به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، سیدرضا اورنگ در یادداشتی نوشت:
جلال پیشواییان، منصور آبمنگل جذاب سینمای ایران درگذشت
بازیگران سینما،همواره بیش از کارگردان و عوامل هنرهفتم،مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و می گیرند.زیرا آنان آینه های تمام قدی هستند که تمام تلاش یک گروه فیلمسازی را انعکاس داده و به تماشاچیان انتقال می دهند.
نقشی که بازیگران توانا در موفقیت هنری و گیشه یک فیلم دارند، غیرقابل انکار است و همگان به این مهم اذعان دارند.
کارگردان و عوامل دیگر فیلم،هرچقدر قوی باشند،اما اگر بازیگر نتواند به درستی کار خود را انجام دهد،بی شک آن اثر به چشم نخواهد آمد.
در تاریخ سینمای جهان نام بازیگران بزرگ و توانایی ثبت شده است که تا ابد ماندگار خواهد بود.گروهی از این بازیگران،همواره نقش قهرمان را در فیلم های مختلف ایفا کرده اند که به خاطر جذابیت و هنرآفرینی مورد توجه عام قرار گرفته اند.این هنرمندان به دلیل نقش های مثبتی که بازی کرده اند به شهرت رسیده اند.
گروهی دیگری نیز در سینمای جهان و ایران حضور داشتند که کارشان از گروه اول بسیار سخت تر بوده است. زیرا آنان برای اینکه محبوب تماشاچیان شوند باید راه ناهموارتری را طی می کردند.
آنان کسانی هستند که اغلب در نقش ضدقهرمان فیلم ها ظاهر شده اند.این بسیار سخت است که یک «بدمن» بتواند محبوب القلوب شود.
عده ای در سینمای جهان توانستند با ایفای نقش های منفی،هم به شهرت برسند و هم از نظر تماشاچیان دوست داشتنی باشند.این کاری سخت بود که آنان از عهده اش برآمدند.
سینمای ایران نیز«بدمن» خود را داشت که دیگر مانند آن قدم به این عرصه نگذاشت و احتمالا نخواهد گذاشت.بسیاری سعی کردند پا جای پای او بگذارند،اما جای پای شان بسیار کوچک بود و به چشم نیامد و نمی آید!چون جلال پیشواییان جای پایش بر ساحت سینمای ایران بسیار بزرگ بود و هست.
در سینمای پیش از انقلاب که اکثر فیلم ها،قهرمان های ریز و درشت خود را داشتند،برای اینکه به چشم تماشاچیان بیایند،نیاز به یک «بدمن» قوی داشتند که بازیگران نقش اول در کنار آنان قدرت پیدا کنند.
زنده یاد جلال پیشواییان، ورزشکار و باشگاه داری بود که در چندین فیلم بازی کرد،اما بی شک سکوی پرش او به آسمان شهرت،بازی در نقش کریم آبمنگل فیلم «قیصر» بود.
بعد از «قیصر»، او پای ثابت بسیاری از فیلم ها شد.اگر در اثری حضور نداشت، انگار آن فیلم چیزی کم دارد.به واقع هم در بسیاری از فیلم ها چنین بود.چون نوع ساختار آن آثار،احتیاج مبرم به یک «بدمن» توانا و جذاب داشت که غیر از جلال کسی از عهده آن برنمی آمد.
بی شک اکثر مسوولان ریز و درشت فرهنگی،هنری و سینمایی امروز ایران،به خاطر اینکه عرق و عشقی به سینما نداشته و ندارند،زنده یاد جلال پیشواییان و مانند او را نشناخته و نخواهند شناخت!
نسل جدید عشق فیلم،منتقد یا دانشجویان سینما نیز،چنین بازیگران خاطره انگیزی را یا در نوارهای وی.اچ.اس دیده اند یا جوان ترهای شان در گوشی موبایل!
به عنوان کسی که آن زمان در قید حیات بوده و به عنوان عشق سینمایی که همیشه در فضای دودآلود سالن ها تنفس می کرد،به وضوح به یاد دارم که برخی از تماشاچیان حرفه ای سینما،به خاطر حضور جلال پیشواییان به دیدن یک فیلم می نشستند.
شاید برای برخی باورکردنی نباشد برخی از سینماروهایی که عاشق قهرمانان فیلم بودند و برای آنان در سالن ها کف زده و سوت می کشیدند،به خاطر هنرنمایی یک «بدمن» حرفه ای به تماشای یک فیلم بنشینند و برای گنده لات بازی های او هم کف بزنند و سوت بکشند.
این حقیقتی است که به چشم دیده و باور کرده ایم،شما هم گفته ما را بپذیرید و باور کنید.انتخاب با شماست،می توانید واقعیت مسلم را کتمان کرده و خود را گول بزنید.
آن زمان که مدام سینما می رفتیم و بخش مهمی از زندگی مان در سینما می گذشت،برای ما مهم نبود که کارگردان کیست یا نام فیلم چیست، مهم بازیگران بودند.هرگز یا کمتر پیش می آمد که نام فیلم را بر زبان بیاوریم.
برخی مانند من که طالب فیلم خارجی بودیم، می گفتیم:فیلم کلینت ایستوود،پل نیومن،مارلون براندو،جان وین و... دوستانی هم که ذوق شان به سمت فیلم های ایران تمایل داشت،می گفتند:فیلم بهروز(وثوقی) ، ناصر(ملک مطیعی)، ایرج(قادری)، جلال(پیشواییان) و...
عشق سینماهایی مانند حقیر که علاقه عجیبی به سینما رفتن داشتیم، یکی از تفریحات مان قبل از ورود به سینما،تماشای سردر سینما و عکس های فیلم بود که در ویترین دو طرف در ورودی می گذاشتند.
بارها دیدم و شنیدم که دوستان خودم و غریبه ها،وقتی به عکس ها نگاه می کردند،می گفتند:فایده ندارد جلال بازی نمی کند،برویم به سینمای دیگر!
این نشان دهنده تاثیر یک بازیگر،به خصوص یک «بدمن» است.
ببینید یک بازیگر چقدر باید یک نقش منفی را خوب و با قدرت بازی کند که محبوب تماشاچیان شود.
خدا بیامرزد این بازیگر توانا و خاطره انگیز را که توانست سینمای ایران را جذاب کند.
باید به احترامش،محله آب منگل را سیاه پوش کرد و برادران «آبمنگل» را مشکی پوش!
منتظر می مانیم تا ببینیم عکس العمل وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی نسبت به درگذشت این بازیگر نام آور چیست؟آیا پیام تسلیت می فرستند؟!
سیدرضا اورنگ
محله آب منگل را سیاه پوش کنید،برادران «آبمنگل» مشکی بپوشید!
جلال پیشواییان،کریم آبمنگل جذاب سینمای ایران درگذشت
بازیگران سینما،همواره بیش از کارگردان و عوامل هنرهفتم،مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و می گیرند.زیرا آنان آینه های تمام قدی هستند که تمام تلاش یک گروه فیلمسازی را انعکاس داده و به تماشاچیان انتقال می دهند.
نقشی که بازیگران توانا در موفقیت هنری و گیشه یک فیلم دارند، غیرقابل انکار است و همگان به این مهم اذعان دارند.
کارگردان و عوامل دیگر فیلم،هرچقدر قوی باشند،اما اگر بازیگر نتواند به درستی کار خود را انجام دهد،بی شک آن اثر به چشم نخواهد آمد.
در تاریخ سینمای جهان نام بازیگران بزرگ و توانایی ثبت شده است که تا ابد ماندگار خواهد بود.گروهی از این بازیگران،همواره نقش قهرمان را در فیلم های مختلف ایفا کرده اند که به خاطر جذابیت و هنرآفرینی مورد توجه عام قرار گرفته اند.این هنرمندان به دلیل نقش های مثبتی که بازی کرده اند به شهرت رسیده اند.
گروهی دیگری نیز در سینمای جهان و ایران حضور داشتند که کارشان از گروه اول بسیار سخت تر بوده است. زیرا آنان برای اینکه محبوب تماشاچیان شوند باید راه ناهموارتری را طی می کردند.
آنان کسانی هستند که اغلب در نقش ضدقهرمان فیلم ها ظاهر شده اند.این بسیار سخت است که یک «بدمن» بتواند محبوب القلوب شود.
عده ای در سینمای جهان توانستند با ایفای نقش های منفی،هم به شهرت برسند و هم از نظر تماشاچیان دوست داشتنی باشند.این کاری سخت بود که آنان از عهده اش برآمدند.
سینمای ایران نیز«بدمن» خود را داشت که دیگر مانند آن قدم به این عرصه نگذاشت و احتمالا نخواهد گذاشت.بسیاری سعی کردند پا جای پای او بگذارند،اما جای پای شان بسیار کوچک بود و به چشم نیامد و نمی آید!چون جلال پیشواییان جای پایش بر ساحت سینمای ایران بسیار بزرگ بود و هست.
در سینمای پیش از انقلاب که اکثر فیلم ها،قهرمان های ریز و درشت خود را داشتند،برای اینکه به چشم تماشاچیان بیایند،نیاز به یک «بدمن» قوی داشتند که بازیگران نقش اول در کنار آنان قدرت پیدا کنند.
زنده یاد جلال پیشواییان، ورزشکار و باشگاه داری بود که در چندین فیلم بازی کرد،اما بی شک سکوی پرش او به آسمان شهرت،بازی در نقش کریم آبمنگل فیلم «قیصر» بود.
بعد از «قیصر»، او پای ثابت بسیاری از فیلم ها شد.اگر در اثری حضور نداشت، انگار آن فیلم چیزی کم دارد.به واقع هم در بسیاری از فیلم ها چنین بود.چون نوع ساختار آن آثار،احتیاج مبرم به یک «بدمن» توانا و جذاب داشت که غیر از جلال کسی از عهده آن برنمی آمد.
بی شک اکثر مسوولان ریز و درشت فرهنگی،هنری و سینمایی امروز ایران،به خاطر اینکه عرق و عشقی به سینما نداشته و ندارند،زنده یاد جلال پیشواییان و مانند او را نشناخته و نخواهند شناخت!
نسل جدید عشق فیلم،منتقد یا دانشجویان سینما نیز،چنین بازیگران خاطره انگیزی را یا در نوارهای وی.اچ.اس دیده اند یا جوان ترهای شان در گوشی موبایل!
به عنوان کسی که آن زمان در قید حیات بوده و به عنوان عشق سینمایی که همیشه در فضای دودآلود سالن ها تنفس می کرد،به وضوح به یاد دارم که برخی از تماشاچیان حرفه ای سینما،به خاطر حضور جلال پیشواییان به دیدن یک فیلم می نشستند.
شاید برای برخی باورکردنی نباشد برخی از سینماروهایی که عاشق قهرمانان فیلم بودند و برای آنان در سالن ها کف زده و سوت می کشیدند،به خاطر هنرنمایی یک «بدمن» حرفه ای به تماشای یک فیلم بنشینند و برای گنده لات بازی های او هم کف بزنند و سوت بکشند.
این حقیقتی است که به چشم دیده و باور کرده ایم،شما هم گفته ما را بپذیرید و باور کنید.انتخاب با شماست،می توانید واقعیت مسلم را کتمان کرده و خود را گول بزنید.
آن زمان که مدام سینما می رفتیم و بخش مهمی از زندگی مان در سینما می گذشت،برای ما مهم نبود که کارگردان کیست یا نام فیلم چیست، مهم بازیگران بودند.هرگز یا کمتر پیش می آمد که نام فیلم را بر زبان بیاوریم.
برخی مانند من که طالب فیلم خارجی بودیم، می گفتیم:فیلم کلینت ایستوود،پل نیومن،مارلون براندو،جان وین و... دوستانی هم که ذوق شان به سمت فیلم های ایران تمایل داشت،می گفتند:فیلم بهروز(وثوقی) ، ناصر(ملک مطیعی)، ایرج(قادری)، جلال(پیشواییان) و...
عشق سینماهایی مانند حقیر که علاقه عجیبی به سینما رفتن داشتیم، یکی از تفریحات مان قبل از ورود به سینما،تماشای سردر سینما و عکس های فیلم بود که در ویترین دو طرف در ورودی می گذاشتند.
بارها دیدم و شنیدم که دوستان خودم و غریبه ها،وقتی به عکس ها نگاه می کردند،می گفتند:فایده ندارد جلال بازی نمی کند،برویم به سینمای دیگر!
این نشان دهنده تاثیر یک بازیگر،به خصوص یک «بدمن» است.
ببینید یک بازیگر چقدر باید یک نقش منفی را خوب و با قدرت بازی کند که محبوب تماشاچیان شود.
خدا بیامرزد این بازیگر توانا و خاطره انگیز را که توانست سینمای ایران را جذاب کند.
باید به احترامش،محله آب منگل را سیاه پوش کرد و برادران «آبمنگل» را مشکی پوش!
منتظر می مانیم تا ببینیم عکس العمل وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی نسبت به درگذشت این بازیگر نام آور چیست؟آیا پیام تسلیت می فرستند؟!
سیدرضا اورنگ
انتهای پیام //