کرونا بیماری که این روزها نگرانی گسترده در جهان ایجاد کرده میهمان ناخوانده‌ای است که همه برای بیرون راندنش تلاش می‌کنند.
ویروسی که پیر، جوان و کودک نمی شناسد و با سرعتی باورنکردنی دنیا را فرا گرفت تا بزرگترین درس ناکامی علم در برابر یک ویروس را به بشریت بیاموزد.
این روزها ترس از گرفتار شدن به این بیماری، تن همه را لرزانده و بر کار و تلاش روزمره مردم سایه افکنده است و جامعه خبری هم از این قاعده مسثنی نیست.
در اسفند ماه سال ۹۸ زمانی که صدای پای ویروس کرونا در ایران شنیده شد این خبرنگاران بودند که در کنار مسئولان با احساس مسئولیت بالا پیگیر اخبار پیرامون کرونا شدند؛ روزهایی که هنوز مردم خیلی از خطرات ویروس کرونا مطلع نبودند، لنز دوربین خبرنگاران و قلم توانمند آنها بود که از کرونا و خطرات ناشی از آن می نوشت.
قطعا انتشار این خبر که پای ویروس کرونا به ایران رسید برای هیچ خبرنگاری مسرت بخش نبود و زمانی که این خبر مخابره شد کوهی از استرس به فشارهای کاری خبرنگاران افزود.
از همان روزهای ابتدایی محتوای اخبار تغییر کرد و در کنار موضوعات عادی و روزمره بحث اصلی و محور همه خبرها مصاحبه ها و گزارش ها کرونا شد.
در این روزهای سخت کرونا، این قلم و دوربین خبرنگاران است که در سطح شهر و بیمارستان ها به چرخش درمی آید تا روایت ها را به تصویر بکشد.
در این مدت ما خبرنگاران با دو چالش مواجه بودیم از یک سو باید اطلاع رسانی می شد تا مردم خطر را جدی بگیرند و از سوی دیگر به گونه ای اخبار بیان می شد که ترس و وحشت در بین مردم، ایجاد نشود.
شیوع کرونا اگرچه بسیاری از شهرهای کشور را به تعطیلی کشاند و مشکلات بزرگی از نظر اقتصادی بر همه اقشار جامعه ایجاد کرد اما نشان داد که در حوزه خبر کار تعطیل نبوده و رسانه ها و خبرنگاران حتی با دورکاری به تعهد و احساس مسئولیت خود پایبند هستند.
این روزها خبرنگاران هم مانند مردم در انتظار اخبار، روزها و ماه های بهترند. امید است که سال نو، تلخی روزهای 99 را با خود ببرد. به امید روزهای بهتر به سال جدید لبخند می زنیم و به استقبال سال 99 می رویم.