به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا از قزوین؛ گاهی اوقات انسان نیاز دارد با خدای خود خلوت کند و در آرامشی معنوی و حس و حالی عرفانی، انرژی خود را دوباره به دست بیاورد. یکی از بهترین جاهایی که می توان به آن مراجعه کرد، امامزاده های کوچک و بزرگی هستند که با حال و هوای نورانی و معنوی خود می توانند ذهن و حس شما را خوب کنند.
سفر امروزمان با گشت و گذارهایی که تا به حال در معرفی بناهای تاریخی داشته ایم متفاوت است؛ می خواهیم راهی جاذبه ای معنوی و زیارتی شویم و روح مان را صیقل دهیم. قصد داریم از روزمره های زندگی، خوب و بدی که هر روز با آن روبرو هستیم، مشکلات و دغدغه های مختلف و خیلی چیزهای دیگر فاصله بگیریم و زمانی را در جوار ملکوتی یکی از امامزاده های مشهور ایران سپری کنیم و آرام شویم.
می خواهیم سفری به امامزاده شاهزاده حسین(ع) قزوین را تجربه کنیم، گشتی در اطراف این آستان ملکوتی و نورانی بزنیم، زیارتی از عمق وجود داشته باشیم و قلب و ذهن مان را از آرامش، شادی و حال خوب پر کنیم.
امامزاده ای باصفا، با بنایی تماشایی و تاریخی مقصد ماست؛ جایی که ترکیب نقش و رنگ، معماری و سلیقه، زیبایی و هنر به کار رفته در آن هر انسانی را مبهوت می کند و با حس و حال ویژه خود شما را به دنیایی دیگر می برد.
دنیایی که زمان در آن متوقف می شود و زیبایی و حال و هوای معنوی و خوب شما را در بر می گیرد. پس همراه ما شوید تا گشتی در امامزاده شاهزاده حسین بزنیم و نوعی دیگر از سفر و گردش را تجربه کنیم.
امامزاده حسین(ع) معروفترین و کهن ترین امامزاده قزوین و یکی از مشهورترین امامزاده های ایران است.
در سال 201 ه.ق (204 ه.ش) امام رضا(ع) زمانی که در راه خراسان بودند به طور مخفیانه به قزوین سفر می کنند. در این سفر شاهزاده حسین که تنها دو سال سن داشتند امام را همراهی می کردند. در حین سفر شاهزاده حسین مریض می شوند و امام رضا (ع) به طور مخفیانه در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت می کنند.
متاسفانه فرزندشان به دلیل بیماری فوت می کند و در گورستان جنوبی شهر قزوین به خاک سپرده می شود. بعدها مدفن ایشان به صورت آستان حسین بن علی بن موسی الرضا (ع) در می آید. البته امامزاده حسین (ع) با نام شازده حسین نیز در بین مردم قزوین معروف است و ارادتی ویژه به ایشان دارند.
پس از اینکه شاه تهماسب، قزوین را به عنوان پایتخت صفویان انتخاب کرد؛ توجه ویژه ای به امامزاده شاهزاده حسین داشت و دستور بازسازی آن را داد. این علاقه به امامزاده حسین (ع) در دختر وی نیز وجود داشت و بر طبق کتیبه ای از جنس کاشی معرق که در امامزاده وجود دارد، سر در مجموعه در سال 1040 ه.ق (1009 ه.ش) به دستور زینب بیگم، دختر شاه تهماسب، ساخته و صندوق چوبی نفیس و زیبایی نیز بر مزار ایشان نصب شد.
در دوران صفویه ساختمان های متعددی پیرامون امامزاده بنا و این مکان به یکی از اصلی ترین زیارتگاه های مردم شهر قزوین تبدیل شد.
در زمان قاجار نیز تغییراتی در سازه آرامگاه به وجود آمد. گنبد این امامزاده در زمان فتحعلی شاه قاجار و به دستور او تعمیر و تزیین شد و زمانی که ناصرالدین شاه در سفری از قزوین گذر می کرد، فرمان ساماندهی محوطه امامزاده را صادر کرد.
بر اساس این دستور، علی اصغر امین السلطان، صدر اعظم در سال 1307 این کار را به باقرالسعدالسلطنه، حاکم وقت قزوین واگذار کرد. وی صحن قبلی را تخریب و صحن جدیدی ساخت و ایوانی با تزیینات کاشی کاری بسیار زیبا، دیواره صحن، تزیینات کاشی کاری گنبد و آیینه کارى فضاهاى داخلى را به مجموعه سازه های این زیارتگاه اضافه کرد.
بنای این امامزاده یکی از بناهای تاریخی قزوین است و قدمت آن به دوره صفوی باز می گردد.
آستان مقدس امامزاده شاهزاده حسین قزوین، یکی از محبوب ترین و زیباترین امامزاده های ایران است که فضای فوق العاده ای دارد و با کاشی کاری ها و آینه کاری های تماشایی‌اش دل هر بیننده ای را می برد.
تزیینات، آینه کاری، کاشی کاری و دیگر هنرهای به کار رفته در آن بسیار تماشایی و دیدنی است و یکی از زیباترین بناهای قزوین به حساب می آید که حس و حالی فوق العاده عالی و معنوی در آن جریان دارد.
بقعه امامزاده حسین(ع) به دلیل اهمیت تاریخی، معماری و تزیینات خود در تاریخ 20 بهمن 1318 با شماره 339 به عنوان یکی از آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده و یکی از قدیمی ترین مزارهای ایران و مشهورترین و با شکوه ترین مکان زیارتی شهر قزوین محسوب می شود.
انتهای پیام