توران ولی‌مراد، مدیر شورای همکاری زنان، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی برنا، درباره قانون جوانی جمعیت، گفت: جامعه ما در روند به سوی گرفتار شدن با بحران سالمندی است و جمعیت در کشور ما به سمت پیری می‌رود بنابراین باید اقدامات لازم برای تغییر شرایط و جوانی جمعیت انجام داد.
او افزود: تصویب قانون جوانی جمعیت در چنین زمانی حتی دیر هم بوده چراکه باید زودتر از این، برای رفع معضل پیری جمعیت اقدامات لازم اعم از قانون و اجرای طرح ها صورت می‌گرفت.
مدیر شبکه ایران زنان با اشاره به اینکه بعد از متولدین دهه 60، سیر نزولی در فرزندآوری داشته ایم که سیاست گذاری‌ها در ابعاد مختلف در این زمینه تاثیر گذار بوده است، تصریح کرد: عمده مشکل فرزندآوری مشکلات فرهنگی است در عین ضرورت رفع مشکلات اقتصادی، باید موالید جدید داشته باشیم تا بحران پیری جمعیت برطرف شود.
ولی‌مراد ادامه داد: قانون جدید مجلس تحت عنوان قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده، بخشی از موانع فرزندآوری را برطرف کرده به عنوان مثال درنظر گرفتن مرخصی زایمان طولانی مدت برای زنان شاغل، اجباری شدن دورکاری 4 ماهه برای زنان باردار، ممنوعیت توزیع رایگان لوازم پیشگیری از بارداری از جمله مواردی است که در این قانون به آنها توجه شده است. در دنیا برای کنترل جمعیت و کاهش نرخ رشد جمعیت لوازم پیشگیری از بارداری رایگان توزیع می‌شود و این قانون این رایگان بودن را برداشته که می‌تواند موثر باشد.
مدیر شورای همکاری زنان تصریح کرد: برخی از موانع فرزندآوری در این قانون برداشته شده که در افزایش موالید تاثیرگذار است اما دلیل اصلی کاهش فرزندآوری مشکلات زیرساختی و فرهنگی است. درحال حاضر بالارفتن سن ازدواج و طلاق از جمله دلایل کاهش فرزندآوری است همچنین از مد افتادن داشتن دو و سه فرزند از دیگر دلایل بوده و زوج‌ها یک و نهایت 2 فرزند دارند و اگر بخواهند 3 فرزند داشته باشند، پز افراد بهم می‌ریزد. همچنین زوجینی را داریم که سال‌هاست ازدواج کرده‌اند و مشکل مالی هم ندارند اما تمایلی به فرزندآوری در آنها نیست به همین جهت باید در این خصوص فرهنگسازی شود و جای فرهنگسازی در این قانون خالی است، باید علل نبود تمایل به فرزندآوری در زوجین برطرف شود.
او با اشاره به اینکه قانون جوانی جمعیت علاوه بر نادیده گرفتن مشکلات فرهنگی در زمینه فرزندآوری، برای زنان خانه دار برای فرزندآوری امتیازات به خصوصی در نظر نگرفته است که این دو مورد جزو نقایص قانون است، اضافه کرد: باید در این زمینه لوایح اصلاحی تهیه و مصوب شود که حداکثر 15 درصد زنان شاغل و دانشگاهی هستند و این قانون امتیازات خوبی را برای زنان شاغل و زنان دانشگاهی در نظر گرفته است. این امر می‌تواند در افزایش رغبت این زنان در فرزندآوری تاثیرگذار باشد اما برای زنان خانه‌دار که مسئولیت نگهداری فرزند با آن‌هاست امتیازی در نظر گرفته نشده است.
ولی‌مراد با تاکید بر اینکه اصل کار و مسئولیت فرزندان با زنان خانه‌دار است اما قانون توجهی به آنها نکرده است، گفت: نباید به زنان خانه‌دار بی توجه باشیم چراکه درصد زیادی از زنان در سن بارداری، خانه‌دار هستند باید از آنها نیز حمایت شود البته متاسفانه 12 میلیون جوان مجرد داریم که در سن مناسب بارداری قرار دارند و همین مسئله باعث کاهش نرخ رشد جمعیت می‌شود.
مدیر شورای همکاری زنان با بیان اینکه یکی از دلایل کاهش تمایل جوانان به ازدواج این است که جوانان امروز در خانه‌هایی بزرگ شده اند که میزان نارضایتی در زندگی مشترک و عدم توانایی حل مشکل در میان والدین آنها زیاد بوده است، اظهار کرد: درصد بالایی از زوجینی که در دهه‌های 50 و 60 ازدواج کرده‌اند از میزان رضایت بالا در زندگی مشترک برخوردار نیستند و میزان تنش و کشمکش در آنها بالاست و همین مسئله باعث اضطراب و دل نگرانی فرزندان آن شده و از میزان تمایل‌شان به ازدواج کاسته است.
او ادامه داد: زنان در دهه 60 حضور گسترده‌ای در جامعه داشتند و در انقلاب نقش تعیین کننده ایفا کردند اما قانون و فرهنگ اجتماعی در خانه ارزش متناسب با تقش و جایگاه‌شان برای آنها قائل نیست و این اصل تعارض است. با نگرش انقلاب اسلامی زن جایگاه بالایی دارد اما متاسفانه در خانه جایگاه انسانی آن تکریم نشده و لازم است قوانین متناسب با هویت زنان اصلاح شود.
ولی مراد تصریح کرد: جوان امروز نیز متاسفانه آموزش لازم را برای آغاز زندگی مشترک، روابط صحیح بین فردی و توانایی گفتگوی سازنده و حل مشکل را در خانواده ای که در آن رشد کرده نیاموخته چراکه پدر و مادرشان این توانایی را نداشته اند که به فرزندانش منتقل کنند.
او در پایان گفت: در کل این قانون باید به مسئله فرهنگسازی و رفع مشکلات فرهنگی در زمینه تسهیل ازدواج و تقویت خانواده و افزایش فرزندآوری توجه ویژه ای داشته باشد. همچنین برای زنان خانه دار امتیازاتی در نظر گرفته شود تا تمایل آنها نیز برای فرزندآوری افزایش پیدا کند.
انتهای پیام/ 4