محتوای متفاوت شبکه های نمایش خانگی عامل جذب مخاطبان است

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ بررسی تولیدات نمایشی در شبکه های تلویزیونی و پلتفرم ها در خبرگزاری برنا ما را به آیتم هایی چون؛

-دستمزدها

-هزینه های تولید

- ممیزی ها

- بازیگران چهره

و... رساند.

جبار آذین کارشناس رسانه، منتقد سینما و تلویزیون، در این باره به خبرنگار برنا گفت: 

 شبکه نمایش خانگی به عنوان یک امکان ارتباط اجتماعی به مرور جایگاه خودش را در جامعه پیدا کرده است گرچه در دو مقطع مختلف چه زمانی که شبکه نمایش خانگی زیر نظر وزارت ارشاد اداره می شد و چه اکنون که زیر مجموعه رسانه ملی قرار دارد، همچنان دو مسئله این شبکه را دچار مشکل کرده است. یکی اینکه همچنان در مدیریت و اداره این شبکه مشکلاتی وجود دارد و هنوز به نوعی اجرای قانونمند برنامه های دستور العمل هنرمندان برای تولید آثار مختلف در این شبکه وجود ندارد و مسئله بعد اینکه استفاده یا سوء استفاده از فیلم ها و سریال های خارجی یا ترکیه ای است یعنی هنوز متاسفانه به جای اعتماد و اطمینان به هنرمندان وطنی برخی از مدیران این شبکه بر مبنای آثار مورد استقبال جهانی از ماهواره ها و شبکه های خارجی  کارها را تولید می کنند و در دستور کار خود قرار می دهند و سعی دارند با ایرانیزه کردن فیلم ها و یک مقدار آرایش شبه ایرانی آن فیلم ها و سریال ها را به مخاطبین ایرانی عرضه بکنند که این خود یک گام اشتباه است و مسیر سریال سازان شبکه نمایش خانگی را به بیراهه می کشانند.

این کارشناس رسانه، منتقد سینما و تلویزیون بیان کرد: با وجود این مسائل سریال های متعددی تاکنون ساخته شده است که بسیاری از آن ها از نظر ساختار هنری دارای ویژگی های خاص هستند به این معنا که این نوع آن آثار را به دلایل ممیزی هایی که در آن ها وجود دارد هنرمندان وطنی نمی توانند در تلویزیون بسازند یا حتی در سینما تولید کنند. با این احوال جدا از مواردی که از نظر ساختار حرفه ای و استاندارد بعضی از سریال ها نمره زیر متوسط را اتخاذ کرده اند اما با حضور جمعی از حرفه ای ها در این شبکه سطح تولید آثار به استانداردهای رایج درایران نزدیک تر است یعنی کمتر سریالی دیده شده که مشکلات حاد هنری داشته باشد اما آنچه که بیشتر مورد توجه مخاطبان است مضمون، محتوا یا پیامی است که در سریال ها وجود دارد. مضمون، محتوا و پیام سریال هاست که مخاطب را جذب می کند و یا باعث دافع او می شود.

جبار آذین افزود: بیشتر مواردی که مورد استفاده هنرمندان این بخش قرار گرفته و تبدیل به سریال شده است گرچه موضوعاتی است که در گوشه هایی از جامعه ما امکان رخ دادن آن ها وجود دارد اما باز هم همچنان ته نگاه هنرمندان سریال ها و فیلم های خارجی و ماهواره ای است که گمان می کنند اگر در فرم و محتوای آن ها تولید محتوا کنند می توانند بهتر مخاطبان را جذب کنند. هرچه سریال در مضمون، محتوا و ساختار به فرهنگ ایرانی اسلامی نزدیک تر باشد با استقبال بیشتر مخاطب روبرو می شود. در شبکه نمایش خانگی سریال های مختلف مضمونی ساخته شده است که توانسته مخاطبان بسیاری را به خودش جذب کند.

جبار آذین کارشناس رسانه ادامه داد: برخی از هنرمندانی که در این عرصه فعال بوده اند آثاری ارائه کرده اند که توانسته تا حدی سطح کیفی آثار تولید شده در این شبکه را بالا ببرد و هم به لحاظ مضمونی محتوایی ارائه کنند که به درد مخاطبان ایرانی بخورد. به عنوان مثال محمدحسین مهدویان هم در سینما هم در تلویزیون و هم در شبکه نمایش خانگی آثار تولید کرده است و سریال زخم کاری او توانست مخاطبان را به خودش جذب کند و یا سریال پوست شیر که یک اثر پلیسی است.

آذین با اشاره به اینکه در شبکه نمایش خانگی بیشتر از آثار کمدی آثار اجتماعی و جدی و یا شبه پلیسی بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است، گفت: تنوع تولید در این شبکه یکی از نیازهای اصلی آن محسوب می شود که بتواند پاسخگوی نیاز قشرها و سلیقه های مختلف باشد این تنوع فقط در سریال های پلیسی و یا طنز خلاصه نمی شود و در برگیرنده آثار مختلف مقاومتی، تاریخی، اجتماعی، تاریخی و ... می تواند باشد تا زمانی که مخاطب به سوی فیلم و یا سریال های این شبکه می رود این اطمینان را داشته باشد که آن فیلم و یا سریال حرفی برای گفتن داشته باشد و به لحاظ هنری آزار دهنده  نیست و به طور صد در صد کپی از آثار خارجی نیست.

جبار آذین ادامه داد: اگر هنرمندان شبکه نمایش خانگی بیشتر وطن گرا باشند و بیشتر فرهنگ کشور و سلیقه مخاطب را مد نظر قرار بدهند ممکن است آثار طنز و کمدی خوش ساختی هم در این عرصه تولید شود و مخاطب را از استفاده از گرایش ها، برنامه ها، فیلم ها و سریال های خارجی و ماهواره ای بی نیاز کند اما خب تا این مقطع استقبال از آثار جدی بیش از آثار طنز و کمدی بوده است چرا که از نظر تعداد هم این نوع آثار جدی بیشتر در شبکخ نمایش خانگی تولید شده اند.

او افزود: سریال سرگیجه و رهایم کن از لحاظ مضمون به نسبت پخته و سریال‌های خوبی هستند و از لحاظ ساختار هنری به استاندارها نزدیک هستند اما تنها صرفا بحث ساختار هنری نیست بحث اصلی مضمون و محتوا است که باید هنگامی که ارائه می شود زاویه جدید در نگاه مخاطب داشته باشد.

این منتقد سینما توضیح داد: سریال های زخم کاری، عاشقانه، پوست شیر، سرگیجه و رهایم کن از سریال هایی هستند که به سلیقه مخاطبان نزدیک تر هستند و یا سریال های آمستردام و سیاه چاله سریال های بدی نیستند اما هنوز با زبان و فرهنگ جامعه ما فاصله دارند، برای ساخت این نوع سریال ها زحمت کشیده می شود، هزینه می شود اما هنوز سلیقه و بافت فرهنگی ایران در آن ها قابل مشاهده نیست. یعنی به گونه ای نیست که اگر یک فرد غیر ایرانی این نوع سریال ها را ببیند از محتوا و شکل آن متوجه ایرانی بودن آن بشود مثلا ما سریال های ژاپنی و یا کره ای را ببینیم متوجه می شویم که هویت ژاپنی و کره ای در این سریال ها هست.

جبار آذین کارشناس رسانه، منتقد سینما و تلویزیون در پایان گفت: اگر سریال های ما روی هویت ایرانی و فرهنگ ایرانی اسلامی تمرکز کند، ما قابل ترین هنرمندانی را داریم که می توانند آثار قوی تر و جذاب تری را تولید کنند که بسیار مطلوب باشد. شبکه نمایش خانگی در مدت اخیر از نظر تعداد تولیدات، نزدیک شدن بله استاندارها و مضمون ها حرکتی رو به جلو داشته است.

انتهای پیام/