به گزارش خبرگزاری برنا در اصفهان؛ در حالیکه در تلاش فراوان بود تا با همکاری مصطفی نیک اقبال (فلزکارسازنده این مجسمه) تندیس هفتصد کیلویی «شیرطاقچه» در گالری سعدی حوزه هنری به درستی جای گیرد. استاد میرمقتدایی پس از ارائه چندین طرح زیباسازی شهری زیبا در اصفهان و با تاکید بر به‌روز شدن بودن بر مبنای سنت‌ها در اندیشه‌ها اکنون با الهام از طاقچه های ایرانی به ارائه این تندیس زیبا پرداخت. در همین باره به گفت و گو با احمدرضا میرمقتدایی پرداختیم.
پیشینه ی ساخت این اثر چیست؟
پیشینه ی این کار باز می گردد به سالها جست و جوهایی که در هنر معاصر داشتم و انگیزه ی اصلی آن این بود که ببینم در هنر معاصر چه ارزشی هایی می توانیم داشته باشیم جدای از فضای هنر صفویه و قاجار و ریشه های بنیادی ما که شهر ما را پوشش داده اند و معتبر کرده اند. در همین راستا به یک سری جریان های عامیانه در هنر و اتفاقاتی که دیده نمی شوند اما برای هنر معاصر یک ارزش بودند برخورد کردم، در سالهای آینده اینها (آثاری مانند طاقچه ها) به جریان های ارزشی بدل می شوند اما متاسفانه امروزه نادیده گرفته می شوند و تخریب می شوند. یکی از رویکردهایی که سالها آن را دنبال می کنم، رویکرد تزئینات در خانه ها در قرن معاصر است، تزئیناتی که آفرینش هنری دارند و انسانهایی که آنها را ساخته اند خود را هنرمند نمی دانند، طاقچه ها و رف بخاری آخرین تزئیناتی بود که در خانه هایمان داشتیم. این تزئینات در معماری به صورت سه بعدی هستند و من نیز سعی کردم آنها را از حیطه ی دو بعدی در بیاورم و به شکل سه بعدی (مجسمه) ارائه دهم، در واقع می خواستم آن را تثبیت کنم تا برای سالهای متمادی بماند و بتوانیم گوشه ای از این جریان ها را حفظ کنیم، برای اینکه به صورت مستقیم از این ها استفاده نکنیم در قالب های مختلف سعی کردم اینها را بسازم. این کار یکی از نمونه های اولیه ای است که در این قالب ارائه داده ام.
در مورد این تندیس کمی توضیح دهید؟
من سعی کردم با این اثر دیگران را بر روی هنر معاصر حساس کنم و این خیلی مهم است که ما بدانیم اکنون چه داریم. این اثر پیکر یک شیر نشسته است با اقتباس از طاقچه های خودمان که به دلیل تقسیم بندی ها و ارزش های تزئینی و فرم ها و چیدمانی که دارد بسیار برایم جذاب بود، من سعی کردم از همان هویت کمک بگیرم و شیر نشسته ای را کار کنم که خورشیدی ها و فضاهای طاقچه ها را به عنوان تزئینات بر روی آن به کار ببرم.
این شیر به جای شمشیر، شمعدانی به دست دارد که منزلت نور و روشنایی را نشان می دهد، ساخت این اثر شش ماه به طول انجامید و کار اجرایی آن به کمک یک تیم حرفه ای انجام شد و در تولید این اثر حداقل بیست شغل حرفه ای سهیم بودند از جمله ریخته گر، منبت کار، آهنگر، برش کار و...
چه شد که اسم اثر را «شیر طاقچه» گذاشتید؟
برای اثر هنوز اسمی نگذاشته ام تنها این دو را در کنار یکدیگر آورده ام، شیر را در معماری مان و در فرهنگ مان به عنوان یک منزلت نمادین داریم و طاقچه ها به عنوان یک شخصیت معاصر اجتماعی در فرهنگ خانوادگی ما مطرح هستند و این دو را برای همین کنار هم قرارداده ایم.
سخن آخر؟
نکته مهم این است که قصد دارم کاری کنم مردم عادی هم از هنر من لذت ببرند، نه تنها هنرمندان و کسانی که نگاه خاص دارند، هنر باید شکاف میان خود و مردم را برطرف کند، عوام هم با این اثر ارتباط برقرار می کنند و به یاد نوستالوژی های خود می افتند و جریان های ماندگاری که در زندگی خود داشته اند را به یاد می آورند، برای ایجاد یک فضای خوب و ماندگار که بستگی به مخاطبان و جریان های مختلف دارد امیدوارم با حمایت دوستان و آموزش به نتیجه درست برسیم و تاریخ معاصر خود را ثبت کنیم و این کار را با این رویکرد به نتیجه رسانده ام و می خواهم دیگران را در این کار سهیم کنیم.
گفتنی است، تندیس «شیرطاقچه» در ساعت 16 روز سه شنبه 5 اسفند ماه در گالری سعدی حوزه هنری اصفهان واقع در خیابان استانداری گذر سعدی ، عمارت سعدی رونمایی می شود و نمایشگاه این تک اثر تا روز پنج شنبه 14 اسفندماه همه روزه از ساعت 10 صبح الی 19جهت بازدید عموم دایر می باشد.