جشنواره فیلم فجر امسال از چند منظر قابل بررسی است که در حقیقت می توان به شکل کاملا تخصصی نکات مختلفی را در خصوص فیلمنامه ،کارگردانی، بازیگری، طراحی صحنه، گریم، صداگذاری و تدوین ، جلوه های ویژه و .. بررسی کرد.
اما یکی از نکاتی که در جشنواره فیلم فجر چهلم نمودی متفاوت نسبت به همیشه داشت روند رو به پیشرفت بازیگران زن در سینمای ایران بود که نمی توان این مسئله را نادیده گرفت.
نکته ای که در جشنواره فیلم فجر امسال به مراتب پررنگتر از جشنواره های گذشته به چشم می خورد پیشرفت ، تفاوت، درخشش بازیگران زن در موقعیت ها و جنس های مختلف بازیگری بود که شاید در سالهای گذشته به این کیفیت و کمیت نبودند .
قطعا کار داوران در انتخاب نامزد های بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر زن مکمل و حتما در انتخاب بازیگر اصلی برای کسب سیمرغ بازیگری زن راحت نیست چرا که می توان حدس زد بیش از 15 بازیگر زن در جشنواره امسال در شکل و شمایل مختلف اجرا درخشیدند و حتی می توانند در شرایط مساوی تنها با سلیقه متفاوت داوران در لیست نامزدها قرار نگیرند و دست خالی از سیمرغ به خانه بروند.
در روز اول جشنواره مرد بازنده ساخته محمد حسین مهدویان سه بازیگر زن متفاوت با همیشه را معرفی کرد. رعنا آزادی ور ، آناهیتا درگاهی و شبنم قربانی با سه شخصیت کار شده از فیلمنامه تا اجرا درخشیدند.
در فیلم علفزار شاهد بازی درخشان صدف اسپهبدی و ستاره پسیانی بودیم .
در فیلم شادروان ، نازنین بیاتی با یک نقش کاملا کمدی ثابت کرد که ما هنوز در سینما می توانیم کاراکترهای کمیک را با رعایت چارچوب و قوانین و ممیزی های مرسوم طراحی و اجرا کنیم . ضمن اینکه گلاره عباسی نیز یکی از بازیگران زن قابل توجه در فیلم شادروان بود .
در فیلم برف آخر ، لادن مستوفی از کمترین فرصت برای دیده شدن یک کاراکتر نهایت استفاده را برد.
در فیلم ملاقات خصوصی که یکی از بهترین آثار جشنواره امسال بود و البته داوران روی آن نظر نداشتند جدا از پریناز ایزدیار که طبیعتا جایش در لیست نامزدهای کسب سیمرغ خالی است ، ریما رامین فر را دیدیم که برای کسب سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل می تواند حرف هایی برای گفتن داشته باشد.
در فیلم بی مادر همه چیز برای میترا حجار مهیابود تا به سیمرغ فکر کند اگر چه ضعف فیلمنامه اجازه نداد لایه های متفاوت این نقش برای بازیگر فرصت عرض اندام بگذارد .
در فیلم دسته دختران نیکی کریمی ، هدی زین العابدین و فرشته حسینی درخشان ظاهر شدند. مریلا زارعی در فیلم هناس قابل توجه بود و تمام تلاشش را برای متفاوت بودن با همیشه ارائه کرد اگرچه در این فیلم بیوگرافی می شد از زندگی زن این دانشمند هسته ای فرصت بیشتری برای بازیگری زارعی ایجاد کرد .
مریم سعادت در شب طلایی در کنار یکتا ناصر و بهناز جعفری طبیعتا نیم نگاهی به سیمرغ داشتند که به نظر داوران اینگونه نبود .
لاله مرزبان در فیلم نگهبان شب بخش عمده ای از فیلم را در سکوت گذراند تا نشان دهد در فیلم میرکریمی می تواند به اوج فکر کند.
ژیلا شاهی بازیگر فیلم موقعیت مهدی از کمترین دقایق حضورش سود می برد تا با هدایت متفاوت هادی حجازی فر نقشی خاص را در شناسنامه هنری اش ماندگار کند.
در فیلم بی رویا ساخته آرین وزیر دفتری شاهد دو بازی ویژه از طناز طباطبایی و شادی کرم رودی هستیم که در کنتراست هم دیده می شوند.
مهتاب ثروتی در فیلم شهرک نقشی گرم و البته جسورانه را ایفاء می کند.
سارا بهرامی در دو فیلم علفزار و خائن کشی برای دو فیلم علفزار و خائن کشی بدش نمی آید دوباره سیمرغ را لمس کند و ...
اسامی فوق نشان از این دارد که بازیگری زن در این چند سال یک پله بالاتر از همیشه را سپری می کند که این مساله به جسارت نویسندگان در طراحی نقش های زنانه و قدرت بازیگران زن سینمای ایران مرتبط است.
اگر به جشنواره های ده سال پیش توجه کنیم متوجه می شویم که چند بازیگر مدام در لیست نامزدهای کسب بهترین برای کسب سیمرغ تکرار می شدند اما امروز داوران جشنواره با قدرت ریسک بالا لیست متفاوتی از بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر زن مکمل را به مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر آوردند.
انتهای پیام//