در سال‌های اخیر تئاتر بخش عمده‌ای از بازیگران سینما و تلویزیون را تامین کرده است و فیلمسازان و سریال‌سازان نیز بسیار علاقه‌مند هستند از بازیگران تئاتر در نقش‌های اصلی و کلیدی‌شان سود ببرند بدیهی است که در این شرایط بازار کار بسیاری از بازیگران تئاتر به سینما و تلویزیون برسند. نکته‌ای که با توجه به وضعیت اقتصادی نمایش امری منطقی به نظر می‌رسد اما آیا این هدف از پیش تعیین شده به بحث بازیگری در تئاتر به لحاظ کمی و کیفی لطمه وارد نمی‌کند؟ با کارشناسان این عرصه موضوع را بررسی کردیم.
مریم کاظمی، بازیگر نویسنده و کارگردان تئاتر است که در کارنامه بازیگری‌اش نمایش‌هایی چون «مسیر عشق» به کارگردانی «بیژن شکرریز»،«ارکستر زنان آشویتس» به کارگردانی «آتیلا پسیانی»، سریال تلویزیونی «هم سایه» به کارگردانی «محمدحسین غضنفری» ،سریال تلویزیونی «از سر نوشت» به کارگردانی «محمدرضا خردمندان» و... و در حیطه کارگردانی نمایش‌هایی چون«ماه پیشونی»، «خسیس»، «غول بزرگ مهربان» و .. را دارد.
به نظر شما به عنوان کسی که سال‌ها سابقه بازیگری و کارگردانی تئاتر را دارید، بازیگران تئاتر امروزه با هدف رسیدن به تلویزیون و سینما، فعالیت می‌کنند و تئاتر را پله‌ای برای صعود می‌بینند؟
به نظر من این خیلی ایده‌آل و عالی است که هر بازیگری بخواهد زمینه کاری خود را گسترش دهد و تواناییش ر ا در رسانههای دیگر تصویری محک بزند.
اگر سیستم کاریابی و پلکانی مشاغل در ایران درست پایه‌ریزی شده بود و همه برای اینکه خود را متخصص بدانند باید تلاش و وقت صرف کنند برای بازیگر شدن مسیر طولانی در پیش است. برای هنر واقعی بازیگری. رسیدن به صحنه های تئاتر هم کار آسان و زودی نیست یا کم ارزش و سهل الوصول نیست که کسی فعالیتش را از تئاتر شروع کند چون آسان است.
متقابلا بسیاری از بازیگران تلویزیون و سینما علاقمند کار در تئاتر هستند تا ثابت کنند به عنوان یک بازیگر توانایی کار در این رسانه را هم دارند و برای منزلت حرفه‌ای به رزومه تئاتری روی می‌آورند تا مهارت آن را بیازمایند.
متقابلا بازیگران تئاتر هم دوست دارند در مدیوم تصویری کارکنند تا سطح دستمزد خودرا برای کار در تئاتر با پشتوانه کمی شهرت بالا ببرند.
ولی تئاتر پله نیست. تئاتر بالاترین سکو است که رسیدن به مهارت حرفه‌ای آن سال‌ها کار می‌طلبد و این بازیگران تصویر هستن که به دنبال کار در صحنه های تئاتر هستند.
از هر طرف به ماجرا نگاه کنید آسیب نیست بلکه یک جاده دو طرفه است ولی رسیدن به مقصد تئاتر اولین مقصد نیست می تواند دورترها باشد.
به نظرتان بازیگر و حیطه بازیگری نیازمند مطالعه مستمر است؟
بازیگری نیازمند مطالعه مداوم و تغذیه فکری و ذخیره حافظه تخیلی است. ولی مطالعه الزاما کتاب خواندن نیست. مطالعه افزودن اطلاعات در موردی خاص است. مطالعه در رفتارها، گویش‌ها، کنش و واکنش‌ها و موقعیت‌ها در کنار خواندن تاریخ و رمان و علوم زیستی برای بازیگر ضروری است.
در مورد چقدر کتاب می‌خوانند یا اهل مطالعه هستند این یک سوال آماری است که باید به آمارها مراجعه کنید و درصد های علمی را بررسی کنید که میزان کتابخوانی در کشورمان آیا رشد یا کاستی داشته و علت‌های آن را جویا شوید.
مطالعه مستمر چه تاثیری بر کار یک بازیگر در مدیوم‌های مختلف دارد؟
بسیار ضروری است ،زیرا برآیند عینی تلاش همه هنرمندان دیگری که در تئاتر و سینما و تلویزیون برای آماده‌سازی یک پروژه کار می‌کنند در وجود بازیگر تجلی پیدا می‌کند. بازیگر از کارگردانان و طراحان و نویسندگان و هنرمندان دیگر، باید هوشمندتر، باهوش‌تر و خلاق‌تر باشد
هنرمندان دیگر بخشی از یک تابلو هستند ولی بازیگر تمام آن تابلو است و ویترین نمایان تلاش‌های پشت آن است که گاهی توسط تماشاگر حس نمی شود.