صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

دانستنی های تاریخی(۱۱)؛

نگاهی به یک قبرستان غیرعادی

۱۳۹۹/۰۹/۱۱ - ۰۷:۰۸:۱۹
کد خبر: ۱۰۹۵۹۵۰
منتهی الیه جنوب شرقی کشور یک روستا را در خود جا داده است که سنگ قبرهای بزرگ و عجیب آن بسیاری از نگاه ها را به خود خیره کرده است.

به گزارش برنا؛ روستای تیس واقع در شهرستان چابهار به واسطه یک اثر تاریخی منحصربفرد شناخته شده تر از سایر مناطق این محدوده است. این منطقه با 7 هزار نفر جمعیت، پیشینه تاریخی طولانی دارد و یکی از بنادر مهم ایران در دریای عمان در زمان هخامنشیان بوده‌ است که اسم آن با عنوان تیز در مناطق تاریخی ذکر شده است.

در آن دوران تیس بندر اصلی این منطقه بوده است و نقشی را که امروز چابهار ایفا می کند، آن دوران برعهده داشته است. تیس پس از ورود اسلام به ایران نیز بندری مهم بوده‌ و در منابع تاریخی مورخ سده چهارم هجری از رونق این بندر سخن رانده‌ است.

نام این بندر حتی در شاهنامه نیز آمده است هنگامی که فرمانده جنگ با توران، همراه با قوم بلوچ به توران حمله می‌کند و  در برگشت به مکران می‌رود، اینگونه می آید که: چو آگاه شد اشکش آمد براه/ ابا لشکری ساخته پیش شاه/  همه تیز و مکران بیاراستنند/زهرجای رامشگران خواستند

در حوالی این روستا یک قبرستان وجود دارد که به قبرستان تیس معروف است اما محلی ها آن را جن سنط به معنای قبرستان جن صدا می کنند. این منطقه سنگ قبرهای بزرگ و عجیبی دارد و محلی‌ ها را به این باور رسانده که این گورها محل دفن انسان نیست. در این گورستان قبرها کنار هم روی سطحی صخره ‌ای حفر شده‌ اند که این شیوه‌ی حفاری پرسش‌های زیادی را بوجود آورده و در نهایت پاسخ را به جهان ماورا رسانده است.

برخی بر این باور هستند که این منطقه قدمتی 20 هزار ساله دارد اما بررسی های اولیه و رسمی قدمت سکونت در این منطقه را 2400 سال برآورد کرده اند.  نام این شهر در آثار مدون مربوط به فتح ایران توسط اسکند آمده است و نخستین بار در آن تاریخ از آن نام برده شده است.

محققین بر این باور هستند که گذشتگان برای در امان ماندن اجساد خود از گزند جانوران رنج حفر چنین قبرهایی را به خود داده اند. مقبره هایی که بشر امروزی به دشواری توانایی حفر آن ها را دارد. شاید به همین دلیل است که مردم محلی حفر این گورها را به نیرویی مافوق بشر نسبت می دهند و بر این باور هستند که در شب ها نباید از این منطقه عبور کرد و از این اقدام پرهیز می کنند.

این اثر در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۱۹۷۶۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. منطقه ای که پس از ورود پرتغالی ها به جنوب کشور و سپس تصرف این منطقه توسط دولت مرکزی صفویان بار دیگر رونق گرفت و امروز زیر نام بندر بزرگ چابهار کم تر توجهی به آن می شود.

//انتهای پیام: 3

نظر شما