خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ با افزایش سن، مغز ما به طور طبیعی آتروفی می شود و ما دچار زوال شناختی می شویم. تحقیقات جدید نشان می دهد که گوش دادن به موسیقی یا نواختن یک آلت موسیقی ممکن است عملکرد شناختی را در افراد مسن سالم بهبود بخشد.
حافظه کاری به ویژه تحت تأثیر سن قرار می گیرد، یعنی توانایی نگهداری موقت اطلاعات قبل از استفاده از آن برای رسیدن به هدف. یک مثال از حافظه فعال، به خاطر سپردن یک شماره تلفن به اندازه کافی برای نوشتن آن است. MRIهای عملکردی نشان می‌دهند که حافظه فعال توسط همان بخش‌هایی از مغز که تحت تأثیر آتروفی مرتبط با افزایش سن قرار می‌گیرند، پشتیبانی می‌شود.
انعطاف پذیری مغز یا نوروپلاستیسیته توانایی مغز برای بازسازی و سیم کشی مجدد خود در پاسخ به محیط یا تجربیات ما است. این فرآیندی است که در طول زندگی ما اتفاق می افتد. در حالی که سن باعث کاهش نوروپلاستیسیته می شود، اما آن را از بین نمی برد. مغز سالخورده هنوز انعطاف پذیری قابل توجهی به شکل ذخیره شناختی یا توانایی مقاومت در برابر آسیب عصبی دارد.
پس چگونه افراد مسن سالم می توانند انعطاف پذیری عصبی را بهبود بخشند و از زوال شناختی جلوگیری کنند؟ تحقیقات تفاوت‌هایی را در ساختار و عملکرد مغز جوانان با تخصص‌های مختلف موسیقی، از غیر موسیقی‌دان تا پیانیست‌های خبره، نشان داده است. و مطالعات نشان داده‌اند که آموزش موسیقی به حافظه فعال منتقل می‌شود و نوازندگان حافظه کاری بهتری را در مقایسه با غیر موسیقی‌دانان نشان می‌دهند.
محققان دانشگاه ژنو این فرضیه را آزمایش کردند که موسیقی نیز ممکن است تأثیر مثبتی بر حافظه فعال افراد مسن داشته باشد و در نتیجه از مغز در برابر زوال ناشی از افزایش سن محافظت می کند.
آنها 132 بازنشسته سالم 62 تا 78 ساله را در این مطالعه ثبت نام کردند. شرکت‌کنندگان تنها در صورتی انتخاب می‌شدند که در هیچ زمانی از زندگی‌شان بیش از شش ماه درس موسیقی نگذرانده باشند.
دیمین ماری، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «ما افرادی را می‌خواستیم که مغزشان هنوز هیچ اثری از انعطاف‌پذیری مرتبط با یادگیری موسیقی را نشان نداده باشد. در واقع، حتی یک تجربه یادگیری مختصر در طول زندگی فرد می‌تواند آثاری را در مغز به جای بگذارد که نتایج ما را مغرضانه می‌کرد.»
شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. اولی یک ساعت تمرین پیانو داشت و از او خواسته شد که پنج روز در هفته حداقل 30 دقیقه در خانه تمرین کند. آنها یاد گرفتند که چگونه با دو دست پیانو بنوازند، یک قطعه موسیقی بخوانند و بداهه نوازی کنند. گروه دوم دروس شنیداری فعال را دریافت کردند که شامل تجزیه و تحلیل موسیقی ژانرهای مختلف، یادگیری تشخیص سازهای مختلف، و تاریخچه و تئوری موسیقی بود.
هر دو گروه تحت آزمایش روان‌سنجی قرار گرفتند و MRI برای ارزیابی تغییرات مغزی انجام دادند.
کلارا جیمز، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: پس از شش ماه، ما اثرات مشترکی برای هر دو مداخله پیدا کردیم. تصویربرداری عصبی افزایش ماده خاکستری را در چهار ناحیه مغز درگیر در عملکرد شناختی سطح بالا در همه شرکت کنندگان، از جمله مناطق مخچه درگیر در حافظه فعال نشان داد. عملکرد آنها 6 درصد افزایش یافت و این نتیجه مستقیماً با انعطاف پذیری مخچه ارتباط داشت.
مخچه در پشت سر، درست در بالا و پشت محل اتصال نخاع به مغز قرار دارد. اگرچه حدود 10 درصد از وزن کل مغز را تشکیل می دهد، اما 80 درصد از نورون های آن را شامل می شود. ماده خاکستری که در مخچه فراوان است، اطلاعات را پردازش می کند و حرکت، حافظه و احساسات را کنترل می کند.
محققان تفاوت هایی بین این دو گروه پیدا کردند. در گروهی که پیانو یاد گرفتند، حجم ماده خاکستری در قشر شنوایی اولیه سمت راست، یک منطقه کلیدی برای پردازش صداها، ثابت ماند. در مقابل، در گروه گوش دادن فعال کاهش یافت.
متأسفانه، شواهدی مبنی بر کاهش کلی آتروفی مغز وجود نداشت، که نشان می‌دهد موسیقی فقط بر بخش‌های خاصی از مغز تأثیر می‌گذارد.
ماری گفت: "الگوی جهانی آتروفی مغز در همه شرکت کنندگان وجود داشت." بنابراین، ما نمی توانیم نتیجه بگیریم که مداخلات موسیقی مغز را جوان می کند. آنها فقط در مناطق خاصی از پیری جلوگیری می کنند.
با این وجود، یافته های این مطالعه نشان می دهد که تمرین و گوش دادن به موسیقی انعطاف پذیری مغز و ذخیره شناختی را افزایش می دهد. در جمعیتی که در حال پیر شدن هستند، محققان می گویند که ترکیب مداخلات در دسترس، مانند یادگیری نواختن یک آلت موسیقی، برای حفظ سلامت آن جمعیت مهم است.
در مرحله بعد، محققان قصد دارند تأثیر موسیقی را بر مغز افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف، مرحله بین پیری طبیعی و زوال عقل، ارزیابی کنند.
انتهای پیام/