به گزارش برنا، «پیگمالیون» نمایشنامهای کمدی است در پنج پرده نوشته‌ی جرج برنارد شاو. این نمایشنامه در سال1912 نوشته شده است. هنری هیگینز، پروفسور زبان‌شناسی، شرط می‌بندد که در مدتی کوتاه الیزا دولیتل دختری کاملاً عامی را به نحوی تعلیم دهد که بتواند او را در مهمانی عصرانه‌ی یکی از سفرا به عنوان دوشس دولیتل معرفی کند. آیا هنری موفق می‌شود شرط را ببرد؟ پیگمالیون یک سیندرلای مدرن نیست، داستان مردی است فرهیخته که نقش پیگمالیون را بازی می‌کند و به گالاتای خود زندگی می‌بخشد. هیگینز سمبلی از عقل و منطق و الیزا سمبل قلب و محبت بی‌دلیل است.
بسیاری از منتقدین هنوز هم «پیگمالیون» را یکی از بهترین نمایش‌نامه‌های برنارد شاو می‌دانند. نمایشنامهای که الهام‌بخش فیلم «بانوی زیبای من» بود و هنوز هم در دنیا به روی صحنه برده می‌شود.
بخش‌هایی از کتاب:
اگر نمی توانی قدر چیزی که داری را بدانی، بهتر است چیزی به دست آوری که بتوانی قدرش را بدانی.
خوشبخت، آن انسانی است که می تواند با سرگرمی اش خرج زندگی اش را دربیاورد.
من همیشه در نظر استاد هیگینز یک دختر گل فروش هستم، چون او همیشه با من به عنوان یک دختر گل فروش رفتار می کند و همیشه هم خواهد کرد؛ اما می دانم که می توانم در نظر تو یک دوشیزه باشم، چون تو همیشه با من به عنوان یک دوشیزه رفتار می کنی و همیشه هم خواهی کرد.