به گزارش خبرنگار نفت خبرگزاری برنا، بنا بر آمار شرکت ملی صنایع پتروشیمی در سال ۱۴۰۰، کل مصرف گاز طبیعی واحد‌های پتروشیمی حدود ۲۵ میلیارد متر مکعب بوده که از این میزان ۱۱ میلیارد متر مکعب به سوخت و ۱۴ میلیارد متر مکعب به خوراک این واحد‌ها اختصاص یافته است.
با در نظر گرفتن سقف ۵ هزار تومان برای خوراک و 2 هزار تومان برای سوخت این واحد‌ها توسط دولت، درآمد حاصل از فروش گاز به واحد‌های پتروشیمی در سال جاری به ۹۲ هزار میلیارد تومان می رسد. این در حالی است که بدون در نظر گرفتن سقف ۵ هزار تومانی و اعمال نرخ حاصل از فرمول شناور، منابع حاصل از فروش گاز (سوخت و خوراک) به این مجتمع ها، می توانست به بیش از ۱۶۷ هزار میلیارد تومان برسد.
کشور در حالی این هزینه ها را متحمل می شود که هدف اصلی مبنی بر تولید محصولات نهایی و با ارزش افزوده ی بالا توسط شرکت های پتروشیمی حاصل نشده است. در حال حاضر، تولید متانول به عنوان یک ماده ی اولیه ی پتروشیمیایی در تناژ بالا و صادرات آن در دستور کار قرار دارد. به زعم برخی کارشناسان ما در حال تأمین خوراک مورد نیاز شرکت های پتروشیمی برخی کشورها مانند چین و هند هستیم و از این بابت ضرر زیادی را متحمل می شویم.
محمدحسن دیده ور عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران در گفت وگو با خبرنگار نفت و انرژی خبرگزاری برنا ضمن تأیید مضرات خام فروشی اظهار داشت: اگر گازی که در اختیار پتروشیمی ها قرار می گیرد، پالایش شود و آن را کراتین کنیم، مطمئناً ارزش افزوده ی بیشتری برایمان خواهد داشت. الان گاز با قیمت یارانه ای در اختیار پتروشیمی ها قرار می گیرد و آن ها به تولید محصولی به نام متانول می پردازند که ارزش چندانی در بازارهای جهانی ندارد.
وی تصریح کرد: اگر بین قیمت گازی که به پتروشیمی ها می دهیم و متانولی که می فروشند مقایسه ای داشته باشیم، متوجه می شویم که این تولیدات سودی عاید کشور نمی کند. ما ماده ی با ارزشی مانند گاز را در اختیار این شرکت ها قرار می دهیم و آن ها چیزی تولید می کنند که ارزش افزوده ی بالایی برایمان ایجاد نکرده و دستاوردی برایمان ندارد.
دیده ور گفت: وضعیت پتروشیمی ها الان به یک کارد دو لبه تبدیل شده است. از یک طرف برای این شرکت ها هزینه کرده ایم و این صنایع درصدی اشتغال ایجاد کرده اند، بنابراین، نمی توانیم از این سرمایه گذاری صرف نظر و آن ها را تعطیل کنیم. به این ترتیب، مجبوریم خوراک در اختیارشان قرار دهیم. از طرف دیگر، چیزی که پتروشیمی ها تولید می کنند ارزش افزوده ی بالایی ندارد و سودی عاید کشور نمی کند، از این نظر اعطای گاز به عنوان یک ماده ی ارزشمند به آن ها توجیه اقتصادی ندارد.
عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران خاطرنشان کرد: باید تصمیمی بگیریم که منافع کشور و مردم تأمین شود. در واقع الان ما برای شرکت های پتروشیمی چین و هند کار می کنیم و متانول را در اختیار آن ها به عنوان یک ماده ی اولیه قرار می دهیم. آن ها متانول را با قیمت مناسب از ما می خرند و فرآوری شده اش را به خودمان می فروشند و سود خوبی می کنند. دولت باید حداکثر فشار را به پتروشیمی ها اعمال کند و نگذارد متانول به صورت خام توسط آن ها صادر شود. باید به نحوی با استفاده از دستاوردهای شرکت های دانش بنیان یا تهیه ی لیسانس از دیگر کشورها متانول به محصولات دیگر تبدیل شود و آن ها را بفروشیم.
وی افزود: بسیاری از اورهال ها و تعمیرات اساسی شرکت های پتروشیمی در فصل گرما انجام می شود. اگر بتوانیم این اقدامات را به فصل سرما انتقال دهیم و گازی که به عنوان خوراک پتروشیمی ها استفاده می شود را در اختیار نیروگاه ها بگذاریم و به صادرات گازوئیل آزاد شده بپرداریم، اقدام بسیار خوبی صورت می گیرد. با صادرات گازوئیل می توانیم از منافع چند میلیارد دلاری آن بهره مند شویم.
دیده ور در پایان تأکید کرد: قیمت خوراک پتروشیمی ها باید بر اساس قیمتی که دیگر شرکت ها در اقصا نقاط جهان برای تهیه ی مواد اولیه ی خود می پردازند، مشخص شود. البته لازم است که ما به عنوان کشور دارنده ی منابع عظیم انرژی، حمایتی از شرکت ها داشته باشیم اما نباید این حمایت به اندازه ای باشد که سودآوری برای کشور زیر سوال برود.
انتهای پیام/