به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ بررسی تولیدات نمایشی در شبکه های تلویزیونی و پلتفرم ها در خبرگزاری برنا ما را به آیتم هایی چون؛
-دستمزدها
-هزینه های تولید
- ممیزی ها
- بازیگران چهره
و... رساند.
رضا صائمی، منتقد سینما در باره این موضوع به خبرنگار برنا گفت:
نه تنها در شبکه نمایش خانگی که اساسا در دنیای نمایش و سینما بیش از ژانر، این قصه و درام است که به عنوان مهمترین عامل جذب مخاطب شناخته می شود. در واقع مخاطب، قصه خوب را دوست دارد و دنبال می کند فارغ از اینکه داستان در کدام ژانری روایت می شود. در همین یک دهه اخیر می توان دید که فیلم های اجتماعی که اغلب تلخ هم بودند مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و گاه برخی از آنها فروش بیشتری از آثار کمدی هم داشتند. واقعیت این است که ژانر ذاتا واجد ارزش نیست و هیچ ژانری به ژانر دیگر برتری ندارد این قصه و شیوه روایت است که می تواند یک فیلم یا سریالی را جذاب یا دافعه برانگیز کند. بنابراین مهمترین معیار و مولفه ای که باید در مخاطب شناسی نمایش خانگی در نظر گرفته کیفیت قصه و شیوه روایت آن است. کمدی یا جدی بودن آن، مسئله ثانویه است.
این منتقد سینما بیان کرد: من در میان سریال های نمایش خانگی، پوست شیر، رهایم کن، آکتور و سرگیجه را دیده ام و بیشتر از بقیه پسندیده ام، البته نه به یک سطح و میزان. در این میان «پوست شیر» به دلیل فیلمنامه منسجم و جزیی نگرانه تر بیش از سایر آثار مورد توجه من قرار گرفت و به ویژه فصل یک آن نمونه ای از یک سریال سازی استاندارد و شاخص بود. سریال «رهایم کن» هم به دلیل موقعیت بین ژانری اش که یک عاشقانه تاریخی با رگه هایی از ملودرام خانوادگی است سریال خوبی است. در این میان نباید نقش بازی های خوب بازیگران را هم در جذابیت اثر نادیده گرفت.
رضا صائمی در پایان گفت: سریال آکتور شاید متفاوت ترین سریال نمایش خانگی در این مدت بود که هم به تئاتر پهلو می زد و هم خود بازیگری را به مثابه یک کنش در زندگی دستمایه داستان خود قرار داده بود و در نهایت با جنس تازه ای از سریال سازی در آکتور مواجه شدیم که یک پیشنهاد تازه بود و البته مخاطبان خاص تری را هم با خود همراه کرد. ما به تجربه فرم، ساختار، قصه و روایت های تازه در عرصه سریال سازی نیازمندیم و هیچ کیفیتی مهمتر از خود قصه نیست.
انتهای پیام/