سید سعید سیدزاده تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: هدف جشنواره‌ها همیشه هدایتگری و راهبری هنرمندان در راستای اهداف مسئولان آن جشنواره است. اگر جشنواره‌ای برگزار می‌شود قاعده‌اش این است که مسئولان پیش‌تر به این بیندیشند که اهداف این جشنواره چیز و باید به چه سمتی هدایت شود.
سیدزاده خاطرنشان کرد: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در کشور ما جشنواره‌ای با عنوان جشنواره تهران برگزار می‌شد که کاملاً شبیه جشنواره فیلم دبی بود. امارات متحده عربی اصلاً سینما ندارد اما هر سال جشنواره‌ای برگزار می‌کند که از سلبریتی‌های هالیوودی دعوت می‌کنند که در این رویداد حضور داشته باشند و با این شو افتخار می‌کنند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی جشنواره فیلم تهران تعطیل شد و آن‌هایی که به ارزش‌های اسلامی، رشد جامعه اسلامی و راهبری و هدایت جامعه فکر می‌کردند و افرادی که همسو با تفکرات امام (ره) بودند و به سینمای انسان‌ساز اهمیت می‌دادند جشنواره‌ای تشکیل دادند و نام این جشنواره را با انقلاب اسلامی متبرک کردند و جشنواره فیلم فجر تشکیل شد.
او افزود: پس از راه‌اندازی این جشنواره در راستای حفظ و ترویج ارزش‌های انقلابی و انسانی همانطور که نگرش ما صادر کردن انقلاب اسلامی به جهانیان بود بخش بین‌المللی نیز به این جشنواره اضافه شد اما این بخش هیچ‌گاه آنطور که مدنظر دغدغه‌مندان این حوزه بود شکل نگرفت و هیچ‌وقت فیلمی در جشنواره شرکت نکرد که تقاضا و تمنای حضور در جشنواره فیلم فجر را داشته باشد. در واقع بخش بین‌الملل ما به این شکل برگزار شد که خریداران فیلم‌های خارجی در خارج از کشور فیلم‌هایی را می‌دیدند، انتخاب می‌کردند و با روتوش کردن برخی آثار آن‌ها را به جشنواره می‌آوردند و در نهایت به یک نفر جایزه می‌دادند و کسی که برای گرفتن جایزه روی صحنه می‌رفت معلوم نبود چه کسی است و از چه کشوری و چه نقشی در فیلم داشته است و این تصور برای ما به وجود می‌آمد که جشنواره بین‌المللی برگزار می‌کنیم.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «زیباتر از زندگی» تصریح کرد: پس از اینکه جشنواره جهانی فیلم فجر چند دوره برگزار شد در دولت قبل که رویکردهایی در جهت ترویج فرهنگ غربی داشت جشنواره جهانی از بخش ملی جدا شد و این جدایی تا جایی پیش رفت که حتی می‌شنیدیم که نام فجر را هم قرار است از این رویداد حذف کنند. من به هیچ‌وجه مخالف برگزاری جشنواره بین‌المللی نیستم اما اعتقاد دارم همانطور که ما کشوری اسلامی هستیم باید این نگرش اسلامی خود را در جشنواره نشان دهیم. نکته دیگر این است که جهان علاقه‌مند به دیدن فیلم‌های ایرانی است، برای دیده شدن آثار ایرانی ما فیلم‌هایمان را به جشنواره‌هایی بردیم که اصلاً دغدغه‌شان فرهنگ و هنر اسلامی نیست و سیاست‌های دیگری را دنبال می‌کنند و مأموریت‌هایی مثل ترویج همجنسگرایی دارند. آن‌ها در اهداف خود موفق بودند اما این اهداف چه ربطی به سینمای ایران دارد که ما اینقدر برای حضور در این رویدادها اهمیت قائل هستیم. بهترین راه این است که ما به جشنواره خودمان قدرت بدهیم و یک جشنواره سینمایی برگزار کنیم که از اسلام و انسانیت صحبت کند و حرفش ترویج این نگاه باشد و طبیعتاً از کشورهایی با چنین دغدغه‌هایی استقبال کند. اگر قرار است جشنواره جهانی ما غیر از این نگاه را دنبال کند بهتر است چنین جشنواره‌ای نداشته باشیم و بودجه بیت‌المال را بیهوده خرج نکنیم.
سیدزاده در پایان اظهاراتش تصریح کرد: فیلمسازی دغدغه من است و من برای این به سینما آمدم که دغدغه‌هایم را دنبال کنم و به فرموده امام (ره) اعتقاد داشتم که سینما می‌تواند مدرسه انسان‌سازی باشد و با این نگاه معتقدم که داشتن جشنواره جهانی می‌تواند مفید باشد و در غیر اینصورت هزینه کردن برای حضور سلبریتی‌ها و شو برگزار کردن هیچ فایده‌ای به لحاظ فرهنگی ندارد.