به گزارش برنا؛ تحقیقات گذشته چند دلیل پشت پدیده جذاب سرما ارائه کرده است. اکنون دانشمندان دانشگاه کلن آلمان از آزمایشهایی بر روی کرمها استفاده کرده اند تا دلیل احتمالی دیگری را شناسایی کنند. محققان دریافتند که سردی فرآیندی را هدایت می کند که از طریق آن پروتئینهای آسیب دیده از سلولها حذف می شوند.
در حالی که بعید است نشستن در هوای سرد به این زودی ها یک گزینه درمانی باشد، درک عملکرد فرآیندهایی که دمای سرد شروع می شود می تواند به ما کمک کند تا آنها را از طریق استفاده از درمان های هدفمند تکرار کنیم.
محققان می گویند: دمای بسیار پایین مضر است، اما کاهش متوسط دمای بدن می تواند اثرات مفیدی برای ارگانیسم داشته باشد. اگرچه اثرات دمای پایین در طول عمر بیش از یک قرن پیش گزارش شده است، اما اطلاعات کمی در مورد تأثیر دمای سرد بر طول عمر و سلامتی وجود دارد.
در این راستا، محققان آزمایشاتی را روی کرم Caenorhabditis elegans و روی سلولهای انسانی کشت شده در آزمایشگاه انجام داده و دریافتند که دمای سردتر منجر به حذف تودههای پروتئینی می شود که در مدلهای حیوانی و سلولی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) و بیماری هانتینگتون تجمع می کنند.
این کار از طریق ساختارهایی به نام پروتئازوم ها انجام شد که ضایعات پروتئین را تجزیه می کنند. فقط یک افت متوسط دما لازم بود تا فعال کننده عمل کرده و تجمع پروتئین بالقوه خطرناک را پاک کند.
این تیم پژوهشی همچنین دریافتند که کمی مهندسی ژنتیک هوشمندانه می تواند فعالیت پروتئازوم را تنظیم کرده و بدون خنک شدن به همان نتیجه برسد. این موضوع امکان درمانهایی را افزایش می دهد که می توانند این فعال کنندههای پروتئازوم را بدون توجه به دمای بدن حفظ کنند.
دیوید ویلچز (David Vilchez) زیستشناس دانشگاه کلن آلمان و یکی از پژوهشگران این مطالعه می گوید: روی هم رفته، این نتایج نشان می دهد که چگونه در طول تکامل، سرما تأثیر خود را بر تنظیم پروتئازوم حفظ کرده است. او می افزاید: این یک یافته هیجان انگیز است. هنوز چیزهای زیادی برای کشف در مورد رابطه بین دمای سردتر و افزایش سن وجود دارد. به عنوان مثال، میانگین دمای داخلی بدن انسان در طول دهه ها به طور پیوسته کاهش یافته که ممکن است بر افزایش امید به زندگی تأثیر بگذارد.
با نگاهی دقیقتر به این که دقیقاً چه چیزی زیربنای این رابطه است، محققان امیدوارند که فعال کننده پروتئازوم PA28γ/PSME3 بتواند راهی برای مقابله با پیری به روشی سالمتر باشد.
شرح کامل این تحقیق در Nature Aging منتشر شده است.