به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ به همین بهانه با دو منتقد، گفت‌وگویی کرده‌ایم که در ادامه آمده می‌خوانید.
شهرام خرازی‌ها: یحیی در «سرباز» یک آمپول‌زن هم نبود!/ «زیرخاکی» تلویزیون را نجات داد/ بازیگران «بچه مهندس» از سری اول خوب نبودند/ خیراندیش و صامتی سریال‌ها را قابل تحمل کردند
شهرام خرازی‌ها در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ ابتدا در مورد بازخورد سه سریال «زیر خاکی»، «بچه مهندس 3» و «سرباز» گفت: «سریال «زیر خاکی» پربیننده‌ترین و «سرباز» شکست خورده‌ترین سریال تلویزیون در رمضان امسال بودند. در مورد «سرباز» اما فکر می‌کنم این مجموعه نه فقط در رمضان امسال که در یک دهه گذشته هم ضعیف‌ترین بود. البته اگر می‌گویم «زیر خاکی» موفق بوده در نسبت با کارهای رمضان امسال است. این سریال فضای متفاوتی را با خودش آورد و کارگردان دوربین را به سال‌های آخر دهه 50 و اویل دهه 60 برد که برای خیلی از ایرانی‌ها از نظر مناسبات اجتماعی و سیاسی خاطره‌انگیز و برای جوان‌ترها دوران کنجکاوی‌برانگیزی است و سریال توانست تا حدودی پاسخ‌گو باشد.»
او در ادامه گفت: «نکته‌ای که در سریال «زیرخاکی» جلب توجه می‌کرد فضای داستان بود چون قصه تازگی نداشت و الگوی تحول یک بزهکار هم جدید نیست و در ادبیات و سینما نمونه‌‌های زیادی دارد مثل ژان والژان در «بینوایانِ» ویکتور هوگو... اینجا ما با فریبرز باغ‌بیشه طرف هستیم که به مرور از یک دزد زیرخاکی به آدم دیگری بدل می‌شود. اتفاقی که در سریال رخ داد سیر درست وقایع در راستای تغییر شخصیت بود که کار سختی است اما جلیل سامان (کارگردان سریال) از طریق تعریف وقایع و چیدن اتفاق‌ها موفق به تحقق هدفش و باوراندن تغییر شخصیت به مخاطبش شد.»
خرازی‌ها درمورد سریال شبکه دو هم گفت: «سریال «بچه مهندس 3» پر از حفره و خلا دراماتیک است و به لحاظ فنی ایرادهای زیادی دارد و با توجه به این که دو سری از این مجموعه پیش‌تر ساخته شده چنین چیزی عجیب است و سری سوم بر خلاف انتظار پختگی لازم را ندارد؛ طوری که انگار سری اول یک مجموعه است و پیش از این دو سری از آن ساخته نشده است. «بچه مهندس 3» یک‌دست نیست و انگار چند سریال مختلف، با نام‌های مختلف و موضوع‌های متفاوت میکس شده‌اند و به یک ترکیب شلخته رسیده‌ایم. ضعف در کارگردانی، طراحی میزانسن و شخصیت‌پردازی توسط کارگردان و فیلمنامه‌نویس وجود دارد طوری که انگار این دو لابه‌لای کاراکترهای زیاد قصه‌شان گم شده‌اند.»
این منتقد که «سرباز» را ضعیف‌ترین سریال از مجموعه‌‌های رمضانی امسال تلویزیون می‌داند در این باره گفت: «سریال «سرباز» خیلی آشفته است. اصلا سریال نیست و یک مجموعه راش است. بیننده با حجم انبوهی از نماهای گرفته شده روبه‌رو است که نمی‌داند چطور مرتب‌شان کند. این سریال برای اولین بار اهمیت تدوین را به مدیران سازمان گوشزد کرد و نشان داد تدوینگر چه نقش کلیدی و مهمی در موفقیت یک سریال دارد. در این سریال ما با نماهایی طرف هستیم که ارتباطی با نمای قبلی و بعدی خود ندارند. از طرفی ایده نریشن که انگار فیلمساز با همین ایده اولیه سریالش را ساخته و شاید قرار بوده سنتی‌شکنی در روایت باشد، شکست خورده است. بازیگران خوب و نام‌آشنایی در سریال حضور دارند اما برخلاف انتظار و به دلیل ضعف کارگردانی انرژی آنها تلف شده است و کارگردانی غلط موجب هرز رفتن آنها شده است. هادی مقدم‌دوست در این سریال نتواسته خطاهای متن را با کارگردانی صحیح و خلاقیت بپوشاند و پس از آن تدوینگر هم موفق نشده ضعف‌های کارگردان و نویسنده را پنهان کند. بازیگران با استعدادی مثل نیما شعبان‌نژاد که در بداهه‌گویی خیلی خوب است، درگیر اشتباهات مکرر کارگردانی شده و نقشش باورپذیر نیست. این اتفاق برای آرش مجیدی هم افتاده و شخصیت یحیی حتی یک آمپول‌زن هم نیست چه رسد به اینکه بیننده به عنوان یک پزشک قبولش کند.»
شهرام خرازی‌ها درمورد بازی‌‌های خوب در میان سریالهای رمضان امسال گفت: «بزرگ‌ترین امتیاز بازیگری در میان سریالهای امسال حضور گوهر خیراندیش و ژاله صامتی است. این دو نفر دور از انتظار بودند و بازی‌‌های خوب و بی‌نقصی ارائه دادند. حضور این دو در نقش یک زن مسن و یک زن جوان سنتی که سرشار از نکات بود و قابل بحث است. خیراندیش و صامتی سریالهای رمضان امسال را قابل تحمل کردند. در سریال «سرباز» بازیگران خوبی حضور داشتند که متاسفانه هرز رفتند. در مورد بازیگران سریال «بچه مهندس 3» هم فکر می‌کنم عوامل جلوی دوربین در این سریال از سری اول مجموعه خوب نبودند و هنوز هم خوب نیستند. انگار سریال بدون برنامه‌ریزی و هدایت پیش می‌رود.»
حسین سلطان‌محمدی: در سریال های امسال خبری از خیر و شر نبود!
حسین سلطان‌محمدی، نویسنده و منتقد در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ در مورد سریال شبکه یک گفت: «سریال «زیرخاکی» در قالب یک کار کمدی همراه با رویدادی موازی با وقایع پیش از انقلاب، مردم را سرگرم می‌کند و تا به اینجای کار بد نبوده و به نظرم وجه پررنگ آن بازی خوب پژمان جمشیدی و ژاله صامتی است که لحظه‌های دو نفره خوبی را رقم زده‌اند. در روزهایی که مردم باید خانه بمانند و قرار است پس از افطار سرگرم شوند، این سریال کارش را درست انجام می‌دهد.»
او درمورد توفیق نسبی سریال شبکه دو هم گفت: «درباره سریال شبکه دو، «بچه مهندس 3» ما با داستانی آشنا طرفیم منتها در مسیر داستان با مسائل شبه‌امنیتی و از طرف دیگر تقابل میان منافع شخصی و منافع ملی مطرح شده است و سوالی که به وجود می‌آید این است که شخصیت جوادی باید چه کند و با ورود یک شخصیت زن تازه به سریال و با علم به اینکه شخصیت اصلی عاشق دختری خیالی در آمریکاست، هر چه پیش‌تر می‌رویم داستان جدی‌تر هم می‌شود.»
سلطان‌محمدی اما دنباله‌سازی درمورد «بچه‌مهندس 3» را موفق می‌داند و معتقد است: «دنباله‌سازی در این سریال مانند سریال‌هایی چون «ستایش» و «پایتخت» توجیه‌پذیر است و این سریال در مسیر «ستایش» پیش می‌رود و در این راه طبیعی بود که شخصیت عوض شود چرا که سن آنها در قصه به جایی رسیده که دانشجوی ارشد هستند باید بزرگ‌تر می‌شدند. اتفاقی که در «ستایش» رخ نداد و ما با گریم غیرقابل قبول نرگس محمدی مواجه بودیم.»
این منتقد با انتقاد از سریال شبکه سه سیما گفت: «درمورد سریال شبکه سه، «سرباز» که در تیتراژ هم اسامی مفصلی از ارتشی‌ها می‌بینیم، به نظر با کاری مواجه‌ایم که درمورد خدمت سربازی است. داستان این مجموعه اما کمترین خیر و بیشترین شر پیش می‌رود. رفتارهای کاراکترهای یلدا که مدام در حال نقشه‌چینی و دسیسه و به جان هم انداختن خانواده و بی‌اعتنایی به نامزدش نماد شر داستان است و عجیب است که راوی داستان هم از او طرفداری می‌کند و مدام حق را به او می‌دهد. «سرباز» سریال خوبی نیست و برایم آزاردهنده است. این سریال قرار است در پنجاه قسمت روی آنتن برود و پس از ماه مبارک زمضان هم مهمان خانه‌های مردم است. نکته عجیب برایم عوامل این مجموعه است و اینکه عده‌ای مدام این سریال را با «وضعیت سفید» مقایسه می‌کنند در حالی که اصلا قابل قیاس نیستند. صدای راوی در حالی که داستان پیش نمی‌رود و ما مدام از حال و هوای شخصیت‌ها می‌شنویم در صورتی که باید قصه و بازیگران به ما نشان بدهند که اتفاقی در جریان است. در سریالهای شبکه یک و دو ما از خلال گفت‌وگوها از داستان باخبر می‌شویم و قصه پیش می‌رود و یا با شنیدن صدای درون سر بازیگران اطلاعاتی به دست می‌آوریم اما در «سرباز» فقط پرگویی است و کاربردی ندارد.»/2