علیرضا کاظمی‌پور فیلمنامه‌نویس سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: دو مسئله در ارزش‌گذاری بر قیمت یک فیلمنامه در تلویزیون تأثیرگذار است. اولین عامل به میزان بودجه ساخت اثر مربوط می‌شود، اگر یک سریال بیگ‌پروداکشن باشد ناخودآگاه بدون اینکه اهمیت داشته باشد نویسنده آن اثر چه کسی است حتی پیش از شکل‌گیری فیلمنامه قسمت اثر و بودجه‌ای که برای فیلمنامه در نظر گرفته شده است بالا می‌رود. نکته دیگر به شخصی مربوط می‌شود که فیلمنامه را نوشته است. اگر نویسنده فردی مطرح باشد فیلمنامه را می‌تواند با قیمت بالایی بفروشد و اینکه او چه فیلمنامه‌ای نوشته مطرح نیست و یک نویسنده کارکشته و باتجربه حتی یک فیلمنامه ضعیفش را هم می‌تواند با قیمت بالایی بفروشد اما یک نویسنده تازه‌کار حتی اگر فیلمنامه خوبی نوشته باشد نمی‌تواند قیمت چندان بالایی برای اثرش تعیین کند.
کاظمی‌پور خاطرنشان کرد: زمانی حدود بیش از 10 سال پیش سیما فیلم فراخوانی سراسری داد که هر کس ایده‌ای برای نگارش فیلمنامه یک سریال دارد، ایده‌اش را مطرح کند و ایده‌های مورد قبول خریداری می‌شوند. این کار یک اقدام بسیار خوب بود که متأسفانه به دلیل گسستی که بین نویسنده‌ها و افراد ایده‌پرداز وجود داشت نتیجه خوبی حاصل نشد. سیما فیلم ایده‌ها را به صورت آنلاین خریداری می‌کرد و ایده برای فیلمنامه‌نویس ماده‌ای خام بود که باید همان انرژی را که برای ایده خود صرف می‌کرد برای ایده ارائه شده نیز به کار می‌برد. به همین دلیل جدایی ایده‌پرداز از فیلمنامه‌نویس باعث شد که استقبال چندانی از این طرح توسط نویسنده‌ها صورت نگیرد و نتیجه‌ای هم حاصل نشود.
او افزود: در کشورهایی چون آمریکا روند بسیار بهتری برای این کار وجود دارد. فیلمنامه‌ها در این کشور گروهی نوشته می‌شوند و در کنار اتاق نویسندگان اصلی اتاق نویسندگان سایه نیز وجود دارد که این نویسنده‌ها به اندازه این افراد حرفه‌ای و کارکشته نیستند. پلتفرم‌ها در زمان پخش سریال‌هایشان مخاطبان خود را برای ایده‌پردازی فرا می‌خوانند و از مخاطبان می‌خواهند که قسمتی از فیلمنامه سریال را بنویسند و این نوشته‌ها توسط گروهی متخصص خوانده می‌شود و به نوعی به نویسنده‌های اصلی در ایده‌پردازی کمک می‌شود و به این شکل گروه نویسندگان سایه تشکیل می‌شود. این گروه جدا از نویسنده‌های اصلی فعالیت می‌کنند و کم‌کم تجربه کسب کرده و در سریال‌های بعدی حتی به جمع نویسندگان اصلی می‌روند. ارتباط نزدیک نویسندگان حرفه‌ای با افراد علاقه‌مند به این حرفه که ایده می‌دهند باعث می‌شود به نوعی فیلمنامه‌نویس هم تربیت می‌شود اما در کشور ما که سیما فیلم ایده‌ها را به صورت آنلاین می‌خرد و هیچ ارتباطی بین ایده‌پرداز و نویسنده وجود ندارد اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد.
نویسنده مجموعه تلویزیونی «مسافری از هند» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: هدف تلویزیون از ارائه فراخوان برای خرید ایده یا طرح از علاقه‌مندان به نویسندگی به هیچ‌وجه پرورش نویسنده نیست. ما دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های مختلفی داریم که وظیفه‌شان تربیت نویسنده است و تلویزیون چنین وظیفه‌ای ندارد. تلویزیون باید از فیلمنامه‌های خوب حمایت کند و فکر می‌کنم دلیل این فراخوان‌ها می‌تواند عدم همکاری نویسنده‌های باتجربه و کارکشته باشد که دلیل عدم همکاری نویسنده‌های حرفه‌ای و قدیمی با تلویزیون به مسائل زیادی از جمله دستمزد پایین و ممیزی زیاد و... مربوط می‌شود.
این فیلمنامه‌نویس در پایان درباره موفقیت شبکه نمایش خانگی گفت: دلیل اصلی موفقیت شبکه نمایش خانگی این است که مخاطب برای دیدن سریال باید پول بپردازد و VODها هم مجبور هستند که کار با کیفیت بسازند و از بازیگران مطرح استفاده کنند. ایجاد رقابت و بازار عرضه و تقاضا باعث می‌شود که تولیدکنندگان روی قصه حساس باشند چرا که شبکه نمایش خانگی به مخاطب نیاز دارد ولی تلویزیون چنین نیازی ندارد و اگر یک سریال دیده نشود هیچ چیز به حال هیچ یک از عوامل سریال فرقی نمی‌کند و این باعث می‌شود که تلویزیون در یک رکود قرار گرفته و همه آثارش شبیه هم شوند.