به گزارش برنا؛ ۱۴ فروردین سال ۱۳۵۶ مردی در رشت درگذشت که خدماتش در شهر رشت و تاثیرگذاریش آن‌قدر زیاد بوده که به مسیح رشت معروف شده است، مردی که به عنوان اولین موسس داروخانه شبانه‌روزی و اولین خانه سالمندان در ایران معروف است.
آرسن میناسیان سال ۱۲۹۵ شمسی در یک خانواده مسیحی در شهر رشت به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند. زندگی حرفه‌ای‌اش فراگیری و ساخت داروهای سنتی بود. در جوانی دو سال در شهر قزوین زندگی کرد و در این شهر در یک داروخانه و نزد یک داروساز ساخت دارو را یاد گرفت.
بعد از بازگشت از قزوین، دارو می‌ساخت و با قیمت پایین و یا رایگان در اختیار مردم بی بضاعت قرار می‌داد. با شروع جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط نیروهای متفقین، بیکاری و گرانی گریبان مردم را گرفته و این امر سبب شده بود تا بسیاری از بیماران توان خرید دارو را از دست بدهند ولی آرسن دارو را مجانی در اختیارشان می‌گذاشت.
گفته می‌شود در همان زمان که بیماری تیفوس و تیفوئید در گیلان شیوع پیدا می‌کند، آرسن تا پاسی از شب بیدار می‌ماند تا دارو بسازد، از طرفی گاهی هم او شبانه به تهران می‌رفت مواد اولیه داروها را تهیه می‌کرد به رشت بازمی‌گشت و تا صبح در داروخانه مشغول ساختن دارو می‌شد و همین شب بیداری‌ها، او را به این فکر انداخت تا داروخانه را شب‌ها نیز باز نگه دارد و بدین طریق اولین داروخانه شبانه‌روزی گیلان و ایران دایر شد.
بدین ترتیب او توانست اولین داروخانه شبانه روزی ایران یعنی «کارون» را در سال ۱۳۱۹ تأسیس کند. همچنین خدمات انسان دوستانه موسیو آرسن موجب شد، دانشگاه تهران به او دکترای افتخاری داروسازی اعطا کند.
تاسیس اولین خانه سالمندان
گفته می‌شود یکی از مشتری‌های داروخانه که برای مادر پیرش از آرسن دارو می‌گرفت، سرنوشت مادرش را که ناتوان بود و احتیاج به مراقبت شبانه‌روزی داشت تعریف کرد و آرسن که تشنه خدمت به مردم بود با شنیدن صحبت‌های آن مرد به فکر تأسیس خانه سالمندان افتاد.
آرسن رئیس هیئت ارمنی‌های رشت، و یکی از اعضاء انجمن شهر نیز بود. بدین ترتیب او با کمک مردم خیر رشت از جمله «محمد جعفر چینی‌چیان»، محمدرضا حکیم‌زاده لاهیجی، «آیت الله ضیابری»، «حاج رضا عظیم زاده» و «حاج آقا استقامت» در محله سلیمانداراب رشت و نزدیک مزار میرزا کوچک خان زمینی در اختیار او گذاشتند و اولین کلنگ خانه سالمندان و معلولین ایران زده شد.
با تأسیس خانه سالمندان و معلولین آرسن بیشتر وقتش را در آنجا صرف می‌کرد، در این حد که داروخانه را واگذار کرده بود.
تشییع با شکوه
غروب ۱۴ فروردین سال ۱۳۵۶ که مانند روزهای دیگر در آسایشگاه مشغول به کار بود، پرستاران متوجه وضعیت غیرعادی آرسن شدند، او به سختی نفس می‌کشید، از دست پزشکان هم کاری برنیامد و آرسن میناسیان درگذشت.
تشییع جنازه او یکی از پرشکوه‌ترین و شلوغ‌ترین تشییع جنازه‌هایی بود که رشت برگزار شده است. در مراسم او هم شورای خلیفه گری ارامنه و هم ارامنه رشت حضور داشتند و هم دسته‌های زنجیر زنی و سینه زنی مسلمانان به یاد یک خیر مسیحی در محلات رشت به راه افتاد.
گفته می‌شود با وجود مسیحی و ارمنی بودن، موسیو آرسن مورد احترام مسلمانان بود به گونه‌ای که پس از وفاتش درسال ۱۳۵۶ بازار رشت تعطیل شد و مردم رشت یا حسین‌گویان تابوت او را همراهی کردند. آرسن در میان دوستدارانش در حیاط مدرسه «م. آهور دانیان» رشت به خاک سپرده شد.
خیابان منتهی به آسایشگاه خیریه رشت نیز با نام این نیکوکار نامگذاری شده است.