به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ بیماری‌ها تهدید بزرگ و خطرناکی برای زندگی و سلامت بشر در قرون وسطا بودند و اغلب این امراض از بی‌توجهی به نظافت شخصی و تشخیص نادرست و بی‌کیفیت امراض بود. به همین دلیل، انسان‌ها در آن برهه از زمان به انواع بی حد و حصری از امراض مبتلا می‌شدند.
این بیماری‌ها پزشکان قرون وسطا را متحیر و شگفت‌زده می‌کرد و درمانی برای آن پیدا نمی‌کردند. یکی از این بیماری‌ها که تاکنون یک معمای پزشکی و تاریخی به شمار می‌رود «تعریق انگلیسی» نام دارد. این همه‌گیری عجیب و مرموز در دو قرن پانزدهم و شانزدهم اروپا را درنوردید. افراد مبتلا به این بیماری در ابتدا از تب و رعشه سرد رنج می‌برند. سردرد و درد‌های شدید در گردن، دو کتف و اطراف بدن، احساس فزاینده بی رمق بودن، در مبتلایان به چشم می‌خورد.
رعشه سرد از نیم ساعت تا سه ساعت طول می‌کشید. پس از آن مرحله‌ی داغ‌شدگی بدن از راه می‌رسید و بیمار دچار تعریق شدید و عطش فوق‌العاده می‌شد که با هذیان‌گویی، افزایش ضربان قلب و درد در قفسه سینه همراه بود. اما مرحله آخر بیماری زمانی رخ می‌داد که بیمار بر زمین می‌افتاد و هیچ گاه از خواب ابدی مرگ بیدار نمی‌شد.
اما بخش ترسناک‌تر این بیماری، مرگ سریعی بود که مبتلایان را دچار می‌کرد، به طوریکه بسیاری از مبتلایان در طول ۱۸ ساعت پس از بروز علائم بیماری از دنیا می‌رفتند. کسانی که بنیه قوی داشتند حداکثر ۲۴ ساعت مقاومت می‌کردند و اگر هم خوب می‌شدند دیگر آن آدم سالم سابق نبودند و فرآیند بهبودی ناقص بود.
بیماری تعریق و پنج همه‌گیری دیگر بین سال‌های ۱۴۸۵ و ۱۵۵۱ میلادی منتشر شد. یک بیماری معروف دیگر نیز به نام «بیکاردی سوئت» در شمال فرانسه بین سال‌های ۱۷۱۸ و ۱۸۷۴ شایع شد، ۲۰۰ نفر را مبتلا کرد، اما نسبت مرگ و میر در مقایسه با تعداد مبتلایان کم بود.
تعریق انگلیسی نخستین بار در دوران پادشاه هنری هفتم در سال ۱۴۸۵ میلادی و پس از نبرد بوسوورث منتشر شد. این بیماری منجر به مرگ بیش از ۱۰ هزار نفر در یک ماه شد و برای دومین بار در سال ۱۵۰۷ این همه‌گیری بر سر زبان‌ها افتاد. پس از آن در همان سال یک همه‌گیری جدید در فرانسه رخ داد که منجر به مرگ نیمی از ساکنان در برخی از شهر‌ها شد.
همه گیری چهارم در لندن ۱۵۲۸ میلادی رخ نشان داد و به سرعت در سراسر انگلستان قربانی گرفت. به طوریکه هنری هشتم به دلیل ترس از لندن گریخت تا به بیماری مبتلا نشود و هر شب به خانه جدیدی می‌رفت و در بستر متفاوتی می‌خوابید. همه‌گیری به سرعت شگفت‌آوری در هامبورگ سرایت کرد و منجر به مرگ بیش از هزار نفر در چند هفته شد. تعریق انگلیسی اروپا را درنوردید و به سوئیس، دانمارک، نروژ، سوئد و لیتوانی و لهستان رسید و تا شرق روسیه امتداد یافت. سال ۲۵۵۱ سالی بود که این بیماری دست از سر مردم برداشت.
تعریق فقط ثروتمندان و کشیش‌ها را مبتلا می‌کرد
موضوع عجیب این بود که تعریق فقط ثروتمند‌ها و اشراف‌زادگان را به طور ویژه مبتلا می‌کرد. دوک‌ها و کشیش‌ها زیادی در شمار قربانیان بیماری قرار می‌گرفتند و دیر‌ها بیشترین خسارت را از تعریق انگلیسی به خود دیدند. میزان مرگ و میر در میان اصحاب کلیسا بیشتر از بقیه بود تا جایی که خانواده حاکم از این همه‌گیری بیشترین دردسر‌ها را متحمل شدند؛ آن‌پولین همسر هنری ششم به این بیماری دچار شد، اما شفا یافت. آرتور تئودور پسر بزرگ پادشاه هنری هفتم نیز پس از ابتلا به بیماری جان خود را از دست داد.
برخی از دانشمندان بر این باورند که مسبب این بیماری ویروس هانتا بوده است؛ ویروسی که جوندگان با خود منتقل می‌کنند. این ویروس در بدن انسان بسیار کشنده عمل می‌کند و علائمی همچون آنفلونزا دارد. میزان مرگ و میر ناشی از آن حدود ۴۰ درصد است.
ویروس شبیه به هانتا به نام اربور وجود دارد که از طریق میمون و پشه به انسان منتقل می‌شود. مشاهده شده که بیماری تعرق انگلیسی در موسم بارش باران و سیل‌های شدید در برخی مناطق رخ میدهد. به طوری که برخی دانشمندان دلیل این بیماری را هوای مرطوب انگلستان برمی‌شمرند.
گفتنی است، بیماری تعریق بعد از مدتی اختفا، دوباره در روستایی به نام تیوِرتون انگلیس به چشم خورد و در سال ۱۶۴۴ منجر به مرگ ۴۴۳ نفر شد و در دو قرن هجده و نوزده بیماری مشابه به تعریق انگلیسی به نام بیکاردی‌سوئت یا تب نظامی در آلمان، بلژیک، اتریش، سوئیس و ایتالیا جان مردم را گرفت.
منبع: تابناک