به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، مراسم تقدیر از یک عمر فعالیت هنری علی نصیریان در بیستمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر برگزار شد. در این بخش از مراسم دکتر «حجت‌الله ایوبی» دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو- ایران و «ایرج راد» رئیس هیأت مدیره خانه تئاتر برای برگزاری بخش پاسداشت یک عمر فعالیت هنری «علی نصیریان» روی صحنه رفتند.
در این بخش «علی نصیریان» در میان تشویق ایستاده حضار که چند دقیقه‌ا‌ی به طول انجامید، روی صحنه رفت و تقدیرنامه عالی کمیسیون ملی یونسکو و یک نسخه دیوان حافظ نفیس را دریافت کرد.
نصیریان در صبحت‌های خود پس از دریافت این تقدیرنامه گفت: به نام خداوند جان آفرین، حکیم سخن در زبان‌آفرین. از حاضران و اعضای انجمن منتقدان سپاسگزارم. و بعد سپاسگزاری می‌کنم از کمسیون ملی یونسکو ـ ایران، جناب آقای دکتر حجت‌الله ایوبی و جناب آقای محمدرسول صادقی؛ دو مسئول کارآشنای فرهیخته فرهنگی درجه یک این مملکت؛ نه به‌خاطر این که از من تجلیل کرده‌اند؛ بلکه به‌خاطر سوابق خوبی که در کارهای قبلی‌شان دیده‌ام. من با این سوابق آشنا هستم و کار مسئول فرهنگی، بسیار حساس و خیلی مهم است.
او ادامه داد: از من به واسطه یک عمر فعالیت قدردانی شده و این یک عمر، یعنی هفتاد سال و شاید بیشتر. بنده هفتاد سال به تئاتر دلبسته شدم و با دیدن نمایش‌های آئینی سنتی خودمان و فیلم‌های آمریکایی آن زمان این اتفاق افتاد و من دلبسته و عاشق شدم. آن زمان که کار می‌کردم، پیش‌بینی خاصی از این روزها نداشتم که مورد تجلیل واقع بشوم. ما برای کار، کار می‌کردیم. دو دهه با فقر و تنگدستی مادی و معنوی تلاش کردیم، در خیابان‌ها تمرین کردیم. جا نداشتیم. استاد نداشتیم. کتاب نداشتیم. سال ۱۳۳۰ در ایران یک عدد کتاب تئاتر وجود داشت که «عبدالحسین نوشین» آن را در زندان نوشته بود. یک کتاب هم البته «حسین خیرخواه» به نام «تکنیک تئاتر» نوشته بود که فی‌‌الواقع، لغت معنی بود و درباره معنای میزانسن و آرتیست در آن نوشته شده بود.
نصیریان در بخش بعدی سخنان خود اظهار داشت: ما تلاش خود را در آن دوران کردیم و یکی دو تجربه خوب به دست آوردیم که بد نیست مورد توجه کسانی باشد که امروز مسئول هستند؛ یکی جریان‌سازی تئاتر است و دوم اهمیت دادن به گروه‌های تئاتری. تئاتر بدون تشکل گروهی و به صورت تک‌نفره، تئاتر نیست چرا که تئاتر، یک هنر جمعی است. و اگر گروه وجود نداشته باشد، استمرار در جریان‌سازی به وجود نمی‌آید. این گروه است که می‌تواند توسعه پیدا کند.
او در ادامه با اشاره به تأثیرات منفی شیوع کرونا بر معیشت اهالی نمایش اظهار کرد: با شیوع کرونا یکسری از گروه‌های تئاتری بیکار شدند. البته مدیر مرکز هنرهای نمایشی به من گفت که کمک‌هایی به اهالی تئاتر صورت گرفته اما شاید این کمک‌ها کافی نبوده است. واقعا فاجعه است. یکسری از بچه‌های تئاتر، دلبسته این حرفه هستند.
نصیریان گفت: نسل ما و چهار، پنج نفری که با هم بودیم از دنیا رفتند و من هم به هر حال رفتنی‌ام، اما از میان نسل‌های بعدی که آمدند، استعدادهای درخشانی در نویسندگی، کارگردانی و بازی در تئاتر پیدا شد. کارهایی بسیار خوب، فوق‌العاده و زیبا دیدم که از کارهایی که ما انجام می‌دادیم خیلی بهتر بود. البته باید توجه داشت ما در دوران قبل با امکانات و فرهنگ آن زمان کار می‌کردیم. من خودساخته بودم و استاد آنچنانی نداشتم. درست است که دوره دیدم و کلاس رفتم ولی فرهنگ آن زمان، مدرن نبود و تنها کسی که تئاتر مدرن را در زمینه بازیگری با ما کار کرد، «شاهین سرکیسیان» ارمنی‌تبار بود که رفیق و عاشق تئاتر بود و به ما کمک کرد و سرنخ‌هایی داد یا آدم‌های فرهیخه‌ای مثل «فریدون رهنما»، «فرخ غفاری»، «منوچهر انور»، «خجسته کیا» و بعد «حمید سمندریان» و «داود رشیدی» و «هما روستا» که از فرنگ آمدند و به تئاتر کشور آموزش‌هایی ارائه دادند. ما سرنخ‌ها را گرفتیم اما خودمان کار کردیم.
او در ادامه اظهار داشت: برای جوان‌های علاقه‌مند به تئاتر در مسترکلاس‌های یونیتک هم عرض کردم و اینجا تأکید می‌کنم که آنچه در فعالیت تئاتری اصل است، جوهره خلاقه است. به جوانان می‌گویم براساس خودآموزی و متکی به خود حرکت کنند، کشف کنند و خودشان را بشناسند و آن جوهر را بیابند. فرهنگ و کتاب و اینترنت می‌تواند کمک کند و سامان بدهد ولی آنچه اسم‌اش خلاقیت است و جوهره و پایه و مایه هنر است، در ذات انسان خودش را نشان می‌دهد. دنبال آن باید بروید، در قالب «گروه‌های تئاتری» دست‌تان را به زانوی خود بزنید و بلند شوید و بی‌نیاز از کمک و پول و دولت و … از آن جوهره کمک بگیرید. ما دو دهه اینگونه کار کردیم و البته بعدها به ما انگ زدند که اینها دولتی هستند!
در متن تقدیرنامه عالی «تقدیرنامه عالی یونسکو» با امضای دکتر «حجت‌الله ایوبی» دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو ـ ایران چنین آمده بود:
«بی‌گمان، برآیند عمر پربرکت‌تان با خلق آثاری که ملهم از فرهنگ اصیل سرزمین مادری و خانه پدری است، منظومه هنرهای نمایشی را جلوه‌ای ناب و به یادماندنی بخشیده است. در این نقطه اکنون که روزگار ما رنگ مدرن به خود گرفته، توجه ویژه حضرتعالی در ارتقای میراث جاودانه فرهنگ ایرانی، باعث مباهات و البته شایسته تقدیر است. کمیسیون ملی یونسکو- ایران، به پیشنهاد ارزشمند انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران تئاتر، با افتخار و احترام، از مساعی تلاش‌های مستمرتان در کارگردانی ایفای نقش آثار درخشان روی صحنه‌های تئاتر قدردانی می‌کند و دستاوردهای خالصانه و هنرمندانه جناب‌تان را ارج می‌نهد. سایه مهر پدری‌تان بر سر خانواده فرهنگ و هنر ایران مستدام.»
در ادامه، «فرزاد حسنی» اظهار کرد: انجمن منتقدان پیش از این در سال ۱۳۸۷، در جشن سالیانه خود برای استاد نصیریان آئین نکوداشتی را برگزار کرده بود و در آن مراسم، مدال «عبدالحسین نوشین» را زنده‌یاد «محمدرضا شجریان» به ایشان اهدا کرد. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.
انتهای پیام //