خبرگزاری برنالرستان -گروه اجتماعی : به تدریج، باد صبح و بوی نوروز باستانی در راه است.پاسداشت نوروز، بخشی از سبک زندگی ایرانی است.امیدوارم همه روزتان، «به کام» و همراه بخت پیروز باشد. اگر قائل به مفهوم قدرت نرم (soft power) باشیم، قدرت نرم یک ملت در همبستگی اجتماعی و ملی است.در جهان امروز، فرهنگ ها، خرده فرهنگ ها و باورها، با همدیگر، رقابت می کنند.هر ملتی کوشش می کند داشته های درون زای خودش را تقویت کند.هر ملتی، ظرفیت های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی خودش را به دیگران، عرضه می کند.دنیای امروز، دنیای «دیالکتیک فرهنگی» است؛ یعنی تأثیر گذاشتن و تأثیر پذیرفتن.چه بهتر آن است که تأثیر گذاشتن، بیشتر از تأثیر پذیرفتن باشد.
برای مثال، اگر نگران می شویم که مبادا، نوجوانان و جوانان ما به سوی فلان کلیپ موسیقی بیگانه با فلان مختصات بروند، بهترین راهکار، تقویت موسیقی اصیل و کلاسیک ایرانی است.می بایست داشته های فرهنگی، تمدنی، تاریخی، دینی و ملی خودمان را تقویت کنیم.نوروز، یک سنت اصیل ایرانی است؛ نوروز، یکی از داشته های ماست.نوروز و استقبال از نوروز، برخی مناسک دارد: همچون سفره هفت سین، خرید لباس، خانه تکانی، دید و بازدید و ...
اینها مناسک هستند؛ اینها نشانه هستند؛ اصل، چیست؟پیام ذاتی نوروز، نو شدن، تغییر خواهی و تحول گرایی است؛ هویت نوروز، میل انسان به امیدآفرینی و شادی اجتماعی است. از یأس و ناامیدی، باید پرهیز کرد.
وقتی می گوییم تغییر و تحول یعنی انسانی که مطالبه گر و امیدوار است. نوروز، پیام همبستگی دارد؛ به این معنا که رابطه انسان ها براساس محبت کردن به یکدیگر و نوع دوستی است.انسان تلاش کند امروزش، بهتر از دیروزش شود؛ انسان کوشش کند در مسیر خودسازی و فضایل اخلاقی و انسانی، قرار گیرد (پیوسته، نوشدن).مهم ترین خانه تکانی، خانه تکانی فکر و انتقاد از خود است؛ تفکر درباره رفتارهای خود.این، یعنی ذات نو شدن و نوروز.مهربانی کردن و محبت، خود به خود، شادی و سعادت روحی و روانی را به دنبال دارد؛ شادی اجتماعی، بخشی از معناشناسی ذاتی نوروز است.
پس، باید رنجش دیگران را کنار گذاشت...نوروز، فقط خرید کردن وسایل و ابزارهای نو نیست؛ نوروز، نو شدن فکر، اندیشه و رفتار انسان در مسیر فضیلت و انسانیت است.جهان، پیوسته، بوده است و خواهد بود؛ آنچه برای انسان، خواهد ماند «نکونامی» است.
یاداشت: شهرام شرفی