به گزارش گروه روی خط رسانه ها خبرگزاری برنا ؛احمد طالبی نژاد نوشت :
سال‌هاست سوالی ذهن مرا به خود مشغول کرده است. از همان زمانی که محمدعلی فردین قرار بود با وزیر وقت ملاقات کند تا بلکه گشایشی در کارش حاصل شود و بتواند به سینما برگردد ولی در کمال تعجب دیدیم که همان شب دق کرد و مرد. همان روزها این سوال به ذهنم رسید چه کسی پاسخگوی این غمبادها و دق‌مرگ شدن‌هاست؟ چه کسی باعث و بانی غمی بود که چند دهه در دل چنین بازیگرانی تلنبار شده بود و در نهایت آنها را از پا در آورد.
مزاج سینمای آن زمان به گونه‌ای بود که برای فراموش نشدن و بقا در سینما بعضی بازیگران مجبور بودند تن به نقش‌هایی دهند که بعضا در شأن خود و خانواده‌شان نبود.اما سوال من این است که چرا بهمن مفید که اول انقلاب سعی کرد خودش را همسو با انقلاب نشان دهد در سینما ممنوع‌الفعالیت شود ولی تعدادی از همکارانش که بلد بودند نقش خود را عوض کنند همچنان فعالیت می‌کنند و به کار خود ادامه می‌دهند. گناه بهمن مفید چه بود؟ اینکه چنین آدمی را محدود و خانه‌نشین کنیم، ظلم بزرگی است چه بسا از ظلم بیشتر و دق‌مرگ کردن است.
این حق نیست و کسانی که مسبب بیکاری بهمن مفید بودند چه مسوولان و چه تهیه‌کننده‌ها در قبال تاریخ باید پاسخگو باشند. بهمن مفید رفت و هر بار با هر رفتنی غم عجیبی در دل ما خانه می‌کند. من نه نسبتی با بهمن مفید داشتم و نه شیفته کارهای او بودم ولی واقعا حق نبود به شکل ناجوانمردانه‌ای از سوی طبیعت و مسوولان با مرگ مواجه شود. آقایان مسوولان تلاش کنید تا جبران کنید. تا کی باید بهروز وثوقی بازیگر درجه یک سینمای ایران غربت‌نشین باشد و نتواند پا به خاک کشورش بگذارد.
روزنامه اعتماد //