به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا؛ تا ۲ دهه پیش حضور تیم ملی در جام جهانی اتفاقی ویژه به شمار می‌رفت و همه در تکاپو بودند تا صرفا در مهم ترین تورنمنت فوتبالی دنیا حضور داشته باشیم. حالا که برای سومین دوره پیاپی در این جام حضور پیدا کرده‌ایم و نیم نگاهی هم به صعود داریم اما یک مساله هیچ تغییری با همان ۲ دهه پیش نکرده که هیچ، شاید حتی بدتر هم شده است. مساله‌ای به نام آماده‌سازی!
پایان ماموریت صعود؛ آغاز ماموریت آماده‌سازی
بیایید اندکی به عقب برگردیم. به بهمن ۱۴۰۰ که صعودمان قطعی شد. هرچند که مدتی قبل‌تر از آن هم درصد احتمال صعود ما بسیار بالا بود و می‌توانستیم برنامه‌ها را برای آماده‌سازی بیشتر آغاز کنیم اما اگر شما درصدی آینده‌نگری در بینش مدیران فدراسیون که بیشتر در گیرودار اختلافات شخصی بودند دیدید، ما هم دیدیم!
متاسفانه در حالی که باید تحت هر شرایطی (چه رئیس فدراسیون در آستانه برکناری باشد و چه خیر) باید روند تیم مشخص باشد و برای فیفا دی‌ها برنامه ریزی کنیم، در این زمینه ذره‌ای پیشرفت حاصل نشد.
چالش اول؛ تغییر سرمربی
بر کسی پوشیده نیست دراگان اسکوچیچ از همان ابتدا پایه‌هایی لرزان نیمکتش را احساس می‌کرد اما با عملکرد خوب خود تا حدودی توانست مردم را با خود همراه کند. در پایان هم با توجه به صعود تیم ملی به جام جهانی همچنان روی نیمکت نشست اما آیا باید به او فرصت داد؟
محسن بیاتی‌نیا، کارشناس فوتبال در این زمینه گفت: باید به اسکوچیچ بها داد. صددرصد موافقم که به او فرصت بیشتری داده شود. ما از مربی چه می‌‌خواهیم؟ اسم یا کارنامه؟ بزرگترین مربیان دنیا هم با جام‌های بدست آمده قضاوت می‌شوند. مگر با نشاندن یک اسم چه اتفاقی برای فوتبال‌مان می افتد؟
دیگر کارشناسان هم کم و بیش اعلام کردند بهتر است با توجه به عملکرد او و آشنایی‌اش با فضای فوتبال ایران به اسکوچیچ فرصت بیشتری داده شود اما همچنان چشم انظار حمایتی ساده از طرف فدراسیون نسبت به ادامه همکاری با اسکوچیچ مانده بودیم زیرا حمایت و قوت قلب به سرمربی خود اولین مرحله آماده سازی است.
احمدزاده، سرمربی ملوان هم با تایید موافقت خود نسبت به ماندن اسکوچیچ گفت: حفظ اسکوچیچ و فرصت دادن به او یک بدعت خوب است به شخصی که زحمت کشیده و در مرحله اول خوب کار کرده زمان دهیم. امیدواریم به اسکوچیچ فرصت حضور جام جهانی قطر و با کادری پخته‌تر داده شود.
بازی‌های تدارکاتی؛ بدون هیچ برنامه!
تمام فوتبال دوستان به این مساله واقفند که هماهنگی با تیم‌های بزرگ تا چه اندازه سخت و البته مهم است اما متاسفانه دغدغعه‌ای در این زمینه بین مسوولین و حتی کادر فنی مشاهده نمی‌شود. پیش از این تمام سرمربیان خودشان به شدت معترض بودند و درخواست‌هایی حداقلی داشتند اما اسکوچیچ با توچه به همان پایه‌های لرزان و عدم اعتماد به نفس حتی درخواست اردو و بازی دوستانه نمی‌کند. او فضا را پر تنش نکرده و این نکته‌ای مثبت است اما اگر جاه‌طلب نباشد و به رویاهای بزرگ فکر نکند، چگونه می‌خواهد ما را به موفقیت برساند؟
از سوی دیگر آن‌قدر فدراسیون فوتبال درگیر حواشی تغییر ریاست است که تیم ملی یک مقوله درجه Nاُم برای مسوولین محسوب می‌شود. بیشتر رسانه‌ها هم تمرکز خود را بر معضلات و افاشگری در خصوص پاداش‌‌های داده شده به اعضای قبلی و کنار گذاشته شدن‌ها گذاشته‌اند. پس بهتر است یک سوزن به خود اهل رسانه هم بزنیم.
رقبا مشغول کارند
بیایید با هم روند آماده‌سازی دیگر تیم‌ها را مرور کنیم. انگلیس دو بازی با مجارستان و ایتالیا در لیگ ملت‌ها خواهد داشت و آمریکا دو بازی با مراکش و اروگوئه به صورت دوستان و دو بازی رسمی هم با گرانادا و اکوادور. دیگر هم‌گروهی ایران هم قطعا دیدارهایی در لیگ ملت‌ها خواهد داشت. پس همین حالا باید قبول کنیم نسبت به آن‌ها عقبیم که البته جبر جغرافیایی در آن بی‌تاثیر نیست اما دیگر آسیایی‌ها چطور؟
کره جنوبی قرار است با برزیل، شیلی، پاراگوئه، چین، ژاپن و هنگ‌کنگ بازی کند و عربستان کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور را. ژاپن هم بازی‌هایی تدارکاتی با پاراگوئه، برزیل، غنا، هنگ‌کنگ، کره و چین را در نظر دارد اما نه سرمربی و نه مسوولین در فکر بازی نیستند. متاسفانه اعتماد به فدراسیون هم با توجه به اظهارات پیشیین و قطعی دانستن بازی مقابل برزیل و آرژانتین کمی در حال از بین رفتن است.
مقایسه با جام‌های جهانی پیشین
ایران از آماده‌سازی پیش از جام البته خاطره تلخی دارد. در اردوی تیم ملی پیش از جام جهانی ۹۸ ایران در دیدار دوستانه شکستی سنگین مقابل رم متحمل شد که منجر به اخراج ایویچ شد. طالبی در نهایت روی نیمکت نشست و نتایج چندان بدی هم نگرفت اما بسیاری اعتقاد داشتند با ایویچ صعود از آن گروه ممکن بود.
در دوره‌های بعد، برانکو و کی‌روش هر دو مطالبه‌گری خاص خود را داشتند. به نحوی که حتی اگر حریف بزرگی حاضر به رویارویی نمی‌شد حداقل بازی‌هایی با حریفان سطح پایین‌تر وجود داشت. شاید بتوان گفت مربیان در این زمینه ریسک پذیر نیستند و دوست ندارند وارد فضای پر تنش شوند اما تیم ملی این روزها با تیم امید هم توانایی هماهنگی بازی ندارد و گله تمام فوتبال‌دوستان از فدراسیون به حق است.
آینده چه می‌شود؟
از حالا تا جام جهانی هنوز هم بیش از ۷ ماه مانده و تمام مشکلات راه‌حل دارد. هرچه سریع‌تر ماهی را آب گل‌آلود بگیریم به سود فوتبال‌مان است. از برگزاری جلسات برای حمایت از اسکوچیچ گرفته تا برگزاری اردوی مفید خارج از کشور یا حتی در کیش و قشم به دلیل شرایط آب و هوایی مشابه با قطر. از هماهنگی بازی های دوستانه کوچک گرفته تا ایجاد وفاق و همدلی بین هواداران تیم ملی.
فرشید طالبی در این رابطه به خبرنگار برنا گفت: اگر با اسکوچیچ از مرحله گروهی صعود کنیم نشان می‌دهیم خواستن توانستن است و در آن صورت ممکن کسانی که دل‌شان با تیم نیست حاشیه ایجاد کنند. اسکوچیچ دوره موفقی در تیم ملی داشته و اصلا دور از انتظار نیست که بتواند اتفاقی بزرگ رقم بزند. امیدوارم هر کسی، حتی من فرشید طالبی اگر می‌خواهد تخریب کند، خاموش باشد. تمام کنید. دنبال اهداف خودتان نباشید. اگر همه انرژی مثبت بفرستند می‌شود اتفاقی تاریخی را رقم زد.
از نکات خوب حرف‌های فرشید طالبی می‌توان به دعوت به آرامش و حمایت از تیم ملی اشاره کرد که اولویت همه هواداران تیم ملی است اما ای‌کاش مسوولین همین حالا به فکر برپایی اردو و هماهنگ حداقل ۵ بازی دوستانه تا جام جهانی باشند. نکته‌ای که قطعا می‌تواند باعث موفقیت و رسیدن به یک افتخار مهم باشد. افتخار و شادی ملی. شادی که هم در انتظار آن هستند.
انتهای پیام//