به گزارش برنا، متن مصاحبه مصطفی میرسلیم، نماینده مردم تهران در مجلس، با خبرگزاری برنا به شرح زیر است:
شما در موارد متعددی به اهمیت دشمن شناسی برای فراهم کردن زمینه های پیشرفت کشور پرداخته اید. آیا این موضوع جدیدی است یا سابقه دار است؟
قطعا سابقه دار است و خوب است اشاره مختصری به تاریخ ۱۴۰۰ ساله اخیر خود که مشحون از درسهای ارزشمند است کنم و عوامل و علل اصلی دشمنی را بیان کنم.
عوامل دشمنی، کفر است و شرک و نفاق و علل دشمنی جهل و دنیاطلبی است.
در زمان پیامبر اکرم جریانات کفر و شرک متحد شدند تا در لیله المبیت پیامبر را به قتل برسانند ولی به دستور وحیانی او موظف به هجرت شد به یثرب که بعدا مدینه النبی نام گرفت.
جریان دوم که کمر قتل پیامبر را بست منافقان مدینه بودند در بازگشت از جنگ تبوک.
شکل سیاسی نفاق، خود را در زمان رحلت پیامبر نشان داد با نادیده گرفتن واقعه تاریخی و سرنوشت‌ساز غدیر خم در تعیین جانشینی رسول الله. این جریان آنچنان رشد کرد که به شورش علیه خلیفه سوم و قتل او انجامید. علی رغم بیعت عمومی مردم با علی علیه السلام، جریان مخالفت با او در دوران ۴.۵ ساله خلافتش ابتدا در جنگ جمل ظاهر شد که انگیزه بارز آن جاه طلبی و دسترسی به مقام و منصب حکومتی بود و دیگری در جنگ صفین ظاهر شد که وجه بارز آن، دنیا پرستی و ریاست طلبی معاویه بود با بهانه قراردادن قتل عثمان و علم کردن پرچم خونخواهی او و جریان سوم که براثر جهالت و بی بصیرتی در انتهای صفین شکل گرفت، حکمیت را با متاثر شدن از حیله عمروعاص و قرآن بر سر نیزه کردن، بر کرسی نشاند و به توطئه خوارج و شهادت حضرت علی علیه السلام منتهی شد؛ و این دشمنی های جریان کفر و شرک و نفاق با انگیزه های جهالت و دنیا طلبی آمیخته شده و از دوران بنی امیه و عباسیان با به شهادت رساندن یازده امام معصوم از اهل بیت رسول الله، تا به امروز ادامه داشته است.
آیا واقعا این موضوع تا به امروز ادامه داشته است؟
آری مگر از یاد برده اید یکی از آخرین نمودهای امروز آن داعش بود که صهیونیست ها با تحریک کردن آمریکایی ها ایجاد کردند البته برمبنای مطالعه دقیق جریانات صدر اسلام و چگونگی سرکوب شیعیان به دست خوارج و امویان و عباسیان؛ همان مطالعات منجر شد به طراحی تاسیس داعش به نام اسلام ولی به کام کفر و نفاقی آغشته به جهالت و دنیا طلبی.
آیا انقلاب اسلامی ایران از ابتدا مواجه با چنین پدیده نشده است؟
همین انقلاب اسلامی که زاییده اسلام ناب محمدی و تشیع علوی است از ابتدا تاکنون گرفتار برنامه های دشمنی کفار و مقابله منافقان بوده که منجر به ورود مصیبت های متعددی بر مردم ظلم ستیر، حق طلب و ولایتمدار ایران شده، جریان خصومتی که هیچ گاه متوقف و ناامید نشده است.
چه نتیجه ای از این وقایع مهم تاریخی باید بگیریم؟
نتیجه مهمی که باید هوشیارانه به یاد نگهداشت وجود دشمنی مستمر با انقلاب اسلامی ایران است بویژه در چهل و دو سال گذشته، با سرکردگی کفر و نفاق، و با دامن زدن به انگیزه های دنیاطلبی و با سوء استفاده از جهالت ساده لوحان و متعصبان بی بصیرت.
محصول این دشمنی ها چه بوده و چه آثاری داشته است؟
محصول آن بسیار ننگین است ولی گویی چشم مدافعان حقوق بشر دست نشانده آمریکا بر این موارد کور شده است. آدم کشی های منافقان، چندین توطئه براندازی علیه نظام جمهوری اسلامی، برپایی جنگ تحمیلی۸ ساله، راه اندازی جریان نفوذ، شبیخون فرهنگی چند بعدی، رواج دنیا طلبی با جلوه هایی متنوع.
آیا عوامل معینی آثار آن حرکت ها را زیان بارتر کرده است؟
آری، راه اندازی فساد مالی و تباهی اجتماعی، تحریک جریان فتنه و انحراف و ایجاد ناباوری و یاس به دنبال سوء مدیریت و خودکامگی، موثر بوده و ادامه داشته است. بار همه اینها بر دوش مردم شریف و انقلابی کشور سوار شده و خساراتش بر آنها تحمیل شده است.
چه نکته ای در باره محتوای کلی برنامه های دشمنان می توانید ذکر کنید؟
اما درباره محتوای برنامه های دشمنان که با بکارگیری روانشناسی اجتماعی ایران و بر مبنای مطالعات دقیق تاریخی و استفاده از ابزارهای پیشرفته فناوری و بویژه گسترش دامنه فعالیت فضای مجازی لجام گسیخته، انجام گرفته است، این نکات قابل ذکر است:
در امر دشمن شناسی و در مقابله با او ابتدا باید شناخت خود را هرچه دقیق تر و علمی تر انجام دهیم تقریبا نظیر همان فرآیندی که دشمن در چهل و دو سال گذشته علیه ما بکار بسته است. سپس باید با طرح های ابتکاری اقداماتی کرد که فعالیت های تخریبی دشمن علیه ما برای خود او گرانتر تمام شود و متقاعد شود به دست برداشتن از تخریب. آنگاه باید با ارزیابی دقیق شیوه های اثرگذاری برنامه های دشمن، نسبت به خنثی سازی آنها طرح های متقابلی بکاربست تا از اثر منفی آنها بر مردم کاسته شود.
البته این فهرست می تواند کامل و بهنگام شود تا اقدامات ابتکاری و تقابلی ما هرچه موثرتر واقع شود.
اقداماتی که باید در مد نظر باشند کدامند؟
به برخی از مهمترین آنها اشاره کوتاهی می کنم.