تنگی مجرای ادرار در زنان به ندرت دیده می‌شود. مردان مجرای ادرار طولانی تری دارند و ادرار باید مسافت بیشتری را برای خروج از بدن طی کند. این امر منجر به افزایش احتمال بیماری‌های مجرای ادرار می‌شود.
تنگی مجرای ادرار در نتیجه زخم در مسیر خروج ادرار ایجاد می‌شود. جای زخم باعث باریک شدن مجرای ادرار شده و ادرار کردن را سخت می‌کند. این عارضه می‌تواند باعث درد شود. در صورت عدم درمان، تنگی مجرای ادرار می‌تواند منجر به سنگ کلیه و عفونت‌های دستگاه ادراری شود.
انقباض مجرای ادرار باعث تنگی مجرای ادرار می‌شود. این اتفاق معمولا به دلیل التهاب بافت یا وجود زخم، رخ می‌دهد. تنگی مجرای ادرار می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. پسران جوانی که تحت عمل جراحی هیپوسپادیاس (روشی برای اصلاح پیشابراه توسعه نیافته) و مردانی که کاشت آلت تناسلی انجام داده‌اند، بیشتر در معرض تنگی مجرای ادرار قرار دارند.
آسیب استرادل یک نوع ترومای رایج است که می‌تواند باعث تنگی مجرای ادرار شود. آسیب استرادل شامل ضربه خوردن به نزدیک کیسه بیضه می‌شود، مانند افتادن روی میله دوچرخه.
سایر علل احتمالی تنگی مجرای ادرار عبارتند از:
علل نادر عبارتند از:
تنگی مجرای ادرار علائم متعددی دارد که این علائم می‌توانند خفیف یا شدید باشند. برخی از علائم تنگی مجرای ادرار عبارتند از:
پزشکان ممکن است از چندین روش برای تشخیص تنگی مجرای ادرار استفاده کنند.
شما باید تمام علائمی که دارید را به پزشک توضیح دهید. همچنین پزشک از شما درباره بیماری‌ها یا روش‌های پزشکی که در گذشته استفاده کرده‌اید هم سوال می‌پرسد.
معاینه آلت تناسلی به سادگی به پزشک کمک می‌کند تا تنگی مجرای ادرار را تشخیص دهد. به طور مثال، پزشک با معاینه به راحتی می‌تواند، قرمزی، تورم و ترشحات مجرای ادرار را تشخیص دهد.
برای تشخیص قطعی تنگی مجرای ادرار، پزشک چند آزمایش انجام می‌دهد:
درمان تنگی مجرای ادرار به محل وقوع، علائم و وضعیت سلامت کلی فرد بستگی دارد. اگر فرد علائم خاصی نداشته باشد، معمولا پزشک مراقبت را توصیه می‌کند تا ببیند که مشکل خود به خود رفع می شود یا خیر. اگر فرد دچار احتباس ادراری شدید شده باشد، پزشک ممکن است قرار دادن یک کاتتر مخصوص به نام سوپراپوبیک را توصیه کند.
این کاتتر زمانی استفاده می‌شود که پزشک نتواند کاتتر معمولی را از طریق مجرای ادرار وارد کند. این کاتتر از طریق شکم و از بالای استخوان شرمگاهی به مثانه وارد می‌شود.
سایر روش‌های درمان عبارتند از:
تنگی مجرای ادرار حتی پس از درمان ممکن است دوباره رخ دهد. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد به مداخلات جراحی دیگری نیاز داشته باشد.
گاهی اوقات امکان پیشگیری از ابتلا به تنگی مجرای ادرار وجود ندارد. اما اقداماتی وجود دارند که فرد با آنجام آن‌ها می‌تواند احتمال ابتلا به تنگی مجرای ادرار را کاهش دهد.
در ادامه به چند روش پیشگیری از تنگی مجرای ادرار اشاره می‌شود:
جلوگیری از وارد شدن آسیب فیزیکی نیز می‌تواند در پیشگیری از تنگی مجرای ادرار موثر باشد. شما می‌توانید در حین ورزش از محافظ‌های آلت تناسلی استفاده کنید.
اگر ادرار کردن برایتان دردناک است یا مثانه به خوبی تخلیه نمی‌شود؛ سریعا به پزشک مراجعه کنید. این حالت ممکن است در نتیجه تنگی مجرای ادرار، سنگ کلیه یا زرگ شدن پروستات، ایجاد شده باشد. سایر مشکلات ادراری مثل وجود خون در ادرار یا بی‌اختیاری ادرار نیز باید حتما تحت پیگیری قرار گیرند.
باید حتما به علائم خود توجه کنید و به موقع به پزشک مراجعه کنید. اگر ادرار به مثانه برگردد، خطر عفونت مجاری ادرار، مثانه و حتی کلیه‌ها وجود خواهد داشت. این حالت می‌تواند به مشکلات سلامتی جدی منجر شود. البته این عفونت‌ها با مصرف آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. تنگی مجرای ادرار می‌تواند باعث التهاب پروستات شود که به آن پروستاتیت می‌گویند. پروستاتیت با مصرف آنتی بیوتیک و سایر دارو‌ها قابل درمان است.
تنگی مجرای ادرار، باعث دشوار شدن تخلیه ادرار می‌شود. خوشبختانه تنگی مجرای ادرار قابل درمان است. در برخی موارد یک روش درمانی با استفاده از کاتتر کفایت می‌کند، اما اگر تنگی مجرای ادرار شدید باشد ممکن است نیاز به جراحی باز باشد.
به خاطر داشته باشید که تنگی مجرای ادرار حتی در صورت درمان، ممکن است دوباره اتفاق بیافتن، بنابراین بهتر است دائما با متخصص اورولوژی در ارتباط باشید. انجام اقداماتی برای جلوگیری از آسیب فیزیکی و عفونت نیز موثر است.
محتوای این مطلب تبلیغاتی است و توسط سفارش‌دهنده، تهیه و تنظیم شده است