به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ با انتشار قسمت شانزدهم رئالیتی شوی «پدرخوانده» توسط پلتفرم فیلم‌نت در تاریخ 14 فروردین 1402، پخش فصل اول این مسابقه به پایان رسید. آن‌طور که کامبیز دیرباز در آخرین قسمت فصل اول «پدرخوانده» اعلام کرد، این مسابقه در زمان پخش به پربیننده‌ترین رئالیتی شوی شبکه نمایش خانگی تبدیل شد. یک گشت‌وگذار سریع در فضای مجازی هم نشان می‌دهد که واکنش‌ها به رئالیتی شوی «پدرخوانده» عموما مثبت بوده است. در این مطلب به پنج عاملی پرداخته‌ایم که به موفقیت «پدرخوانده» کمک کرده‌اند.
فضاسازی
هرچند جنس بازی مافیا بیش از فیلم‌های گنگستری به آثار پلیسی یا جاسوسی شباهت دارد، اما طبیعتا کسانی که نام این بازی را انتخاب کرده‌اند به آثار مافیایی فکر کرده بودند. «پدرخوانده» بیش از نمونه‌های دیگر رئالیتی شوهای ساخته‌شده بر اساس بازی مافیا، حس‌وحال آثار گنگستری را دارد. این‌بار ماجرا از حد طراحی لباس فراتر رفته و تمام فضاسازی کار را در بر گرفته است. ابوطالب با تجربه ساخت محصولات موفق دیگری در این زمینه، این‌بار یک گام به جلو برداشته است. بنابراین می‌توان «پدرخوانده» را یکی از پخته‌ترین آثاری دانست که با محوریت بازی مافیا ساخته شده‌اند.
دراماتیک کردن بازی
یکی از ویژگی‌های جذاب بازی مافیا این است که از هسته ساده‌ای تشکیل شده است که می‌توان به شکل‌های مختلفی پیچیده‌ترش ساخت. ابوطالب و همکارانش در «پدرخوانده» با اضافه‌کردن نقش‌ها و امکانات تازه، به افزایش بار دراماتیک اثر کمک کرده‌اند. بنابراین با مسابقه‌ای روبه‌روییم که تقریبا تحت هیچ شرایطی پیش‌بینی‌پذیر نیست. در فصل اول «پدرخوانده» بارها، زمانی که به‌نظر می‌رسید یکی از دو طرف بازی در شرایط پیروزی قرار گرفته‌اند، بیرون آمدن یک کارت یا استفاده یکی از بازیکنان از توانایی ویژه‌اش، ورق را برگردانده است.
اجرای کنترل‌شده دیرباز
حضور یک گرداننده ماهر برای افزایش جذابیت بازی مافیا ضروری است. کامبیز دیرباز با حضوری حرفه‌ای و کنترل‌شده، نقش مهمی در کیفیت نهایی «پدرخوانده» ایفا کرده است. دیرباز سعی می‌کند با بازیکنان فاصله داشته باشد و بیش‌ازحد به آنها نزدیک نشود. با این وجود با شوخی‌های به‌موقع و حتی (در مواردی) انتقادهای ملایم از بازی بازیکنان (به‌عنوان مثال می‌توان به پرسش او از شکیب شجره در پایان قسمت اول فینال اشاره کرد) موفق به ایجاد تعادل در جو بازی شده است.
بازیکنان حرفه‌ای
ترکیب بازیکنان انتخاب‌شده هم یکی از عواملی است که به موفقیت «پدرخوانده» کمک کرده است. تعدادی از این بازیکنان پیش‌تر در مسابقات دیگری که با محوریت بازی مافیا ساخته شده‌اند (مثل «شب‌های مافیا» یا «شهروند و مافیا») حضور داشتند و تجربه آنها به کمک «پدرخوانده» آمد. شاید به‌طور ویژه بتوان از امیرعلی نبویان، مجید واشقانی، بهاره افشاری و بهنام تشکر به‌عنوان چهار بازیکنی نام برد که در قسمت‌های مختلف «پدرخوانده» درخشیدند. در کنار آنها حضور بازیکنان دیگری همچون معین زندی و علی صبوری باعث شد تا در قسمت‌های مختلف «پدرخوانده» با تقابل‌های جذابی روبه‌رو باشیم.
کیفیت اجرایی
تدوین، صداگذاری و شکل استفاده از موسیقی هم نقش مهمی در افزایش بار دراماتیک «پدرخوانده» ایفا کرده است. به‌عنوان مثال، می‌توان نمونه‌هایی از استفاده مناسب از قابلیت‌های تدوین در «پدرخوانده» را ذکر کرد. کات‌های به‌موقع، بهره‌گیری به‌اندازه و مناسب از حرکت آهسته، استفاده از نماهایی از فیلم‌های مهم سینمای جهان همچون «جوکر» و «اینسپشن» برای ایجاد این‌همانی میان بازیکنان «پدرخوانده» و شخصیت‌های آن فیلم‌ها، و استفاده درست از فلاش‌بک برای ارجاع به سخنان و رفتارهای قبلی بازیکنان که در ادامه قرار است نقش مهمی پیدا کند، همگی از ویژگی‌های قابل توجه تدوین رئالیتی شوی «پدرخوانده» محسوب می‌شوند.
سارا شاهرودیان
انتهای پیام//