به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری برنا، در میانه جنگ اوکراین، بحران جهانی غذا، بحران انرژی و البته شوک افزایش قیمتها در بازارهای داخلی، یک پیشنهاد جالب توجه در خرداد ماه ۱۴۰۱ روی میز مدیران قرار داد.
یک هیئت تجاری روسی، اخیرا به ایران آمد و در گفتگو با برخی اعضای اتاق بازرگانی تهران، پیشنهاد کردند که ایران حدود ۱۰۰ هزار هکتار زمین کشاورزی در روسیه در اختیار بگیرد و به «کشاورزی فراسرزمینی» بپردازد.
این پیشنهاد در نوع خود کمسابقه است و به دلیل شرایطی که ایران و روسیه در آن قرار دارند، شاید از همیشه هم به اجرا نزدیکتر باشد.
کشت فراسرزمینی به معنای کاشت انواع محصول در سایر کشورها و واردات آن به ایران است.
این نوع کشت، موضوعی است که طی چند سال اخیر در کشورمان مطرح شده و اکنون اهمیت آن با توجه به وقوع خشکسالی در بسیاری از استانها، محدودیت شدید منابع آبی و تأثیر آن بر وضعیت معیشتی مردم بیش از هر زمانی نمایان است.
براین اساس، کشت فرا سرزمینی با توجه به کمبود منابع آبی در ایران، محدودیت در فعالیتهای بخش کشاورزی و جلوگیری از بروز مشکلات جدی در پایداری امنیت غذایی در کشور مورد توجه وزارت کشاورزی و دولت قرار گرفته است.
بنا به گفته کارشناسان، اولین و مهمترین مزیت کشت فرا سرزمینی جلوگیری از هدررفت آب است، با توجه به شدت بحران آب در کشور باید در جهت بهرهوری کشاورزی موجود و استفاده از روشهای آبیاری و کاشت، داشت و برداشت نوین و کاشت محصولات آب بر در سایر کشورها و ایجاد کشت فرا سرزمینی گام برداشت.
مزیت دوم این طرح افزایش تولید محصولات کشاورزی و آسودگی خیال از تامین امنیت غذایی است.
طبق آمار اعلامی وزارت جهاد کشاورزی، در حال حاضر ۹۰ درصد از محصولات روغنی و بخش قابل توجهی از برنج مصرفی کشور وارداتی است.
به همین دلیل ایرادی ندارد که محصولات راهبردی مثل گندم، خوراک دام و دانههای روغنی بهوسیله کشاورزان ایرانی در خارج از مرزهای کشور کشت و تولیدشده و برای تامین نیازهای داخلی مورد استفاده قرار گیرد.
ضمن اینکه تبدیل فناوری و دانش به محصول، یکی دیگر از مزایای کشت فراسرزمینی بهشمار میآید.
نمونههای موفق کشت فراسرزمینی امارات با دارا بودن تنها ۲۵۴هزار و ۹۱۸ هکتار قسمت اعظم محصولات کشاورزی موردنیاز خود را از طریق واردات تامین میکند.
براساس این گزارش، با توجه به مسائل مربوط به تناوب کشت در زمین های زراعی نمی توان گفت که تنها یک محصول خاص در کشت فراسرزمینی کشت شود.
لذا بطور همزمان حداقل سه محصول مختلف باید بصورت متناوب و سالانه در یک زمین زراعی کاشته شود تا هم شاهد افزایش بهرهوری در تولید محصول شود و هم عاملی برای مبارزه با آفات و بیماریها باشد.
انتهای پیام/