به گزارش برنا؛ درمان زودرس با تزریق داروهای حل‌کننده لخته خون از نوع «فعال‌کننده‌های بافتی پلاسمینوژن» (tPA) که لخته‌های خون را حل می‌کند، می‌تواند جریان خون به مغز را دوباره برقرار کند.
این داروها هنگامی بیشترین تاثیر را دارند که در کوتاه‌ترین زمان ممکن است پس از رخ دادن سکته مغزی استفاده شوند- و این مدت یا دوره طلایی عموما تا ۴/۵ ساعت پس از سکته مغزی است. اما اگر بیش از ۴/۵ ساعت از وقوع سکته مغزی گذشته باشد، روشن نیست که این داروها چقدر می‌توانند موثر باشند. در واقع یک ساعت اول پس از سکته مغزی- ساعت طلایی- بهترین هنگام برای تزریق این داروها است.
نکته مهم پیش از استفاده از این داروها انجام اسکن مغزی است تا تشخیص سکته مغزی از نوع «ایسکمیک» یا انسدادی (ناشی از اختلال خونرسانی به علت انسداد رگ‌ها) تایید شود. علت لزوم انجام سی‌تی‌اسکن مغز این است که اگر سکته مغزی از نوع «هموراژیک» (ناشی از پارگی رگ‌های مغز و خونریزی) باشد، دادن این داروها می‌تواند خونریزی مغزی را بدتر کند.
برای اینکه بتوان به موقع از این داروها استفاده کرد، باید علائم هشداردهنده سکته مغزی را شناسایی کنید. برای به یادآوردن علائم هشداردهنده سکته مغزی می‌توانید از تست FAST استفاده کنید که از حروف اول چهار کلمه تشکیل شده است:
توجه داشته باشید که در درمان سکته مغزی دقیقه‌ها هم اهمیت دارند. باید هر چه زودتر خودتان را به مرکز درمانی برسانید که امکانات درمانی سکته مغزی را داشته باشد و و به این ترتیب بخت دریافت درمان حل‌کننده لخته خون را در صورتی که سکته مغزی ایسکمیک یا انسدادی داشته باشید، پیدا می‌کنید.