بعد از گذشت پنج روز از جشنواره فیلم فجر می توان حدس زد که برخی از بازیگران اجرایی درخور سیمرغ داشته اند.
اگرچه در تمام این سال ها روند سیمرغ گرفتن بازیگران و حتی قرار گرفتن در لیست نامزدها با آنچه مد نظر مخاطبین عام و خاص و حتی منتقدین بوده است متفاوت بوده و معمولا هیأت داوری بر اساس قواعدی شاید خارج از آنچه مد نظر کارشناسان سینما و حتی مخاطبین عام است تصمیم می گیرند اما با این حال می توان حدس زد که از روز اول جشنواره «جواد عزتی» برای فیلم "مرد بازنده" می تواند در میان نامزد ها جای گیرد. عزتی اگرچه نقشی به مراتب بالا تر از سن خود را با ریسک فراوان «محمدحسین مهدویان» اجرا کرد اما نمی توان کتمان کرد که این نقش سخت با افه های متفاوت و به دور از شخصیت و کاراکتر عزتی اتفاقی است که با تلاش بازیگر به دست آمده است.
از فیلم "مرد بازنده" که عبور کنیم در روز دوم دو فیلم "علف‌زار" و "شادروان" روی پرده‌ی سینمای جشنواره رفته اند که نمی توان از این دو فیلم با حضور چند بازیگر درخشان به راحتی عبور کرد. در فیلم علف‌زار «پژمان جمشیدی» ثابت کرد این روزها برای ستاره شدن هیچ چیز کم ندارد و تمام فاکتور های لازم برای دیده شدن در یک جشنواره را دارد.
او اگرچه امسال در جشنواره فیلم فجر به جز "علف‌زار" حضور دیگری نیز با فیلم بی مادر را تجربه کرده است اما می توان گفت فیلم "علف‌زار" با یک نقش خاص و یک کاراکتر ویژه نسبت به دیگر تجربه های بازیگری «پژمان جمشیدی» و فاصله گرفتن از کمدی های مرسوم این بازیگر او را نانوشته در میان نامزد های جشنواره برای کسب سیمرغ بهترین بازیگر مرد قرار می دهد.
اما در فیلم "علف‌زار" تنها نمی توان به نام پژمان جمشیدی اکتفا کرد. «مهدی زمین پرداز» و یک نقش عجیب و غریب در کنار «صدف اسپهبدی» و حتی «ستاره پسیانی» می توانند از این فیلم به عنوان نامزد انتخاب شوند.
و اما فیلم شادروان که به اعتقاد بسیاری یکی از بهترین فیلم های جشنواره فیلم فجر محسوب می شود هم چند بازیگر ویژه داشت.
سینا مهراد که از فرصت نقش به اندازه کافی به نفع خود استفاده کرده است، در فیلم شادروان تمام لحظات بازی یک بازیگر را به خوبی با مراقبت به تصویر کشیده است. او در این فیلم به رغم اینکه فرصت انواع شلنگ تخته را دارد اما بازی‌ای در چارچوب ارائه می دهد، در تمام لحظات شوخی اش از قالب نقش خارج نمی شود، تکه پرانی ها و مزه پرانی های او در قالب کاراکتر و مرتبط با شخصیتی است که از یک قشر خاص جامعه در فیلم جای گرفته است و بدیهی است که «حسین نمازی» با اشرف کامل این نقش را برای او نوشته و کارگردانی کرده است.
بی تردید «سینا مهراد» یکی از کاندید های سیمرغ بلورین جشنواره فجر می تواند باشد. در کنار او اما «نازنین بیاتی» نیز در این فیلم نقشی بامزه را اجرا کرده است. در روزهایی که بازیگری زن در ژانر کمدی با فقر در سینمای ایران رو به رو است «نازنین بیاتی» بدون آن که فریاد بزند توانایی اجرای نقش های کمدی را دارد در این دست از نقش ها می درخشد و او بی تردید یکی از افرادی است که از چشم داوران جشنواره دور نخواهد ماند .
از بازی «بهرنگ علوی» به سادگی عبور نکنیم، یک تیپ کاراکتر جذاب و شیرین که اگرچه در برخی لحظات اندازه بازی بیش از فیلم نمود پیدا می کرد اما باید گفت در بسیاری از لحظات این فیلم علوی پاشنه آشیل فیلم محسوب می شود چرا که مراقبت کارگردان برای اندازه‌ی روایت رخداد گاهی به سمت مونوتن شدن فیلم می رفت که جا نمایی درست بهرنگ علوی در نقش "دایی اسد" که یکی از ماندگار ترین نقش هایی است که از بهرنگ علوی به خاطر داریم او را نیز می تواند به عنوان بهترین بازیگر مکمل برای سیمرغ نشان کند. علوی در ایفای این نقش به شدت به سمت توانمندی های تئاتری اش رفته است، او نقش را بالاتر از سن خود دیده است، اندازه حرکت، نوع نگاه و میزان استفاده اش از میمیک در جای خود بی نظیر به نظر می رسد و از همه مهم تر اینکه «بهرنگ علوی» برای ایفای این نقش به چند فاکتور مهم بازیگری از جمله اجرای یک تیپ،اجرای یک کمدی بیان و در برخی از لحظات استفاده درست از بادی لنگویج کمک کرده است تا علوی این نقش را شیرین،جذاب و دوست داشتنی از آب در بیاورد.
با فیلم "ملاقات خصوصی" هم شاهد چند اتفاق ویژه هستیم. «هوتن شکیبا» مثل همیشه برای نقشی که بازی می کند ارزش و اعتبار قائل می شود، او حتی از یک نقش معمولی هم به راحتی عبور نمی کند. بعد از کسب سیمرغ در جشنواره فیلم فجر او دیگر جز به سیمرغ فکر نمی کند لذا برای نقشی که شاید در ظاهر آرام و معمولی و بی تراش باشد هم تلاش می کند. در مقابل او «پریناز ایزدیار» را داریم که سال هاست در این دست نقش ها با فرمولی که در آستین دارد می درخشد و فیلمساز های متفاوت نیز در نگارش این دست نقش ها در قدم اول به او فکر می کنند.
«پریناز ایزدیار» برای ایفای نقش در "ملاقات خصوصی" با پارتنر «هوتن شکیبا» قبل از اینکه کار سختی داشته باشد باید به خودش رجوع کند آیا تصمیم دارد اجرای متفاوتی نسبت به همیشه داشته باشد؟ بله او تصمیم دارد اجرای متفاوتی نسبت به همیشه داشته باشد، چرا که فرصت نقش برای کسب سیمرغ وجود دارد و بازیگر باید برای روایتی متفاوتی از نقش تلاش کند،کاراکتر را بتراشد، شخصیت را پیدا کند، نقش را بالا و پایین کند، افه ها و لحن کاراکتر را به دست بیاورد او نقشی را شبیه به نقش های دیگرش بر لب مرز اجرا می کند پس طبیعی است که در اجرای این نقش کار راحتی پیش رو ندارد. از آنجا که فیلم و شخصیت لحظات آماده ایرا برای اجرا به دست بازیگر می دهد اما طبیعی است که کار در اجرا چندان آسان نیست. «پریناز ایزدیار» نیز می تواند یکی از بازیگران آماده برای کسب سیمرغ در این فیلم باشد.
فیلم "برف آخر" شاید نقطه عطفی باشد بر کارنامه بازیگری «لادن مستوفی»، «مجید صالحی» و «امین حیایی» که البته بی اغراق باید گفت شاهد دو بازی متفاوت از بازیگران مرد این فیلم هستیم. «امین حیایی» تلاش دارد که در اوج بماند و «مجید صالحی» تلاش دارد که متفاوت با همیشه باشد و این یعنی بهترین انگیزه برای دو بازیگر تا بتوانند فاکتور های بازیگری را در کارنامشان تغییر دهند. «مجید صالحی» که سال ها تماشاگرش را خندانده در چند سال اخیر با چند نقش جدی ابعاد جدیدی در بازیگری از خودش به تصویر می کشد. او خوب می داند که برای ایفای نقش های جدی کار سختی پیش رو دارد چرا که یک ذهنیت از پیش تعیین شده در تماشاگر وجود دارد که او را مجبور می کند برای باورش مقاومت داشته باشد اما صالحی در فیلم "برف آخر" همه ی آنچه را که در موردش فکر می کردیم به راحتی شکسته است و به لطف گریم خوب و البته بازی متفاوت به سرعت باور تماشاگر را در موقعیتی که کاراکتر در آن به چالش رسیده است باور می کند.
صالحی اگرچه در بسیاری از اوقات فیلم جایش خالی به نظر می رسد و بیشتر از کاراکتر "خلیل" تنها به صحبت میان می آید اما آنقدر به جا و دقیق بازی کرده است که در تمام فیلم حضورش محسوس است.
«امین حیایی» فیلم "برف آخر" پیش از آن که به دنبال نمایش توانمندی هایش باشد به دنبال مراقبت از نقشی است که شاید در کارنامه «امین حیایی» تا به حال دیده نشده است. کاراکتری درون گرا با غمی از قبل و با تفکراتی که شاید به روزگارش مرتبط نمی باشد اما گرفتاری های عطفی اش او را در جغرافیایی بن بست نگه داشته است.
«امین حیایی» سال ها سابقه و تجربه‌ی بازیگری اش را برای این فیلم به کار بسته تا بداند برای لحظات حسی اجرا اید تنها به حرکات چشم و صورتش بسنده کند او در سکوت بازی می کند و در نگاهش پیام شخصیت هویداست و بی تردید باید گفت نقش را با مراقبت ویژه ای بازی می کند و هرگز به دنبال محصول درشتی از بازیگری از نقش "یوسف" در فیلم "برف آخر" نیست. طبیعی است که حس کنیم او نیز می تواند برای سیمرغ فجر امسال دندان تیز کرده باشد.
«لادن مستوفی» هم به دلیل بازی جمع و جور و شسته رفته و البته بدون اضافه کاری در نمایش کاراکتر، به خاطر میمیک از پیش تعیین نشده و بتی که دارد می تواند از نگاه داوران دور نماند. اگرچه در این مسیر رقبای سختی چون «صدف اسپهبدی» او را تعقیب می کنند که بی تردید یکی از بهترین های جشنواره است.
«صدف اسپهبدی» با نقش زن معتاد در فیلم "علف‌زار" نشان داد که قدم محکمی برای کسب سیمرغ برداشته و شاید بتوان این ادعا را داشت که تا روز چهارم جشنواره بهترین بازیگر مکمل زن محسوب می شود و می تواند جدا از نامزد بودن به سیمرغ نیز بیاندیشد.
در فیلم "بی مادر" شاهد بازی امیر آقایی و پژمان جمشیدی و میترا حجار هستیم که اگرچه فیلم قدرت و توان جلب نظر داوران را ندارد اما تجربه ثابت کرده است که با جنس بازی پژمان جمشیدی و امیر آقایی آن هها هم می توانند در لیست منتخب جشنواره برای بهترین بازیگر مرد و مکمل قرار بگیرند.
فیلم دسته دختران" که در ژانر دفاع مقدس چند بازیگر چهره ی زن را با خود همراه دارد نیکی کریمی،هدی زین العابدین، پانته آ پناهی ها و فرشته حسینی می توانند نظر داوران را برای بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر زن مکمل حداقل به عنوان نامزد جلب کند.
نیکی کریمی در این فیلم به خصوص در لحظاتی به دوران ستاره گی بازگشته است.