به گزارش خبرگزاری برنا؛ گرفتگی عضلات به آن احساسی در اندام غیر ارادی و ماهیچه‌های فرد گفته می‌شود که راحت آزاد نمی‌شوند. به بیان دیگر ماهیچه‌هایی متعددی در بدن شناخته شده‌اند که در هنگام حرکات ارادی و غیر ارادی حرکت اندام انسان را حمایت می‌کنند، وقتی این عضلات به صورت غیرارادی منقبض می‌شوند، اگر این گرفتگی پایدار باشد به آن اسپاسم پایدار یا گرفتگی عضلات می‌گویند که در لفظ عامیانه آن را قولنج می‌نامند.
قولنج در طب سنتی چیست؟
اما در واژگان اطبای قدیم به هر نوع گرفتگی، درد یا کشیدگی در اندام بدن قولنج می‌گفتند. قولنج بیماری محسوب نمی‌شود و در بسیاری موارد علتی جز حرکت ناگهانی و گرفتگی یک یا چند عضله در قسمتی از بدن نیست. تقریباً همه انسان‌ها در طول زندگی خود قولنج عضلانی را تجربه کرده‌اند و در مواردی این قولنج یا اسپاسم پایدار چند روز طول کشیده است.
قولنج که در علم طبابت قدیم به درد‌های پیچشی و ناراحت‌کننده عضلات، کلیه، روده، شکم یا اعضای مجاورش نیز گفته می‌شد، از ریشه واژه یونانی کلون colon گرفته شده است و بسیاری از انواع آن امروز به عنوان یک بیماری خطرناک شناخته می‌شوند و بسیاری از آن علتی جز گرفتگی عادی عضلات ندارند.
درمان خانگی قولنج در طب سنتی
یکی از روش‌های مؤثر در تسکین قولنج‌های معمولی استفاده از عصاره زنجبیل است. به این منظور باید یک قاشق چای‌خوری عصاره تهیه شده از زنجبیل را با یک قاشق چای‌خوری آبلیمو و کمی نمک و مقداری شکر ترکیب کرده و بنوشید. البته این می‌تواند با آب گرم تهیه شود.
راه دوم، مخصوص اسپاسم معده است که در آن ترب و آبلیمو را که هضم‌کننده است با هم مخلوط می‌کنند و با کمی آب رقیق می‌کنند و می‌نوشند. این ترکیب برای تسکین درد دل ناشی از اسپاسم پایدار یا قولنج مفید است.
راه سوم، استفاده از تمبر هندی است که یک قاشق از آن را با نصف قاشق چای‌خوری نمک در نصف فنجان آب حل می‌کنند و می‌نوشند.
راه چهارم، استفاده از ۱۰ تا ۴۰ گرم گل بهارنارنج است که در یک لیتر آب دم شود و با عسل نوشیده شود. دو فنجان از آن را باید با فاصله کم نوشید.
راه پنجم، استفاده از گیاه زنیان است که یک قاشق از آن را با نمک می‌کوبند و می‌خورند که می‌تواند هر دردی را که با سوءهاضمه همراه است، تسکین دهد.
انتهای پیام/