این روز ها سریال «خسوف» به کارگردانی مازیار میری و سریال «جزیره» به کارگردانی سیروس مقدم درحال انتشار از پلتفرم های شبکه نمایش خانگی است و پیش از آن سریال «زخم کاری» به کارگردانی محمدحسین مهدویان و قبل تر ها سریال «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی در شبکه نمایش خانگی منتشر شد و اتفاقا با بازخورد و اقبال بالایی از سوی مخاطبان مواجه شد. بررسی این 4 سریال به لحاظ کیفیت و نکات فنی موضوع این مقال نیست و در جای خود به آن پرداخته شده و در آینده نیز دو مجموعه جدید درحال انتشار نیز در خبرگزاری برنا تحلیل و بررسی خواهد شد.
نقطه اشتراک این 4 مجموعه از شبکه نمایش خانگی نوع و جنس بازی بازیگران به خصوص حضور 4 چهره ویژه بازیگری است که حضور هر یک از این هنرمندان پیشکسوت و کارنامه دار در این آثار می تواند کلاس درسی فشرده، کپسولی و ورک شاپ بازیگری برای علاقه مندان این حرفه و حتی بازیگران مشغول به کار باشد.
حتما علی نصیریان را در سریال حسن فتحی (شهرزاد و در نقش بزرگ آقا) به خاطر دارید، اگر بازی سیاوش طهمورث در سریال «زخم کاری» را ندیدید حتما این مجموعه را جدا ازقصه، کارگردانی و هرآنچه در آن اتفاق می افتد تنها به واسطه این بازیگر دنبال کنید، اگر علاقه ای به سریال «جزیره» ندارید و این سبک از روایت سیروس مقدم را نمی پسندید حتما به بازی اکبر زنجانپور در این مجموعه نمایشی دقت کنید ، شاید این روز ها سریال «خسوف» را به کارگردانی مازیار میری پیگیری می کنید اما متوجه بازی عجیب و خاص علی عمرانی در این مجموعه نمایشی نشدید.
شاید تکنیک، شناخت حس، نحوه برخورد بازیگر با نقش، شناخت کاراکتر، بازیابی و بازشناسی ابعاد مختلف شخصیت در داستان و آشنایی با ویژگی های یک نقش در هنگام اجرا اتفاقاتی باشد که علاقه مندان بازیگری بایستی در دوره های آکادمیک آموزشگاه ها و با دیدن فیلم ها و نمایش های مختلف و البته مطالعه کتب فراوان به آن دست پیدا کنند اما تردید نکنید که دیدن با دقت بازی بازیگران بزرگ در سینمای ایران و سینمای دنیا می تواند گذراندن دوره ای فشرده از تمام موارد فوق باشد.
بازیگر مانند یک گل زن در دنیای فوتبال برای نمایش تمام استعداد و توانایی خود بایستی مترصد یک فرصت طلایی باشد همیشه نقش ها و شخصیت های متفاوت در یک اثر نمایشی در طول شکل نمی گیرند و گاهی عرض شخصیت برای یک بازیگر کاربلد فرصتی کافی است تا زننده گل طلایی باشد.
شاید علی نصیریان در سریال «شهرزاد»، سیاوش طهمورث در سریال «زخم کاری»، اکبر زنجانپور در سریال «جزیره» و علی عمرانی در سریال «خسوف» فرصت زیادی برای عرض اندام نداشته باشند و در گوشه ای از قصه کاراکتر متبوع آن ها جای خوش کرده باشد اما کوتاه ترین لحظه کافی است تا تمام آنچه را که تو از دنیای بازیگری نیاز داری در بازی آن ها با پوست و گوشت و استخوان حس کنی، یک نگاه، یک اکت مناسب، یک لحن استاندارد و یک دنیا پازل که کنار هم چیدن آن ها فقط در یک آن اتفاق می افتد بازیگری را تعریف می کند.
کوتاهی نقش و جایگاه و تاثیر کاراکتر در قصه دو مقوله متفاوت هستند که بازیگر می تواند از همه آنچه که از قبل با خود به این اثر آورده است این کمیت را با کیفیت تعویض کند و اعتباری باشد بر آن اثر نمایشی و کلاس بازیگری آن مجموعه را بالا ببرد.
- شما به حرکات دست و نگاه نافذ علی نصیریان در سریال «شهرزاد» دقت کنید و نوع دیالوگ گویی اش را در مقابل شخصیت های مختلف داستان به لحاظ لحن و اندازه صدا به خاطر بیاورید
- لبخند عجیب و غریب تعریف نشده سیاوش طهمورث در سریال «زخم کاری» قاب عکسی است که در کنار همه اتفاقات سریال مهدویان ماندگار می ماند
- اکبر زنجانپور با یک قاب بسته و محدود برای یک بازیگر در استفاده از اندامش، می تواند با مدیریت عضلات صورت و چشمانش با نگاهی نافذ تمام آنچه یک کاراکتر در مقام پدر یا یک بیزینسمن سیّاس دارد را به تماشاگرش منتقل کند پیشنهاد می کنم سکانس بازی زنجانپور در نمایشگاه مینا وحید (سریال جزیره) را چند بار ببینید
- از قند و نباتی که علی عمرانی برای یک نقش شیطون اما طناز در سریال «خسوف» پخش می کند هم نمی توان به راحتی عبور کرد چراکه فرصتی است تا بازیگران طناز یاد بگیرند یک کمدین می تواند در ایفای یک نقش شیرین و جذاب به جای شلنگ تخته های اضافی یک بازی مدیریت شده و در چارچوب ارائه داده و کوچک ترین صدمه ای به بازی دیگر بازیگران اثر نزند (ندیدم مطابقت!)
بررسی بازی طلایی برخی از بازیگران در آثار مختلف در سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ادامه دارد....
پیشنهاد می کنیم بازی برخی از بازیگران حاضر در آثار ایرانی و دیگر کمپانی های فیلمسازی دنیا را به عنوان یک کلاس درس در عرصه بازیگری دنبال کنید و رفتار ها و سکنات یک بازیگر استاندارد را با بازی های مصنوعی، گاهی درشت و زننده، پر ایراد و اشکال برخی دیگر مقایسه نمایید.
انتهای پیام//