به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ این روزها فضای مجازی جایی برای فعالیت برخی افراد شده که از لحاظ اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ... از جایگاه ویژه ای برخوردار نیستند بلکه با بروز رفتارهای نامناسب و به دور از عرف در شبکه‌های اجتماعی برای خود طرفدار جذب می‌کنند. از سوی دیگر با بررسی پیشینه این افراد باید گفت که آنها جزو آسیب‌دیدگان اجتماعی هستند. برخی از این شاخ های مجازی یا از خانه فرار کرده‌اند یا خانواده‌های متزلزل داشته‌اند و بد سرپرست بوده‌اند از این رو به نظر می‌رسد این افراد حاصل جامعه‌ای هستند که این افراد را به سوی برخی ناهنجاری ها سوق داده است.
اسماعیل قدیمی، مدرس علوم ارتباطات در دانشگاه علامه طباطبایی، در این رابطه گفت: یکی از معضلات در عرصه ارتباطات جمعی تحریک‌های رسانه‌ها به‌ویژه شبکه‌های اجتماعی است. در شبکه‌های اجتماعی هر فرد با هر جایگاه اجتماعی می‌تواند با ترویج ترفندهای مختلف در فضای مجازی، جامعه را با آسیب‌های متعدد مواجه کند.
او تاکید کرد: از سوی دیگر وسایل ارتباط جمعی در اختیار دولت‌ها نیز در دامن‌زدن به این قضیه نقش دارند. اگر افراد در شبکه‌های اجتماعی طرفدار نداشتند، طبیعتا توانایی فعالیت هم ندارند.
چگونه یک آسیب دیده سلبریتی می‌شود؟
این استاد ارتباطات افزود: در کشورهایی همچون سوئیس، دانمارک و نروژ چنین مواردی را شاهد نیستیم؛ چون در این کشورها نظام عقلانی مناسب بر پایه نیازهای اساسی جامعه وجود دارد و اجازه ورود و خروج چنین مسائلی را نمی‌دهد.
قدیمی خاطرنشان کرد: بسیاری از بازیگران و سلبریتی‌های مطرح آمریکا از قشر آسیب‌پذیر جامعه به‌دلیل سیستم آزاد در آن کشور رشد کرده‌اند. این افراد به خود اجازه می‌دهند با عنوان خواننده بالای صحنه رفته و به توهین بپردازد. در حالی که در فرهنگ و عرف جامعه ما چنین مسائلی جایگاه ندارد.
این استاد دانشگاه گفت: فعالیت‌ها در فضای مجازی نشان دهنده نظام تربیتی جامعه است. همچنین محصول سیاست‌گذاری‌ها و راهبردها مدیریت رسانه‌ای کشور است. در حالی که بسیاری از افراد در فضای مجازی فعالیت می‌کنند، اگر به آنها مجوز برای فعالیت داده می‌شد، کارشان به این مرحله نمی‌کشید.
چرا فعال اینستاگرام را نباید محکوم کرد؟!
این استاد دانشگاه گفت: این روزها محکوم کردن افراد فعال در اینستاگرام به مراتب قبیح‌تر از رفتار آنها است چون باید سلبریتی‌ها را در بعد کلان مورد بررسی قرار داد.
قدیمی ادامه داد: با بررسی برنامه‌های رسانه ملی شاهد پخش برنامه‌های سخیف هستیم. برای مثال یک برنامه رادیویی درباره شیوه‌های کل کل کردن برنامه داشت. این برنامه به شکل غیرمستقیم افراد را به بحث با یکدیگر تشویق می‌کرد. پس با این تفاسیر نمی‌توان یک فرد در فضای مجازی را به‌دلیل رفتار ناشایست محکوم کرد بلکه باید آموزش و پرورش، رسانه ملی و ... را به‌دلیل نداشتن برنامه مناسب در جامعه محکوم کرد.
او گفت: سیستم آموزش‌وپرورش کشور به‌دلیل نداشتن بودجه، مناسب عمل نمی‌کند. برای مثال برای جذب معلم افراد بعد از فارغ‌التحصیلی در مدارس و دانشگاه‌ها بدون گذراندن دوره‌های خدمت به آموزش می پردازند در حالی که روند آموزش زمان‌بر و تخصصی است.
این استاد دانشگاه در پایان تاکید کرد: جامعه نیازمند اصلاحات بنیادی است. تمامی ارکان‌ها باید در راستای ارتقای فرهنگی جامعه ورود پیدا کند.