به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ محمد حمزهای کارگردان فیلم سینمایی «کاپیتان» با اشاره به پروسه تولید فیلم گفت: من دوست دارم در حوزههای متفاوت ژانرهای متنوع را تجربه کنم. در این چند ماه، سعی کردم به قصههایی فکر کنم که مربوط به آدمهاست و شرایط اجتماعی را به تصویر میکشد، تا اینکه با بنیاد سینمایی فارابی همکاری را آغاز و تصمیم گرفتیم که این موضوع را کار کنیم.
کارگردان فیلم درباره چالش کار با بچه ها در سینما گفت: این بچه ها عالی بودند. امیرحسین (نقش عیسی در فیلم) دو ماه تمام هر روز دو و نیم سه صبح از مهرشهر کرج می آمد و نیمه شب به خانه برمیگشت، او در این کار کلی وزن کم کرد و تلاشش عالی بود.
حمزهای درباره بازیگران کودک فیلم نیز توضیح داد: همیشه معتقد هستم که فیلمنامه اساس فیلم است و متن میتواند لوکیشن و جزییات را تعیین کند. برای پیدا کردن بازیگرهای کودک، از کوچه و خیابانها شروع کردیم و حتی زمینهای فوتبال را گشتیم. تا اینکه به ذهنم رسید تا کودکی که در فیلم «ملاقات خصوصی» بازی کرده است را پیدا کنیم. در نهایت برای نقش اصلی امیرحسین بیات را پیدا کردیم و تولید را شروع کردیم.
کارگردان فیلم «کاپیتان» ادامه داد: من نگاه رئالیستی به این موضوع و فیلم نداشتم، اگر نگاه صرفا واقعی داشتیم محال بود بچه ها بتوانند با بیماری سرطان اینچنین جست و خیز کنند.
وی درباره دلیل انتخاب پژمان بازغی در این فیلم سینمایی اضافه کرد: برای نقش کرامت، به پژمان بازغی پیشنهاد دادیم و ایشان هم مانند هر بازیگری، فیلمنامه را خواندند و سپس ایفای این نقش را قبول کردند.
حمزهای با اشاره به اینکه بزرگترین چالش این بود که بتوانیم بازیگران کودک را جلوی دوربین ببریم، بیان کرد: ما با نویسنده در مرحله پیشتولید مدام با هم گپ میزدیم و برای هر نقش بسیار تامل میکردیم و بزرگترین سختی کار برای ما این بود که این کودکان بازیگر را بتوانیم جلوی دوربین ببریم.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا برای نقش عیسی لحن کوچه و بازاری در نظر گرفته است، بیان کرد: عیسی کاراکتر و موقعیت اجتماعی دارد که مادر بالای سرش نبوده و پدرش مدام سرکار است و او کمی خودساخته است و این خودساختی در لحن و شخصیت فیلمش دیده می شود.
کارگردان «کاپیتان» بااشاره به لهجه ترکی و فارسی کاراکتر عیسی تشریح کرد: زمانی که امیرحسین بیات را انتخاب کردم، میدانستم که بازیگر خوبی است منتها مشکلی که داشتم، لهجه ترکی بود. سعی کردیم که لهجهاش را از بین ببریم اما نتوانستیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم که به کاراکتر پژمان بازغی (بازیگر مقابل نقش عیسی) لهجه ترکی را اضافه کنیم.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا کاراکتر آبادانی و بلوف و سیاه چهره بودنش به کلیشه تبدیل نشده است، گفت: نه من این طور فکر نمیکنم؛ ما در فیلم چند بچه داشتیم که جغرافیای مختلف کشورمان را نمایندگی میکردند من از بلوف زدن پرهیز دارم و این را شیرزبانی میدانم.
حمزهای در جواب به این سوال که چرا در برخی از سکانسها پژمان بازغی لهجه آذریاش از بین میرود، توضیح داد: پژمان بازغی میتوانست به خوبی لهجه آذری را به خوبی دربیاورد. در دو سکانس کاستی وجود دارد که به ایشان مربوط نیست. این نبود لهجه در دو سکانس به دلیل این بود که آن سکانسها را در اوایل فیلمبرداری گرفتیم و آن زمان هنوز شک داشتیم که لهجه این کاراکتر در چه میزانی باشد. در نسخه بعدی با صداگذاری این مشکل را حل میکنیم.
این کارگردان درباره میزبان بیان واقعیت بیماری سرطان در فیلم گفت: من در داستان فیلم از شکل واقعی ماجرا فاصله گرفتم، من هم فضای بیماری های سرطانی می شناسم، چون پدرم را با این بیماری از دست دادم. اگر میخواستیم از واقعیت نعل به نعل سرطان را در فیلم دنبال کنیم اساسا «کاپیتان» شکل نمیگرفت. من قدری تخیل کردم و به جز در چند صحنه، در فیلم به بیماری نزدیک نمیشویم.
او اضافه کرد: بچه های مبتلا به سرطان این شرایط و پویایی را ندارند و پدر و مادر همراهشان است؛ ولی ما به بهانه های مختلف همراه ها را از داستان خارج میکردیم تا داستان، داستان بچه ها باشد.
حمزه ای در پاسخ به این پرسش که آیا علاقه شخصی شما کار کردن در حوزه بیماری و سلامت است، بیان کرد: من فیلمی برای تلویزیون ساخته بودم به نام «حبیب آقا» که دچار آلزایمر میشود و زندگیاش تحت الشعاع قرار میگیرد. فکر میکنم ما در زمانهای زندگی میکنیم که این بیماریها وجود دارد و بر آدمهای اطراف هم تاثیر دارد.
حمزه ای در ادامه بیان داشت: دوستانی که در حوزه رسانه من را می شناسند، میدانند من بیست و چند ساله کار کردم، انواع تولیدات و فیلمهای کوتاه را ساختم و فیلم سینمایی بهنام «آذر» را کارگردانی و با آدم های مختلف کار کردم و هیچ داستان و ماجرایی با تهیه کننده نداشتم و هر کاری دلم خواست در حوزه تولید انجام دادم.
حمزه ای در پایان عنوان کرد: من نه شعار می دهم نه اهل شعار دادن هستم. کار کردن با کودکان بسیار شیرین بود و این بازیگران هم درجه یک بودند. به همین دلیل فکر نکنم فعلا فیلم ساختن را در این حوزه ادامه دهم و به مدتی فاصله نیاز دارم. باید بگویم فقط و فقط امید بود که من را ترغیب کرد که به سراغ این داستان بروم. تنها چیزی که من را امیدوار می کند که ادامه دهم امید به تغییر و امید به پیشرفت و … است.
انتهای پیام/