به گزارش گروه روی خط خبرگزاری برنا؛ هیوا یوسفی می‌نویسد: برای کسی که تا این اندازه غرق در فوتبال است، کرونا و تعطیلی چند ماهه همه مسابقات ورزشی، شکنجه به‌حساب می‌آید. با او درباره این دوران ملال‌آور گفتگو کردیم. مثل همیشه میلی به حرف زدن نداشت. اغلب سؤال‌ها را هم کوتاه پاسخ داد..
برای آدمی که عادت داشت ۳ تا تلویزیون را با هم روشن می‌کرد و ۳ تا بازی مختلف می‌دید، روزگار بدون فوتبال چه جوری می‌گذرد؟
خیلی سخت، خیلی سخت.
چه چیزی را جایگزین فوتبال کرده‌ای؟
ترجمه یک کتاب و خواندن n تا کتاب دیگر.
چه کتابی؟
کتابی که دارم ترجمه می‌کنم کتابی جدید از رولف دوبلی است. در همین حد توضیح کفایت می‌کند! فکر می‌کنم یکی دو ماه دیگر به بازار می‌آید. (پیش از این دو کتاب دیگر از این نویسنده سوئیسی به نام‌های «هنر شفاف اندیشیدن» و «هنر خوب زندگی‌کردن» با ترجمه فردوسی‌پور به بازار آمده و فروش بالایی هم داشته است.)
و کتاب‌هایی که خوانده‌ای یا داری می‌خوانی؟
خیلی کتاب خوانده‌ام. هر چه کتاب جا مانده بود و نخوانده بودم، سعی کردم در این مدت بخوانم.
این‌ها جای فوتبال را برایت پر می‌کند؟
قطعا نه! البته برنامه فوتبال۱۲۰ هم که پنجشنبه شب‌ها از شبکه ورزش پخش می‌شود، بخش زیادی از وقتم را پر می‌کند.
لابد یک سری از فوتبالهای قدیمی را هم دیده‌ای.
راستش زیاد نه. به‌نظرم فوتبال جذابیتش به زنده بودنش است. فوتبالی که قبلا انجام شده خیلی برایم جذاب نیست. البته این مدت یک سری برنامه فوتبالی دیدم، مستند و این چیزها..
یکی دو تا مستند فوتبالی هم منتشر شد که تو گزارش کرده بودی.
آره. یکی مستند روز بازی بارسلونا بود، یکی هم لیورپول.
چسبید بهت؟
آره خوب بود. مستند لیورپول خیلی خوب بود. بارسلونا هم البته خوب بود. بارسلونا ۸ قسمت بود که تمام شد، لیورپول هم تک قسمت بود. به هر حال هر چیزی که به فوتبال ربط داشته باشد، برای من جذاب است.
با شناختی که از تو داریم، فوتبال بازی نکردن برایت خیلی سخت‌تر از فوتبال ندیدن است…
آخ آخ… هفته‌ای ۴-۳ بار بازی می‌کردم. دلم که حسابی تنگ شده.