به گزارش برنا؛ دانشمندان در پژوهش اخیر خود دریافتهاند که چرا صداهای روزمره مانند جویدن، نوشیدن و تنفس برای برخی افراد چنان دیوانه کننده است که آنها را به ناامیدی سوق میدهد.
اسکنهای مغزی توسط محققان دانشگاه نیوکاسل نشان داده است که افراد مبتلا به میسوفونی پیوندهای قویتری بین بخش پردازش کننده صدا در مغز و بخشی از قشر که حرکات عضلات دهان و گلو را کنترل می کند دارند.
کسانی که دچار میسوفونی (صدابیزاری) هستند، از سرو صدای خوردن دیگران منزجر، مضطرب ، عصبانی و حتی خشن میشوند.
محققان برای برای افراد مبتلا به میسوفونیا صدای جویدن پخش کردند و مشخص شد، نطقه ای از مغز که مربوط به حرکات دهان و گلو است ، نسبت به گروه کنترل داوطلب (که این بیماری را ندارند) بیش از حد فعال شده است.
سوخبیندر کومار، دانشمند علوم اعصاب در دانشگاه نیوکاسل و همکارانش باور دارند، صداهای محرک، آنچه را که سیستم عصبی آینهای مغز نامیده می شود، فعال میکنند.
اگر یافتههای گزارش شده در مجله علوم اعصاب در تحقیقات آینده بر همین استوار بماند، میتواند راه را برای درمانهای موثرتر برای میسوفونی که به نظر برخی از بیماران بسیار ناخوشایند است، هموار کند؛ به گفته کومار سیستم نورون آینهای قابل آموزش است.
نورونهای آینهای نورونی است که هنگامی که جانور عملی را انجام میدهد و نیز هنگامی که مشاهده میکند که همان عمل را دیگری انجام میدهد تحریک میشود. بدینگونه نورون شبیه «آینه» رفتارهای دیگری را کپی میکند، مثل آنکه خودش انجام داده است.