به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ این درگیری دو سال قبل در پارکی در جنوب شرق تهران اتفاق افتاد و شهروندان به پلیس گزارش دادند دو مرد با هم درگیر و هر دو مجروح شده‌اند. با انتقال هر دو مصدوم به بیمارستان یکی از آنها که با ضربه چوب زخمی شده بود، جان خود را از دست داد. مأموران بعد از بهبود نسبی مردی که با چاقو مجروح شده بود، او را بازداشت کردند و به اداره آگاهی انتقال دادند. در تحقیقات انجام‌شده این مرد به واردکردن ضربه چوب به سر دوستش اعتراف کرد اما گفت این کار را کرد تا از خودش دفاع کند و اگر این اتفاق نمی‌افتاد، خودش کشته می‌شد.
پرونده با صدور کیفرخواست برای رسیدگی به شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم روز گذشته پای میز محاکمه رفت. در ابتدای جلسه رسیدگی نماینده دادستان در جایگاه حاضر شد. او کیفرخواست علیه متهم را خواند و سپس خواستار رسیدگی به پرونده شد. در ادامه اولیای دم در جایگاه حاضر شدند؛ آنها درخواست صدور حکم قصاص کردند و گفتند حاضر به گذشت نیستند.
سپس نوبت به متهم رسید. او اتهام قتل عمدی را رد کرد و مدعی شد برای اینکه جان خودش را نجات دهد مجبور به دفاع شد. او گفت: اختلاف ما از زمانی شروع شد که دوستمان تصادف کرد. ما سه دوست بودیم. یکی تصادف کرد و در بیمارستان بستری شد. وقتی روی تخت بیمارستان بود مقتول گوشی همراه او را برداشت تا به فردی بدهد که به دوستمان زده بود. من ابتدا از این کار ممانعت کردم اما در نهایت او این کار را کرد و همین هم باعث درگیری بین ما شد. من از این رفتارش عصبانی شدم و با هم قهر بودیم تا اینکه روز حادثه مقتول من را تا پارک دنبال و به سمتم حمله کرد. او یک چاقو داشت؛ با ضربات متعدد چاقو به قسمت‌های مختلف بدنم من را به شدت مجروح کرد.
متهم گفت: مردم به‌سمت ما آمدند. آنها من را محاصره کردند تا مقتول دوباره حمله نکند. از قسمت‌های مختلف بدنم خون می‌آمد اما او دوباره به سمت من حمله کرد و داشت مرا می‌زد که مردم این بار او را گرفتند. من متوجه شدم هر لحظه ممکن است متهم دوباره حمله و از دست شاهدان فرار کند؛ چوب را برداشتم و وقتی به سمتم آمد یک ضربه محکم با چوب به او زدم.
متهم ادامه داد: وقتی با چوب به او ضربه زدم، روی زمین افتاد. من اصلا قصد کشتن او را نداشتم اما او ضربات متعددی بر بدن من وارد کرده بود و همه جای بدنم خون‌آلود بود. من برای دفاع از خودم این کار را کردم.
متهم در پاسخ به این سؤال که چرا فرار نکرد، گفت: من نمی‌توانستم فرار کنم چون مجروح شده بودم؛ از طرفی او می‌خواست همچنان من را بزند. من هم به قصد اینکه او را بکشم نزدم و فقط می‌خواستم او را مجروح کنم تا دست از سرم بردارد. اول هم مقتول بود که به من حمله کرد و من را زد.
در ادامه وکیل متهم در جایگاه حاضر شد؛ او گفت: موکل من از خودش دفاع مشروع کرده و برای نجات جان خودش مرتکب قتل شده است و نمی‌خواسته دوستش را بکشد. شاهدان نیز گفته‌اند عامل حمله مقتول بود و متهم از خود دفاع می‌کرد. قضات محترم توجه داشته باشند مقتول موکل من را تا پارک دنبال کرده است. او قصد ایجاد درگیری داشت. ضمن اینکه موکل من هیچ چیز دستش نبود. او از سوی مقتول مورد حمله قرار گرفت و بعد چوب به دستش گرفت در حالی که مقتول چاقو داشت.
وقتی متهم برای بیان آخرین دفاع در جایگاه قرار گرفت، گفت: من قصد قتل نداشتم و فقط می‌خواستم خودم را نجات بدهم. او با چاقو به من حمله کرد و من با چوب او را زدم و یک ضربه هم بیشتر نزدم و فکر نمی‌کردم او جانش را از دست بدهد.
در این هنگام قضات به متهم گفتند آیا حاضر به مصالحه و پرداخت دیه هست؟ که متهم پاسخ داد اگر اولیای دم قبول کنند، او نیز حاضر به گفت‌وگو و مصالحه است و آنچه در توان دارد برای جلب رضایت آنها می‌کند. در پایان قاضی متین راسخ رئیس شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران به متهم و اولیای دم یک هفته فرصت داد تا با هم گفت‌وگو کرده و در صورت امکان مصالحه کنند. قاضی متین راسخ هر دو طرف پرونده را به بخشش و مصالحه دعوت کرد.
با پایان جلسه دادگاه و بعد از پایان مهلت یک‌هفته‌ای قضات بر اساس اینکه اولیای دم مصالحه می‌کنند یا خیر، رأی خود را اعلام خواهد کرد.