«حسین کنعانی‌مقدم»، فعال سیاسی اصولگرا، درباره هشدارهای در خصوص عدم آشنایی دو سوم نمایندگان منتخب مجلس با پروتکل‌های قوه مقننه به خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: قبلا پیشنهادی در این خصوص داده بودم که داشتن مدرک تحصیلی و فوق‌لیسانس برای کسی که می‌خواهد وارد مجلسی شود که قانونگذاری را سرلوحه کارهایش دارد، کفایت نمی‌کند.
کنعانی‌مقدم افزود: باید یک امتحان ورودی برای کسانی‌که نامزد انتخابات می‌شوند تدارک ببینیم یعنی فرد باید قانون اساسی را بداند و بداند که از چه چیزی می‌خواهد، دفاع کند. بعضی از آیین‌نامه‌های مجلس، پروتکل‌ها و برخی از مفاهیم حقوقی نیز باید مورد سنجش قرار گیرد.
این فعال سیاسی اصولگرا با اشاره به نمایندگان منتخب مجلس یازدهم، اظهار کرد: متاسفانه کسانی که نامزد شدند و رای هم آورده‌اند اصلا نمی‌دانند که مجلس کجا هست حالا بحث‌های قانونی جای خود دارد. این نوعی ضعف است گرچه احزاب باید این کار را انجام دهند و کسانی را که برای انتخابات نامزد می‌کنند، پیشتر این فرایند را درون حزب طی کرده باشند و الفبای سیاست و قانونگذاری را بدانند نه اینکه نماینده وارد مجلس شود و تازه چهار سال کاراموزی کند و تازه متوجه شود که چگونه باید در مجلس نطق کند، طرح دهد و در رای دادن به چه مسائلی باید توجه کند. کسانی‌که رای اولی یا به اصطلاح نماینده اولی هستند باید حتما حداقل ۶ ماه دوره آموزشی طی کنند.
او درخصوص ضعف احزاب ایران در آموزش نیروهای خود، بیان کرد: یکی از کارکردهای احزاب کادرسازی است، هم برای نمایندگی، هم دولت و مسئولیت‌های مختلف دیگر. این کادرسازی‌ها در احزاب ما ضعیف هستند؛ عمدتا خروجی احزاب، قابل قبول برای برنامه‌ریزی در خصوص اقدامات اجرایی کشور نیست.
کنعانی‌مقدم درباره تمرکز زیاد از حد بر بحث ریاست مجلس توضیح داد: اگر مجلس در راس امور است پس در راس مسائل مجلس باید مشکلات مردم، مسائل اقتصادی، مشکلات کشور و مطالبات مردم باشد. اینکه همه فکر و ذکرمان را به تقسیم صندلی‌ها و کرسی‌های مجلس، کمیسیون‌ها و هیات رئیسه معطوف کنیم به نظر می‌رسد که ما را از مسیر اصلی، یعنی قرار گرفتن مجلس در راس امور دور می‌کند.
او در پایان گفت: خوب است که احزاب در درون خود ساختار مجلس را تقسیم و براساس آن، مقدمات مجلس را فراهم کنند اما اگر این مسئله اصلی شود و همه مسائل کشور حول این محور چرخ بزند که چه کسی رئیس مجلس است، این شبیه به شرکت سهامی تعاونی می‌شود که هر کسی به فکر سهم خودش است.