پروانه قاسم آبادی ، اولین زن راننده اتوبوس های شهری در اراک است.
هنر او "رسیدن" است. او به عنوان راننده به مقصد می رسد، به عنوان مادری سرپرست خانوار به فرزندانش می رسد، به عنوان شهروندی جویای کار به خواسته اش می رسد و در نهایت به عنوان زنی حق جو، به حقوق مغفول مانده اش می رسد.
در شهری مردانه و زمخت که کمترین بهره ها از زیبایی را دارد، "رسیدن" زنی پرماجرا به حق، فرصت و مادری اش زیباست.
