خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ مجموعه جدیدی از اسناد در رابطه با گذشته داوینچی در آرشیو دولتی فلورانس پیدا شده است که داستان جدیدی را روایت می‌کند. این اسناد توسط یکی از اساتید ادبیات دانشگاه L’ Orientale ناپل ایتالیا به نام Carlo Vecce یافت شده‌اند. وی در اقدامی عجیب یافته‌های خود را در یک رمان تاریخی به‌نام لبخند کاترینا (نام مادر لئوناردو داوینچی) منتشر کرده است. رمانی که صرفا یک داستان نیست و بر پایه یافته‌های دقیق پژوهشی نگارش شده است.
در اسناد جدید گفته شده که مادر لئوناردو داویینچی دختری نوجوان از اهالی قفقاز بوده است. او روزی از این مناطق کوهستانی دزدیده شده و سپس در انتهای مسیری طولانی به‌عنوان برده به ایتالیا می‌رسد. این خلاصه چیزی است که در یک سند ۶۰۰ ساله از فلورانس خواهید دید. اگر این یافته‌ها درست باشند باید گفت که لئوناردو داوینچی که به‌عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان و دانشمندان ایتالیا در رنسانس شناخته می‌شد، کاملا ایتالیایی نیست.
Vecce در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که مادر داوینچی پس از جدا شدن اجباری از خانواده‌اش بارها به‌عنوان یک برده در قسطنطنیه و سپس در ونیز فروخته شده است تا اینکه در نهایت به فلورانس در ایتالیا برسد. در آنجا نیز وی با یک مسئول ثبت اسناد به‌نام Piero da Vinci آشنا می‌شود. فردی که او را به‌عنوان پدر داوینچی می‌شناسیم.
داوینچی بیشتر در میان جهانیان به‌خاطر نقاشی معروف مونالیزا شناخته می‌شود؛ اما در واقع او یک هنرمند، معمار، مهندس، آناتومیست و دانشمندان ماهر بود. آثار و مشاهدات علمی وی را نیز می‌توان در ده‌ها دفترچه‌ای که از خود به‌جا گذاشته مشاهده کرد. در این دفترچه‌ها علاوه بر نقاشی‌های دقیقی از آناتومی بدن انسان، طرح‌های اولیه‌ای از دوچرخه، هلیکوپتر، تانک و حتی هواپیما نیز دیده می‌شود.
تبارشناسان تاکنون در رمزگشایی از اسرار گذشته و سرگذشت اجداد لئوناردو داوینچی با مشکل مواجه بوده‌اند. البته آنها با اجداد پدری وی آشنا بودند؛ اما فکر می‌کردند که مادر وی صرفا دختر یتیمی در یک مزرعه مخروبه بوده و آنجا به Piero آشنا شده است. هرچند که در میان اسناد تازه یافت شده فلورانس یک گواهی لاتین قرار دارد که در آن آزاد کردن کاترینا از بردگی را در تاریخ ۲ نوامبر ۱۴۵۲ تایید می‌کند. این سند توسط پیرو امضا شده است.
یک سال پیش از این اتفاق پیرو کاترینا را زمانی که به‌عنوان یک دایه خانگی توسط یک شوالیه فلورانسی خریداری شده بود، ملاقات کرد. شخصی که سند آزادی کاترینا را امضا کرد همان فردی بوده که او را وقتی که یک برده بود دوست داشت و از او صاحب یک پسر شد.
Vecco بر این باور است که اضطراب بالای پیرو در هنگام نوشتن سند آزادی نیز باعث شده اشتباهات کوچکی در تنظیم آن داشته باشد. زیرا باردار کردن برده فردی دیگر جرم تلقی می‌شد. همچنین آنها هرگز با هم ازدواج نکردند.
برخی از افراد با نتیجه‌گیری Vecco در رابطه با اسرار سرگذشت والدین لئوناردو داوینچی موافق و برخی هم مخالف هستند. به‌عنوان مثال Paolo Galluzzi، رئیس افتخاری موزه گالیله در فلورانس مدارک ارائه شده توسط Vecco و داستان مادر برده را کاملا منطقی می‌داند و آن را قوی‌تر از داستان پیشین ارزیابی می‌کند.
هرچند که برخی دیگر از تاریخدانان همچون Martin Kemp، استاد تاریخ هنر از دانشگاه آکسفورد مخالف این روایت هستند. به باور وی در آن زمان کاترینا نامی رایج برای بردگانی بود که به‌زور مسیحی می‌شدند؛ بنابراین این اسناد می‌توانند به هر فردی اشاره داشته باشند. کمپ هنوز داستان مادر روستایی را محتمل‌تر می‌داند. هرچند که این داستان نمی‌تواند جنجال بزرگی درباره اسرار سرگذشت لئوناردو داوینچی ایجاد کند.
انتهای پیام/