به گزارش برنا، این فیلم تماماً در کاخ زمستانی در موزه ارمیتاژ فیلمبرداری شده و تمامی فیلم یک نمای بلند ۹۶ دقیقه‌ای است. کشتی روسی به جشنواره فیلم کن سال ۲۰۰۲ راه یافت.
کلمهٔ کُوچِگ در عنوان ِ روسی ِ فیلم، روسکیی کُوْچِگ، (و مشابهاً آرک در عنوان ِ انگلیسی) به معنی ِ خزانه یا گنجینه به طور ِ عام، یا به طور ِ خاص خزانه و ضریح ِ کتب ِ مذهبی در دیر یا کنیسه است و مشخّصا در ترجمه‌های روسی و انگلیسی از عهد ِ قدیم به معنی ِ تابوت ِ عهد و سفینهٔ نوح نیز آمده‌اند. به نظر می‌رسد انتخاب ِ عنوان با در نظر داشتن ِ همهٔ این معانی و اشاره به نقش ِ ارمیتاژ به مثابه ِ ملجأ فرهنگ در تلاطم ِ تاریخ ِ روسیّه بوده باشد.
فیلم به شکل ِ یک مکالمهٔ خیالی بین ِ یک شخصیّت واقعی ِ تاریخی، دیپلُمات ِ فرانسوی و صاحب ِ کتاب ِ «امپراتوری ِ تزار، سفری در روسیّهٔ جاودان»، مارکی دُ کوستین، و راوی پیش می‌رود. کاخ ِ زمستانه، که اکنون به موزه ٔ ارمیتاژ تبدیل شده است، صحنهٔ مرور ِ امورات ِ روزانهٔ دوره‌های مختلف ِ تاریخی ِ روسیّه می‌شود و این به نوبهٔ خود دست‌مایهٔ بحث دربارهٔ فرهنگ و هنر ِ روسیّه بین ِ راوی، به عنوان ِ یک روس، و مارکی دُ کوستین، به عنوان ِ بازنماینده ٔ نگرش ِ خُردبینانهٔ اروپا نسبت به فرهنگ ِ روسی می‌گردد.
کشتی روسی از زاویه دید یک راوی نامرئی و بی‌نام روایت می‌شود که داخل قصر زمستانی (قصر آرمیتاژ) شهر سن‌پترزبورگ پرسه می‌زند و دوربین سیال سوکوروف تصاویری را به ثبت رسانده است که می‌توان فیلمبرداری این اثر را یکی از نکات جالب توجه در ساختار فیلم دانست.