به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ محمدعلی باشه‌آهنگر کارگردان فیلم «سینما متروپل» گفت: سال ۵۹ آبادان به محاصره افتاد و آنچه بایستی مقاومت مردم را برجسته می‌کرد حضور و نگاه فرهنگی بود که در خود سینما متروپل انجام می‌شد. من بچه همان متروپل هستم. شاید آنجا سی قدم هم نبود. همان زمان ما و تعدادی از بچه ها تصمیم گرفتیم سینما راه بندازیم و فیلم را به نمایش بگذاریم و بقیه این ماجراها را در فیلم می‌بینید.
کارگردان فیلم ادامه داد: نسخه اصلی ۱۹۰ دقیقه است اما نسخه‌ای که شما تماشا کردید، ۱۳۷ دقیقه است. فیلم هنوز ۴۰ درصد از کارهای جلوه‌های ویژه‌اش مانده است. درباره اکران فیلم هم نمی‌دانم چه زمانی فرصت پیش آید. ما اکنون در وضعیت محاصره‌ای هستیم و از آینده خبر نداریم.
محمدعلی باشه آهنگر کارگردان فیلم در پاسخ به این سوال که آیا در فیلم، آبادان نماد ایران و سینما نجات بخش اوست، گفت: فیلم پیچیدگی خاصی ندارد و من معتقدم فراتر از هر چیزی فرهنگ و هنر، روح‌ها و قلب‌ها و انسان‌ها را به ویژه در کشور ما نزدیک کند.
وی افزود: «متروپل» درامی با داستانک‌های مختلف است که هر کدام با درام اصلی پیش می‌روند. در واقع، در یک شهر محاصره شده، قصه‌های متعددی وجود دارد و پیش می‌روند. حتی فکر می‌کنم نکاتی وجود داشت که باید بیشتر درباره آن‌ها در فیلم صحبت می‌کردیم.
کارگردان «سینما متروپل» در پاسخ به این سوال که مخاطب در سینمای شما کجاست و فیلم‌های دیگرتان مثل فیلم «سرو زیر آب» با هزینه کلان ساخته شده است اما مخاطب ندارد، اظهار کرد: هر فیلمی مخاطب خودش را دارد. شما که سوال پرسیدید، می‌دانید هزینه فیلم «سرو زیر آب» چقدر شده است؟ و کسی پاسخگو نبود. اگر «سرو زیر آب» در زمان و شرایط مناسب‌تری اکران می‌شد، حتما شرایط بهتری را تجربه می‌کرد. این فیلم سند تاریخی در حوزه شهدای اهواز است. شما سندی گویاتر از این فیلم درباره این موضوع نمی‌بیند. آیا با این پژوهش تاریخی هم مخالفید؟ هر فیلمی مخاطب خودش را پیدا می‌کند.
کارگردان «سینما متروپل» درباره موسیقی متن و اینکه چرا باوجود استفاده از آثار مکس ریشتر، اسمی در آن در فیلم نیامده است، توضیح داد: اسامی تمامی فیلم‌هایی که در فیلم به نمایش درآمده، در تیتراژ آورده شده است اما اسامی موسیقی‌ها نیامده و نکته شما درست است.
باشه‌آهنگر در جواب به این سال که آیا فیلم «سینما متروپل» شبیه به «سینما پارادیزو» است، اظهار کرد: برخی اتفاق‌هایی که در فیلم می‌بینید، برای شخص من در دهه شصت افتاده است. ما تلاش کردیم ارجاعاتی به «سینما پارادیزو» نداشته باشیم. فیلم‌های زیادی درباره سینما ساخته شده است و در آینده هم حتما ساخته خواهد شد.
کارگردان فیلم در پایان درباره ایده گرفتن از فیلم‌های دیگر خاطرنشان کرد: من جز یکی از فیلم‌ها، بقیه آثار را ندیدم که از آن‌ها ایده بگیرم. داستان فیلم برای خود من اتفاق افتاده است یعنی هر آنچه که می‌سازم، درصد بالایی از آن برایم رخ داده است و من در خلا فیلم نمی‌سازم. حتی عکس آپارتچی آن زمان و آن داستان را دارم.
انتهای پیام/