صد در صد به خودم

علاقه داشتن به ازدواج با یک بازیگر: بلی

حقیقی درباره سه فوتبالیست برتر ایرانی گفت: علی دایی، ناصر حجازی و علی کریمی

او درباره اینکه آیا تاکنون پیشنهادی برای بازیگری داشته است یا خیر، گفت: قبل از اینکه از ایران بروم، یک پیشنهاد برای بازیگری داشتم. اکنون هم ۲ سریال شبکه نمایش خانگی به من پیشنهاد شده، اما نپذیرفتم. البته به بازیگری علاقه دارم، اما به دلیل اینکه اکنون روی فوتبال زوم هستم، تمام تمرکزم روی این کار است. شاید در آینده کار‌هایی انجام بدهم.

حقیقی درباره بازیگری اش در سریال پایتخت ۶ گفت: در آن قسمت بازی نکردم. اتوبوس تیم ما برای برگزاری بازی با پرسپولیس سمت ورزشگاه آزادی می‌رفت. شاید یک دقیقه هم نشد که بهرام افشاری در اتوبوس کنار من نشست و دوربین هم مکالمه ما را فیلم گرفت. بازی خاصی نکردم.

او درباره تاثیر خانواده اش در رسیدن خود به این جایگاه تصریح کرد: همیشه گفته ام هرچه دارم از خانواده و به ویژه پدرم است. او کسی است که مرا در این راه قرار داد و حمایتم کرد. مادرم هم به همین شکل و باید صمیمانه از زحمات شان تشکر کنم.

حقیقی درباره اینکه رشد تجربی برای فوتبالیست شدن کافی است یا این رشته تحصیلات خاصی هم لازم دارد، گفت: فوتبال مانند هر بحث دیگری به سمت آکادمیک رفته و خیلی شرایط متفاوت شده است. زمان ما کسی تیم ملی نونهالان را نمی‌شناخت، اما اکنون تمام رده‌های سنی تیم دارند. فوتبال به تحصیلات خاص نیازی ندارد و هرچه هست با تجربه و در اردو‌های باشگاهی یا ملی کسب می‌شود.

دروازه بان تیم ملی ایران در جام ملت‌های ۲۰۱۵ استرالیا درباره اتفاق‌های بین ۲ نیمه و در رختکن تیم‌ها اظهار داشت: این موضوع به موقعیت تیم و سرمربی بستگی دارد. به صورت معمول وقتی تیم عقب باشد مربی سعی دارد با صحبت هایش انگیزه بازیکنان را بیشتر کند تا در نیمه دوم بازی را برگردانند. مربیانی هم هستند که حرف‌های دیگری می‌زنند یا بازیکن را هل می‌دهند! اکنون صحبت‌های غیرقابل پخش در رختکن خیلی کم شده یا وجود ندارد.

حقیقی درباره الگوی دروازه بانی خود گفت: الگو داشتن یک اصل است و من فکر می‌کنم دیدن یا شنیدن کمک می‌کند تا دروازه بان یک فن را یاد بگیرد. طبیعی است من هم الگو‌هایی مانند پیتر اشمایکل، ادوین فن درسار، ایکر کاسیاس داشته ام. اکنون هم گلر‌های خوبی در جهان داریم که با تماشای بازی‌های شان خیلی چیز‌ها یاد می‌گیرم.

او درباره اطلاعش از آخرین وضعیت آندری شوچنکو بیان کرد: اکنون در خانه اش و در اوکراین است.

حقیقی نظرش را درباره اسامی زیر در یک جمله یا کلمه گفت.

نیمار: حاشیه

فضای مجازی: لازم

داور: قاضی

کارلوس کی روش: به نوعی پدر فوتبال ایران

خبرنگار: زحمتکش

خواستگاری: نه اقا، هیچ حسی ندارم

او درباره اینکه در چه کار دیگری می‌توانست فعالیت کند، گفت: هیچگاه به این موضوع فکر نکرده ام. من از سن خیلی کم وارد فوتبال شدم و از همان اول هم دروازه بان بودم. شاید بیزینس من یا بازیگر می‌شدم.

حقیقی درباره نقطه هدف و ایده آل خود بیان کرد: اهداف کوتاه و بلند مدت، کوچک یا بزرگ دارم. آن‌ها را دسته بندی کرده ام و می‌خواهم به این اهداف برسم. فوتبالیست عمر محدودی دارد و من هم پس از مصدوم شدن، زمان زیادی را از دست دادم. البته دروازه بان تا ۴۰ سالگی هم می‌تواند بازی کند. به دلیل ۲ مصدومیتم حدود یک فصل و نیم و تورنمنت بزرگی مانند جام جهانی روسیه را از دست دادم، اما اگر همین الان هم از فوتبال خداحافظی کنم، هم در زندگی شخصی و هم در عرصه ورزش به همه چیز رسیده ام. با این وجود پس از مصدومیت دوم خیلی چیز‌ها تغییر کرد و موارد زیادی را شناختم. اکنون اهداف جدیدتر و متمرکز تری دارم که امیدوارم به آن‌ها برسم.

او درباره اینکه آیا به مربیگری هم فکر می‌کند، گفت: اکنون فکر مربیگری نیستم. ۱۰ سال دیگر برای بازی فرصت دارم و می‌خواهم از این مدت نهایت استفاده و لذت را ببرم.

دروازه بان تیم نساجی درباره شرایط خود در روز‌های کرونایی بیان کرد: اکنون تمرین‌هایی که با تیم هماهنگ کرده ایم، داخل خانه انجام می‌دهم. در سایر لحظات هم فیلم داده و کتاب می‌خوانم. اکنون خیلی بیشتر مطالعه می‌کنم. شاید قبل از قرنطینه زیاد کتاب نمی‌خواندم.

حقیقی درباره بزرگ‌ترین آرزویش پاسخ داد: این آرزو جز اهداف من است و بار‌ها این را تجربه کرده ام هدفی که گفته شود، دیگر اسمش هدف نیست.

او درباره اینکه بازی را در اروپا را برای خودش افتخار می‌داند، گفت: صد در صد به همین شکل است. لژیونر شدن کار فوق العاده سختی است. اروپا هم متمرکز‌ترین و پیشرفته‌ترین فوتبال را دارد. انتقال یک بازیکن از آسیا به ویژه ایران به قاره اروپا هم بسیار دشوار است. شاید یکی از دلایل این موضوع موقعیت کشورمان یا جواب ندادن فوتبالیست‌های ما در این قاره باشد.