به گزارش برنا؛ وحید ونایی- نتایج یک مطالعه جدید به رهبری محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) نشان می‌دهد بزرگسالان جوان ۱۸ تا ۲۴ ساله در مقایسه با بزرگسالان در هر گروه سنی دیگر بیشترین خطر اضافه وزن یا چاقی را در دهه آینده زندگی خود دارند و سیاست‌های پیشگیری از چاقی باید این گروه را هدف قرار دهد.
این مطالعه که در The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده است، نشان داد که جوان بودن یک عامل مهمتر از جنسیت، قومیت، منطقه جغرافیایی یا ویژگی‌های منطقه اجتماعی - اقتصادی برای افزایش وزن است. خطر افزایش وزن نه تنها در جوان‌ترین گروه سنی بالغ بیشتر است، بلکه با افزایش سن به طور پیوسته کاهش می‌یابد. محققان در جریان مطالعات خود دریافتند که افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله چهار برابر بیشتر از افراد ۶۵ تا ۷۴ ساله در طول ۱۰ سال آینده دچار اضافه وزن یا چاقی می‌شوند.
بزرگسالان جوان که دارای اضافه وزن یا چاق هستند نیز به احتمال زیاد به دسته BMI بالاتری منتقل می‌شوند (از دسته اضافه وزن گرفته تا چاقی یا از چاقی غیر شدید تا چاقی شدید) نسبت به افرادی که دارای اضافه وزن یا دارای چاقی در هر گروه سنی دیگر طبقه بندی می‌شوند. نویسندگان برای اولین بار یک ابزار آنلاین برای محاسبه خطر تغییر وزن خود در ۱، ۵ و ۱۰ سال آینده بر اساس وزن و قد، سن، جنس، قومیت و ویژگی‌های منطقه اجتماعی و اقتصادی افراد ارائه می‌دهند.
پروفسور هری همینگوی (موسسه انفورماتیک سلامت UCL و همکار BIH)، نویسنده ارشد گفت: محاسبه ریسک شخصی برای انتقال به یک گروه وزن بیشتر مهم است، زیرا همه گیری کووید -۱۹ با همه گیری چاقی برخورد می‌کند: مردم کمتر ورزش می‌کنند و رژیم غذایی سالم را در زمان قرنطینه سخت‌تر می‌دانند. دکتر مایکل کاتسولیس (موسسه انفورماتیک سلامت UCL)، نویسنده ارشد، می‌گوید: نتایج ما به وضوح نشان می‌دهد که سن مهمترین عامل اجتماعی - جمعیتی برای تغییر BMI است. جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله در مقایسه با افراد مسن بیشترین خطر افزایش BMI را دارند.
ما همچنین دریافتیم که در بین افراد چاق، افراد بین ۳۵ تا ۵۴ سال بیشترین خطر کاهش وزن را در مقایسه با سایر بزرگسالان دارند. نویسنده ارشد دکتر کلادیا لانگنبرگ از دانشگاه کمبریج گفت: جوانان تغییرات بزرگ زندگی را تجربه می‌کنند. آن‌ها ممکن است کار خود را شروع کنند، به دانشگاه بروند یا خانه را ترک کنند. اولین بار عاداتی که آن‌ها در این سال‌ها ایجاد می‌کنند ممکن است تا بزرگسالی باقی بماند. در این مطالعه از داده‌های ۴۰۰ مرکز مراقبت‌های اولیه استفاده شده است. شرکت کنندگان در سنین ۱۸ تا ۷۴ بودند و وزن و BMI خود را در تمرینات عمومی خود بیش از یک بار بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۶ اندازه گیری کرده بودند. محققان تغییرات BMI را پس از یک سال، پنج سال و ۱۰ سال بررسی کردند و احتمال جابجایی بین آن‌ها را محاسبه کردند.
دسته‌های وزن (کم وزن، وزن طبیعی، اضافه وزن، چاق) در سنین مختلف و در گروه‌های مختلف. پروفسور همینگوی گفت: سیستم‌های بهداشتی، مانند NHS باید راه‌های جدیدی را برای جلوگیری از چاقی و پیامد‌های آن شناسایی کنند. این مطالعه نشان می‌دهد داده‌های NHS جمع آوری شده در طول زمان در مراقبت‌های اولیه یک کلید مهم برای بازکردن بینش‌های جدید برای اقدامات بهداشت عمومی است. بیشتر بخوانید