محسن محسنینسب، نویسنده و کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر از همان ابتدا به عنوان یکی از جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی پایه‌گذاری شد و به همین دلیل در همان روزهای دهه فجر با عنوان فجر برگزار شد. در ابتدا می‌شد این جشنواره را یک رویداد مردمی و انقلابی بدانیم اما کم‌کم در مسیر دیگری قرار گرفت.
محسنینسب خاطرنشان کرد: در آن زمان جشنواره فیلم فجر یک جشنواره دوست‌داشتنی و صمیمی بود. ما اهالی سینما در طول سال یکدیگر را نمی‌دیدیم و جشنواره فیلم فجر بهانه‌ای بود تا یکدیگر را ببینیم و در این دیدارها اتفاقات خوبی برای سینمای ایران رخ می‌داد. نکته دیگر درباره جشنواره این بود که همه فیلم‌های ساخته شده در طول یک سال سینمای ایران در این جشنواره نمایش داده می‌شد و حتی شرط اکران حضور در جشنواره فیلم فجر بود. در آن زمان شرایط به شکلی بود که همه از یک خانواده بودیم و کسی بر دیگری اولویت نداشت.
وی افزود: متأسفانه از زمان مدیریت مرحوم سیف‌الله داد تصمیمات اشتباهی برای جشنواره گرفته شد، یکی از این تصمیمات اشتباه اضافه شدن هیات انتخاب به جشنواره فیلم فجر بود، همین مسئله باعث شد تا بسیاری از فیلم‌ها امکان حضور در جشنواره را نداشته باشند و در نتیجه شرط حضور در جشنواره برای اکران هم برداشته شد و از همه بدتر سینماگران به دسته‌های مختلفی تقسیم شدند و برخی که دوست و آشنای مدیران بودند فرصت حضور در جشنواره را داشتند و برخی دیگر از جشنواره کنار گذاشته شدند و این در حالی بود که معیار اندازه‌گیری کیفیت نبود چرا که به نظر من فیلم‌های سینمای ایران به لحاظ کیفی تقریبا در یک سطح هستند. این سیاست‌گذاری‌ها باعث شد که از طرفی احترام به پیشکسوت‌ها نیز از بین برود و بعضاً شاهد بودیم جوانانی جای پیشکسوت‌ها را پر کردند که رفتار مودبانه‌ای نداشتند.
این کارگردان تأکید کرد: امروز جشنواره فیلم فجر دیگر با آن سیاست و نگاهی که پایه‌گذارش بود، هیچ ربطی ندارد و در مسیری قرار گرفته که بعضاً فیلم‌هایی خلاف آن نگاه هم در آن می‌بینیم و حتی این افراد مورد تحسین هم قرار می‌گیرند. این مسیر همان مسیر دوست‌داشتنی سال‌های گذشته نیست و در واقع هیچ ارتباطی با آن ندارد.
محسنینسب اظهار داشت: سینمای ایران به لحاظ تکنیکی ضعیف نشده و آنچه که دچار ضعف شده، جشنواره فیلم فجر است. جوایز این جشنواره به دلیل مدیریت سال‌های گذشته دیگر معتبر نیستند چرا که معیار جوایز کیفیت بالای آثار نیست و جایزه‌ها را ارتباطات مشخص می‌کنند به این معنی که هیئت داوران معمولاً با سلیقه و ارتباطات خود جوایز را انتخاب می‌کنند و معیار جایزه دادن دوستی و رابطه شده است. اگر قرار است اعتبار را به این جشنواره برگردانیم بهتر است جوایز را به فیلم‌های باکیفیت اهدا کنیم.
این کارگردان و تهیه‌کننده سینمای ایران در پایان تصریح کرد: بدیهی است که جشنواره فیلم فجر با نگاهی به سیاست‌ها و آرمان‌های انقلاب راه‌اندازی شده و باید همه عناصر یک جشن انقلابی در آن وجود داشته باشد. من معتقدم باید کاری کنیم آنچه که از دست رفته را به جشنواره برگردانیم، اجازه دهیم همه فیلم‌های ساخته شده سینمای ایران در این جشنواره نمایش داده شوند و هیات انتخابی وجود نداشته باشد. شرط حضور فیلم‌ها در جشنواره فجر برای اکران عمومی باید به قوانین سینمای ما برگردد، ما از زمانی که اکران را به سینمادارها سپردیم با مشکلات بسیاری مواجه شدیم که این هم یکی از قوانین مصوب در دوره مدیریت سیف‌الله داد بود، این وضعیت یکی از عوامل اصلی بالا رفتن دستمزد بازیگران و در نتیجه گران شدن تولید بود و نوعی بازیگر محوری در سینمای ایران به وجود آمد که می‌بینیم همچنان همان بازیگران پرطرفدار قدیمی که به سن پیری رسیده‌اند نقش یک جوان 20 ساله را بازی می‌کنند.
انتهای پیام //