به گزارش برنا؛ چاقی با حدود 13 نوع سرطان از جمله دو مورد بسیار شایع یعنی سرطان سینه و سرطان روده بزرگ و همچنین انواع بیماری‌های قلبی عروقی که به عنوان علت اصلی مرگ و میر در سراسر جهان محسوب می شوند، مرتبط است.
مضرترین نوع چاقی از تجمع بیش از حد چربی‌هایی موسوم به «چربی عمیق» نشأت می‌گیرد که حذف آنها دشوار است. این نوع چربی برخلاف سایر ذخایر چربی که مستقیما در زیر پوست قرار دارند، به صورت عمیق یا احشایی در داخل حفره شکمی ما قرار دارد، جایی که اندام‌های حیاتی ما را در بر می‌گیرد.
اگرچه چربی‌های احشایی در مقادیر طبیعی خود از عملکردهای اساسی بدن مانند تولید مثل پشتیبانی می‌کنند، اما وقتی مقدار آنها زیاد شود، سطوح ناسالمی از پروتئین‌ها و هورمون‌ها را تولید می‌کنند که بر بافت‌ها و اندام‌های مجاور تأثیر منفی می‌گذارند.
همین موضوع باعث شده تیمی تحقیقاتی از دانشمندان بین‌الملل به سرپرستی دانشمندانی از بنیاد چامپالیمائود پرتغال، به‌دنبال روش‌هایی باشند که این نوع چربی‌ها را به طور طبیعی از بدن حذف نمایند.
آنها با استفاده از پژوهشی که روی موش‌ها انجام داده‌اند، موفق به کشف اولین فرآیند عصبی-ایمنی در این خصوص شده‌اند که طی آن، سیگنال‌های مغزی، عملکرد سیستم ایمنی بدن را در مورد ذخایر چربی احشایی تعیین می‌کنند. این کشف می‌تواند به یافتن چندین روش جدید برای مبارزه با چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن منجر شود.
چربی احشایی می‌تواند شبیه یک توده زرد یکنواخت باشد، اما در واقع یک بافت پیچیده و ناهمگن است که در آن، علاوه بر سلول‌های چربی، فیبرهای عصبی و انواع مختلف سلول‌ها از جمله سلول‌های ایمنی وجود دارد. در این میان، تیم پژوهشی فوق به طور خاص به نوعی از این سلول‌های ایمنی به نام ILC2s یا سلول‌های لنفاوی ذاتی نوع 2 متمرکز شده‌اند.
به گفته دانشمندان فوق، «ILC2 برای عملکردهای مختلف ایمنی در بسیاری از بافت‌ها و اندام‌ها و همچنین برای حفظ سلامت کلی بافت چربی ضروری است. با این حال، ما نمی‌دانستیم که کدام سلول‌ها، ILC2 را در چربی احشایی کنترل می‌کنند و برای این کار از چه پیام‌های مولکولی برای ارتباط استفاده می‌شود».
آنها در تلاش‌های خود، دریافتند که واسطه مهم ارتباطات عصبی و ایمنی در چربی احشایی که تا همین اواخر، مورد توجه واقع نمی‌شد، درواقع سلول‌های مزانشیمی (MSCs) هستند که تا حدود یک تا دو دهه قبل به طور گسترده ای نادیده گرفته می‌شدند.
درواقع، قبلاً دیدگاه گسترده در مورد این سلول‌ها، آن بود که آنها عمدتاً داربست بافت را تولید می‌کنند و سلول‌های دیگر انجام کارهای اصلی را به عهده دارند. اما حالا دانشمندان کشف کرده‌اند که سلول‌های بنیادی مزانشیمی چندین نقش فعال ضروری را به طور همزمان انجام می‌دهند.
این محققان از طریق یک سری آزمایش‌های پیچیده، هم زنجیره فرمان و هم پیام‌های مولکولی مبادله شده در تمام مراحل مربوطه را شناسایی کردند.
به بیان آنها، «این کار با ارسال سیگنال‌های عصبی به سلول‌های بنیادی مزانشیمی شروع می‌شود. به گزارش سیناپرس، سپس سلول‌های فوق به ILC2 پیام می‌دهند تا به سلول‌های چربی دستور دهند که متابولیسم چربی‌های خود را انجام دهند».
این بدان معنا است که به نظر می‌رسد انگار سلول‌های عصبی و سلول‌های ایمنی به یک زبان صحبت نمی‌کنند و سلول‌های بنیادی مزانشیمی به عنوان یک مترجم بین آنها عمل می‌کنند.
این مطالعه بین رشته ای که با ایجاد پیوندی ارزشمند بین ایمونولوژی و عصب شناسی، مدار اصلی چربی سوزی در بافت‌های عمیق بدن را نشان داده، در نشریه معتبر Nature منتشر گردیده است.